به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، اعتراضات پرستاران و کادر درمان در خصوص وضعیت بد معیشتی و عمل نشدن به قانون باعث شد که در هفته ای که گذشت و این هفته اعتراضات به شهرها و بیمارستان های دیگر نیز کشیده شود. نکته ای که باید به آن توجه کرد این است که اگر در ماه اردیبهشت گردهمایی پرستاران فقط اعتراضی بود در حال حاضر به اعتصاب گسترش یافته است و سطح مبارزات بالاتر رفته و پرستاران قراردادی، شرکتی، و طرحی را نیز به میدان آورده است. حتا تهدید به اخراج، پرونده سازی های امنیتی، نیز کارساز نشده است. پرستاران اعلام کرده اند:« تا زمانی که حکم شان تغییر نکند و وضعیت حقوقی شان درست نگردد به شیفت ها باز نخواهند گشت» …بیشتر

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، برای سومین ماه متوالی کارخانه طبیعت سلولز کاغذسازی پارس هفت تپه تعطیل است. به جز حراست و اتش نشانی تمام پرسنل آن با توجه به شرایط سخت اقتصادی و تورم افسار گسیخته خانه نشین هستند .
این شرکت که تحت مالکیت برادران مقدم است و اخیرن پرسنل آن شرکت و کاغذسازی پارس درب فرمانداری تجمع اعتراضی برگزار کرده بودند و مسئولینی مانند نماینده شهر و فرماندار اعلام کردند ظرف یک هفته مشکل انها حل و به کار برگردند ولی عملن هیچ گشایشی در وضعیت انها حاصل نشده و به بهانه نبود مواد اولیه (ضد روغن) که حتا بجای خارج کشور، می‌شود از اصفهان تهیه شود، در تعطیلی کامل قرار دارد.
کارگران می گویند نماینده شهر کعب عمیر و فرماندار نظامی هویز بجای جلسات نمایشی و رسانه ای بهتر است با حل ریشه ای مشکل این پرسنل اقدام کرده تا پرسنل زحمتکش آن شرکت بتوانند با خیالی آسوده و بدون استرس به کار مشغول شوند. …بیشتر

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، در ٢٦ مین روز (١ شهریور) از اعتصاب، کارگران واگن پارس اراک باز هم به بی عدالتی و بی اعتنایی مسوولین کشور، خروشیدند.

١١٧٠ کارگر واگن پارس نزدیک به یکماه است که به برنامه های مدیریت این شرکت اعتراض دارند و متاسفانه نه از خانه کارگر و نه از مسوولین شهر و کشور مساعدتی ندیدند. این کارگران که فکر می کردند خانه کارگر و مدعی وزارت کار و خانه ای که قرار بوده متعلق به کارگران باشد، می توانند مشکل را حل کنند امروز دریافته اند که:«کس نخارد پشت من جز ناخن انگشت من». با توهینی که مدیرعامل به کارگران اعتراضی کرده و گفته:«در شرکت واگن پارس مرد نمی بینم» و به شورای کارگری نیز توهین کرده است و معترضین را ١٦٠ نفر اعلام کرده، کارگران با راهپیمایی و گرفتن فیلم از اعتراض خود به مدیرعامل بی خرد نشان دادند که همه کارخانه در اعتراض هستند. کارگران می گویند:«مدیر بی لیاقت در واگن پارس جایی ندارد و تا تغییر این مدیر اعتراضات را ادامه خواهیم داد.» …بیشتر

با آنکه از سال گذشته در خصوص همسان سازی مستمری بازنشستگان حرف های متفاوتی زده شد و روی نبود بودجه کافی برای این امر تاکید می گردد و در حال حاضر هم اعلام شده صندوق های بازنشستگی در حال ورشکستگی هستند و یعنی همسان سازی مستمری ها با ابهام روبرو ست.

کنشگران بازنشستگی که اشراف به موضوع همسان سازی دارند می دانند که در برنامه هفتم توسعه که مصوبه مجلس است و باید اجرایی گردد، از اول فروردین 1 درصد به مالیات بر ارزش افزوده اضافه گردید تا منابع برای همسان سازی بازنشستگان ایجاد شود. الان ٥ ماه است که این ١ درصدها در خزانه دولت ذخیره شده و منابع برای همسان سازی مستمری بازنشستگان وجود دارد پس مانعی برای اجرای همسان سازی در خصوص نبود منابع وجود ندارد چرا که ٩٠ میلیون ایرانی با هر خرید ١٠ درصد مالیات بر ارزش افزوده می دهند تا ١ درصد آن خرج همسان سازی گردد. …بیشتر

هر اقدام دسته‌جمعی کوچک مانند جویبار کوچکی است که راه را برای رودخانه باز خواهد کرد و فعال سندیکایی مانند راهنمایی است که مسیر جلو رفتن و حرکت را به کارگران نشان می‌دهد. هر اندازه که اقدامات دسته‌جمعی گسترش یابد و حرکت رو به جلو برود، به همان اندازه جویبارها بهم می‌رسند و راهنمایان به یکدیگر نزدیک‌تر می‌شوند. نکته‌ای که باید در امر تشکل مورد توجه قرار گیرد این است که باید از خواست‌های کوچک شروع کرد تا کارگران به‌ دلیل موفقیت و رسیدن به مطالباتشان، تشویق به شرکت بیشتر در مبارزه شوند. اما البته این کار همیشه مقدور نیست و چه بسا ناکامی‌هایی نیز در جریان مبارزه پیش آید.

گاهی ناکامی‌ها ممکن است به دلیل انتخاب نامناسب شعارها باشد و یا برعکس شعارها صحیح و خوب باشد، اما کارگران هنوز درستی این شعارها را در تجربه درک نکرده باشند. در چنین وضعیتی باید مسائل را موشکافی کرد و با صبر و حوصله لازم برای کارگران توضیح داد که علت چه بوده است. کارگران در جریان حرکت‌های اعتراضی روز بروز تجربه‌های بیشتری بدست می‌آورند. …بیشتر

ماهنامه نشریه پیام سندیکا، پیام آور سندیکاهای کارگری ایران شماره ۱۳۴و ۱۳۵/ سال سیزدهم/ تیر و مرداد ۱۴۰۳ در ایران بصورت چاپی و الکترونیکی منتشر شد.

در این شماره می خوانید: …بیشتر

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، در ٦٠ مین روز از کمپین ١٤-١٤ کارگران اعتصابی همچنان در تلاشند کمپین را به دیگر پتروشیمی ها و پالایشگاهها گسترش بدهند. بعد از ١٤-١٤شدن پتروشیمی دالاهو بسیاری از پیمانکاران در عسلویه و کنگان با مسوولان پتروشیمی دالاهو تماس گرفته و اعتراض و نارضایتی خود را از این موضوع به اطلاع مدیریت پتروشیمی رساندند. اما با تلاش بی وقفه کارگران در شرکت لیدوما جوشکاران و مونتاژکاران 14-

١٦-١٤ شدند همچنین کارگران جوشکار مخازن جهانبین در جاسک نیز ١٤-١٤ شدند.
اما کارگرانی که با پشت کردن به کمپین ١٤-١٤ سرکار رفته بودند روزگار خوبی ندارند. شرکت مکران به پیمانکاری عالی نژاد جهان آریا در چابهار طلب نیروها را نداده و شرکت را هم تعطیل نموده و مفقودالاثر است. …بیشتر

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، امروز هم پرستاران در شهرهای مشهد، تهران، یاسوج، جهرم، قزوین اعتصاب کردند. در مشهد بیمارستان های قائم، هاشمی نژاد، امام رضا، ولایت، اکبر به اعتصاب پیوستند و شعار:«از شیراز تا مشهد/ اعتصاب اعتصاب» را دادند. پرستاران که به حقوق کم، اضافه کاری اجباری با مبلغ ساعتی 20 هزار تومان و عدم برقراری فوق العاده خاص معترضند اعلام کردند:«حق ما پرداخت نمی شود و نمی دانیم پول های ما به جیب چه کسانی سرازیر می شود. ما تصمیم گرفتیم این روند را عوض کنیم و عوض خواهیم کرد. شک نکنید» کارکنان آزمایشگاه و کارکنان اورژانس بیمارستان امام رضا با حضور در میان اعتصابیون از همکاران خود حمایت کردند. اعتصاب در بیمارستان هاشمی نژاد تهران و جمعی از کادر درمان و اورژانس و پرستاران قزوین نیز امروز در اعتصاب بودند. خبرها حاکی است پرستاران جهرمی و یاسوجی نیز در همبستگی با پرستاران شهرهای دیگر به اعتصاب پیوسته اند. در تهران نیز کارکنان بیمارستان سجاد در اعتصاب بودند. در اراک سه بیمارستان امیرالمومنین، ولی عصر و خوانساری بطور کامل اعتصاب کردند. …بیشتر

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، بازنشستگان تامین اجتماعی، اجتماعات اعتراضی هفتگی خود را در شهرهای رشت، اهواز، تهران، کرمانشاه، شوش و مشهد و همچنین بازنشستگان صندوق فولاد در اصفهان و دامغان برگزار کردند. در شوش بازنشستگان در دمای 50 درجه و 90 درصدی رطوبت هوا تجمع کرده و در اعتراض به فقر، فساد و گرانی و اینکه شوش بیمارستان ندارد با شعار:« ظلم و ستم کافیه/ سفره ما خالیه» به سخنان سخنرانان و یکی از بانوان بازنشسته گوش کردند:«حاشا بر مسوولینی که صدای توده زحمتکش را نمی خواهد بشنود ما خواهان حق مانیم، ما مالک هستیم، ما با اتحادمان بر ظلم و ستم و بی عدالتی پیروز خواهیم شد. دیر و زود دارد اما سوخت و سوز ندارد» در ادامه خواهان آزادی اسماعیل گرامی و شریفه محمدی شدند. …بیشتر

بحث بدهی های دولت به سازمان تامین اجتماعی تنها به تحمیل حق بیمه ها و برداشت های زمان جنگ و حقوق های نجومی به مدیران فاسد و بی عرضه خلاصه نمی شود، بلکه به خاصه خرجی های مسوولان سازمان تامین اجتماعی هم مربوط می گردد.

١-بدهی دولت در خصوص فروش بیمارستان های تامین اجتماعی به دولت در زمان آقای رفسنجانی (٢٨) مورد

٢- بدهی دولت در خصوص فروش کارخانه های شستا به دولت از جمله کارخانه«تولیدی ابزار برشی ایران یا تابا واقع در شهر صنعتی «هله جرد»کیلومتر 1١٢جاده قدیم کرج به قزوین به سازمان انرژی اتمی در سال ١٣٨٦ به مبلغ ٥ میلیارد تومان، کارخانه دیگری در اشترجان اصفهان به مبلغ دو میلیارد تومن در سال ١٣٨٧(اطلاعات کامل تعداد این فروش ها را حسین کمالی، محجوب و آقای صادقی دارند)

٣- پرداخت ٢ میلیون دلار به ویلموتس مربی تیم ملی فوتبال

اما بدهی های قدیمی تری هم هست که هیچکس صدایش را در نمی آورد و آن هم 3 درصد پرداختی دولت ها از زمان دولت امیرعباس هویدا نخست وزیر شاه که در بند ١ ماده ٢٨ قانون تامین اجتماعی مصوب ١٣٥٤ تاکنون پرداخت نشده است. یعنی نزدیک به ٥٠ سال است که هم مسوولان دوران شاه و هم مسوولان دوران کنونی قانون را رعایت نکرده و حق الناس را خورده اند یک آب هم رویش.

عدم تمکین به قانون و برداشت های غیرقانونی از اندوخته های زحمتکشان، عدم پرداخت هزینه بیمارستان ها و کارخانه های خریداری شده، تحمیل شهروندانی که باید دولت متحمل درمان و وضعیت زندگی شان باشد طبق اصل 29 قانون اساسی به اندوخته های زحمتکشان، مصیبت هایی است که بر سر تامین اجتماعی آورده اند و هم اکنون زمزمه ماست مالی کردن این بدهی ها فرا رسیده است. بدهی جاری و هرساله دولت بالغ بر ٣٢٤ همت است.

اگر بیمارستان ها همچنان در تملک تامین اجتماعی بود آیا وضعیت درمان بازنشستگان و خانواده های کارگری اینگونه بود که چند ماه به چند ماه در صف گرفتن خدمات بمانند؟

اگر بدهی های دولت از زمان نخست وزیر شاه تا کنون به سازمان داده می شد آیا وضعیت مستمری ها اینگونه بود؟

١٠٠٠ میلیارد & ١٠٠٠ میلیارد تومان بدهی دولت به تامین اجتماعی تا امروز است که باید با دادخواهی و مبارزه متحدانه از این مافیای چنبره زده بر تامین اجتماعی بستانیم و این مافیا را از اندوخته هایمان دور نگه داریم. کانون های بازنشستگان و کانون های شهرها همدست این مافیا هستند و خرده ریزه دزدی های مافیا را برای خود بر می دارند و برای خود کارخانه می خرند و ثروت می اندوزند. اینان هیچ به فکر بازنشستگان و کارگران نیستند.

از دوران شاه و چه دوران کنونی به زحمتکشان پیام واحدی می دهند:

جز زحمتکشان به هیچکس نباید امیدوار بود. باید با سازماندهی اعتراضات و ایجاد تشکیلات سندیکایی هر روزه به مراقبت از اندوخته هایمان بپردازیم.

هیچکس دادرس نیست. (پایان)

بازنشستگان متحد تهران(فلزکارمکانیک، بافنده، چاپ، شهاب خودرو، فیلکو)