در روز شنبه ٦ اسفند بیش از ١٠٠٠ کارگر از قسمت های مختلف ذوب آهن به ویژه مکانیک نت، کوره ها، کک سازی، الگومراسیون، ریخته گری در محوطه ذوب آهن گردهم آمدند و متاسفانه با یورش پلیس سیاسی روبرو گردیدند. تاکنون نزدیک به ١٠٠ نفر از کارگران بازداشت و بقیه در روز دوشنبه به زور به سرکار فرستاده شدند. تعداد بازداشتی ها هر لحظه اضافه می گردد. این اعتصاب که در راستای هشدارباش ٢٥ آبان به مدیریت داده شده بود که هرچه زودتر موضوع طبقه بندی مشاغل را سرو سامان بدهند تا کارگرانی که بازنشسته می شوند افزایش حقوق شامل شان بشود، بوده است. مدیریت ذوب آهن با استخدام فردی برای این کار و طولانی کردن روند طبقه بندی مشاغل، خشم کارگران را افزون نمود.

طبقه بندی مشاغل کارگرانی که امسال بازنشسته خواهند شد کاری برای کمیته طبقه بندی ندارد و می تواند اولین قدم برای اجرای طبقه بندی باشد مگر اینکه مدیریت به عمد از اجرای این موضوع بخواهد طفره برود. …بیشتر

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، بر طبق اعلام قبلی بازنشستگان مستقل متحد تهرانی تامین اجتماعی(بافنده سوزنی، فلزکارمکانیک، صنعت چاپ، شهاب خودرو) بازنشستگان در شهرهای کرمان، اهواز، شوش، شوشتر و تهران تجمع کردند. بازنشستگان در شهرستان ها که در مقابل ادارات تامین اجتماعی گردهم آمده بودند خواستار اجرای ٢٥ درصد همسان سازی معوقه، ماده ١١١ و ٩٦، افزایش مستمری ها و اعتراض به عیدی حقیرانه داشتند.

بازنشستگان در تهران در مقابل مجلس از ساعت ١٠ صبح با وجود انبوه پلیس، تجمع کردند. این تجمع که با ممانعت پلیس، پلیس امداد، لباس شخصی ها روبرو شده بود تا ساعت ١٢ ادامه داشت. نیروهای پلیس برای آنکه تجمع کنندگان در مقابل مجلس جمع نشوند تلاش کردند با گفتگو و تهدید آنان را متفرق کرده و به این تجمع خاتمه بدهند. تجمع کنندگان که با ممانعت پلیس روبرو شده بودند در آنطرف خیابان ایستادند. نیروهای لباس شخصی و پلیس سعی کردند با بازنشسته ها صحبت کرده و از آنان می پرسیدند:« از اول سال تا حالا تجمع نداشتید، چطور شد دوباره به اینجا آمدید؟» که پاسخ شنیدند:« ما تا آخر شهریور که ٣٨ درصد افزایش حقوق نگرفته بودیم هر هفته در مقابل مجلس جمع می شدیم، شما خبر ندارید» یکی از لباس شخصی ها از نامه ٢٦٠٠ بازنشسته که در اعتراض به تصرف بانک رفاه توسط دولت، عکس و کپی گرفت و بازنشستگان به او گفتند:« به قالیباف نشان بده بگو شرم کند و دست به اموال کارگران و بازنشستگان نزند» بانوان بازنشسته نیز به خانم های پلیس می گفتند:« شما هم فردا بازنشسته خواهید شد و حقوقتان کفاف زندگیتان را نخواهد داد و مجبورید شما هم به خیابان بیایید. ما برای آینده خودمان و شما و فرزندان شما به خیابان آمده ایم» بازنشسته دیگر به پلیس های زن می گفت:« بانک رفاه را خصوصی کردند، مجلس بودجه ای برای سازمان تامین اجتماعی در نظر نگرفته پس چطوری می خواهند حقوق ما را سال آینده بدهند؟ اصلن شما چرا آمدید ما را بگیرید؟ مگر ما چه می خواهیم؟» که یکی از زنان پلیس گفت:«ما برای دستگیری شما نیامده ایم، آمده ایم صحنه را مدیریت کنیم!!!» در گوشه ای دیگر پلیس و لباس شخصی ها با پیرمرد هفتاد و چند ساله ای درگیری لفظی پیدا کردند و می گفتند:«شما حق تجمع ندارید» پیرمرد بازنشسته در جواب گفت:«قانون اساسی به ما این اجازه را داده راهپیمایی و تجمع کنیم در ضمن چطور برای حسن صادقی تجمع ممنوع نیست اما برای ما ممنوع شد؟ چون خانه کارگری نیستیم» …بیشتر

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، کارگران ذوب آهنی از روز شنبه بدون اطلاع دادن به مدیریت اعتصاب کردند. نمایندگان کارگران که بیشتر در مکانیک نت، کوره ها، کک سازی، الگومراسیون، ریخته گری مشغول به کار هستند پس از آنکه متوجه شدند مدیریت در خصوص خواسته های آنان از جمله طبقه بندی مشاغل، تایید مشاغل سخت و زیان آور از سوی مدیریت و وزارت کار، افزایش حقوق ها و نهایی شدن این خواسته ها قبل از اسفند ماه که موعد بازنشستگی کارگران است کاری نخواهد کرد، دست به اعتصاب زدند.

متاسفانه موضوع اعتصاب را مدیریت متوجه شد و در روز شنبه بسیاری از اعتصابیون فعال را در کارخانه دستگیر کردند و تا لحظه مخابره این خبر حتا شیفت شب هم پس از ورود به کارخانه همچنان در کارخانه بست نشسته اند. در حال حاضر با برنگشتن کارگران به خانه، شهرهای اصفهان و لنجان در التهاب بسر می برند. گارد ویژه از شنبه در کارخانه مستقر است اما از رفتن به داخل کارخانه ابا دارند. کارگران فقط در بخش کوره بصورت ٢٠ درصد تولید در حال کار هستند و مابقی بخش ها اعتصاب مطلق است. …بیشتر

در تجمعات اعتراضی، بازنشستگان کمی شرکت می کنند، دلیل آن چیست؟ آخرین آمارها از بازنشسته بودن بیش از ٢ میلیون ٥٠٠ هزار نفر خبر می دهد، اما در اوج تظاهرات های امسال که ٣٢ شهر درگیر تجمعات اعتراضی بودند کمتر از ١٠ هزار بازنشسته در آن شرکت کردند. هر چند با همین تعداد هم دولت مجبور شد ٣٨ درصد افزایش حقوق و مستمری را بپذیرد اما روی خوش نشان ندادن بازنشستگان به اعتراض نقطه قوت حمله به دستاوردهای بازنشستگان است.

برای آنکه گویا صحبت کرده باشیم بازنشستگان کارخانه سایپا را به صورت مثال ارزیابی می کنیم. در این کارخانه تاکنون ١٠ هزار بازنشسته وجود دارد. اما کمتر از ٢٠٠ نفر در اعتراضات تاکنون آن هم نه به صورت یکجا بلکه در مقاطع مختلف شرکت کرده اند. آنان می گویند دلیل شرکت نکردن شان در تجمعات به شرح زیر است: …بیشتر

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، ٧٠ تن از بازنشستگان تامین اجتماعی در نامه ای به رییس سازمان تامین اجتماعی اعتراض خود را نسبت به عیدی ١ میلیون ٨٠٠ هزار تومانی اعلام کردند. این نامه در تاریخ ٣٠ بهمن ماه به شماره ٩١٢٤٥٣٧٩ در سازمان تامین اجتماعی ثبت شده است. متن نامه بدین قرار است:

به نام دادگر

حضور محترم ریاست سازمان تامین اجتماعی جناب آقای موسوی

احتراما، با توجه به تصویب عیدی حقیرانه به مبلغ ١ میلیون ٨٠٠ هزار تومان برای بازنشستگان تامین اجتماعی که با محاسبات شما برای خانواده هایی که دارای عروس و داماد و نوه هستند، برای گذران نوروز کافی می باشد به اطلاع جنابعالی می رسانیم این مصوبه نه تنها خلاف ماده ٩٦ که (سازمان مکلف است میزان کلیه مستمریهای بازنشستگی، از کار افتادگی کلی و مجموع مستمری بازماندگان را در فواصل زمانی که حداکثر از سالی یک بار کمتر نباشد با توجه به افزایش هزینه های زندگی با تصویب هیات وزیران به همان نسبت افزایش دهد) بلکه مخالف اصل ٢٠ قانون اساسی دایر بر( همه افراد ملت اعم از زن و مرد یکسان در حمایت قانون قرار دارند) می باشد. در حقیقت مبلغ عیدی کمک حالی است برای افزایش میزان درآمد خانواده های بازنشستگان. …بیشتر

هنوز قطار مذاکرات مزدی به اولین ایستگاه خود نرسیده است. در حالیکه باید امسال چانه‌زنی‌های مزدی جاندارتر و محکم‌تر از همیشه باشد، به نظر می‌رسد همه چیز به روزهای آخر سال موکول شده است.

به گزارش خبرنگار ایلنا، بهمن ماه به پایان خود نزدیک شده و خبری از شروع واقعی مذاکرات دستمزد نیست؛ تا این لحظه (بیست و ششم بهمن) هنوز نرخ سبد معیشت خانوارهای کارگری اعلام نشده؛ در واقع هنوز کمیته دستمزد ذیل شورایعالی کار، کار جدی خود را آغاز نکرده است.

در چند جلسه گذشته‌ی شورایعالی کار و کمیته دستمزد، گروه دولتی بیشترِ وقت را سر بحث کردن بر سرِ «مزد منطقه‌ای» گذاشتند، پارادایمی که با تمام متر و معیارهای ممکن، در فضای فعلی اقتصاد و با توجه به قدرت ناچیز تشکل‌های کارگری، مردود است.

بحث بر سر گزارشی است که قرار است مرکز پژوهش‌های عالی سازمان تامین اجتماعی در ارتباط با مزد منطقه‌ای تهیه کند؛ این گزارش مدتهای مدید است که در دست تهیه است و هر بار شمحاتی از آن در شورایعالی کار به بحث گذاشته می‌شود و وقت این نشست‌های سه‌جانبه را می‌گیرد.

چرا اینهمه تاخیر؟

حال به پایان بهمن رسیده‌ایم و هنوز قطار مذاکرات مزدی به اولین ایستگاه خود نرسیده است. آنهم در شرایطی که امسال برای اولین بار در دهه‌های اخیر، تورم نقطه به نقطه‌ی خوراکی‌ها از ۵۰ درصد فراتر رفته است، آنهم وقتی برای اولین بار در دهه‌های گذشته، دلار در ظرف زمانی حدود یک سال از ۲۵ هزار تومان به ۴۵ هزار تومان رسیده است.

«چرا اینهمه تاخیر»؛ کارگران مدام این سوال را مطرح می‌کنند؛ در حالیکه باید امسال چانه‌زنی‌های مزدی جاندارتر و محکم‌تر از همیشه باشد، به نظر می‌رسد همه چیز به روزهای آخر سال موکول شده است، بدون توجه به اینکه افزایش ۵۷ درصدی دستمزد سال جاری، در ماه اول یا دوم سال بعد از حذف یارانه‌ها و گرانی‌های سبد خرید خانوار، از میان رفت و غافل از اینکه، وزارت کار به طور رسمی خط فقر تهرانی‌ها را حدود ۱۵ میلیون تومان اعلام کرده و محاسبات مستقل نشان می‌دهد که سبد معیشت خانوار مرز ۲۰ میلیون تومان را پشت سر گذاشته است.

اعضای کارگری شورایعالی کار از تاخیر در برگزاری نشست‌های رسمی انتقاد دارند؛ دبیر شورا، وزیر کار است و هماهنگی‌های نشست و صدور دعوتنامه‌ها با این وزارتخانه است اما از این نهاد متولی صدایی بیرون نمی‌آید که چرا جلسات مزدی برگزار نمی‌شود و چرا اینهمه تاخیر افتاده است؟

بیست و ششم بهمن ماه، علی خدایی (عضو کارگری شورایعالی کار) می‌گوید: هنوز هیچ دعوتنامه‌ای صادر نشده و همچنان منتظریم….

نگرانی‌های کارگران

نگاه کارگران به مساله، یک نگاه توام با نگرانی‌ست؛ در حالیکه کارگران تشکل‌های قدرتمند و حق چانه‌زنیِ معطوف به نتیجه ندارند، باید منتظر باشند سه نماینده رسمی در شورایعالی کار با آن ساختار ناکارآمد، از حقوق مزدی آن‌ها دفاع کنند؛ اختیار این شورا نیز در دست دولت است و می‌تواند برای برگزاری نشست‌ها تعلل کند و کار را به امروز و فردا کردن بگذراند.

وقتی کارگران قدرت چانه‌زنی جمعی ندارند، آیا این تاخیر به معنای این نیست که تنظیم‌کنندگان شورا می‌خواهند در آخرین روزها، در واقع در لحظه‌ی آخر، به پای میز بیایند و با بهره‌گیری از ساختار ناعادلانه‌ی شورا – شش نماینده دولت و کارفرما در مقابل سه نماینده رسمی کارگران- با یک قیام و قعود ساده، عددهای مورد نظر خود را تصویب کنند. به خوبی می‌دانیم ۲۰، ۳۰، ۴۰ یا حتی ۵۰ درصد افزایش دستمزد، در شرایط تورمی فعلی پاسخگوی معیشت عقب‌افتاده‌ی کارگران کشور نیست و باید روی افزایش ریالی دستمزد کار شود؛ این خواسته را بارها فعالان کارگری مطرح کرده‌اند اما هر سال با تاکید دولتی‌ها و کارفرمایان بر درصدهای صوری مواجه شده‌اند.

آنچه اهمیت دارد «سبد معیشت» است؛ نرخ آن امروز حداقل ۲۰ میلیون تومان است و دستمزدِ کمتر از ۷ میلیون تومانی، فقط یک‌سوم آن را پوشش می‌دهد. در این شرایط، تاخیر در برگزاری مذاکرات مزدی نگران‌کننده است.

لزومِ «بازسازی قدرت خرید کارگران»

با توجه به رشد دلار حداقل ۸۰ درصد افزایش می‌خواهیم

مازیار گیلانی نژاد (فعال کارگری) در ارتباط با تبعات این تاخیر به ایلنا می‌گوید: با دست دست کردن دولت و کارفرمایان، موضوع حداقل دستمزد بدون تردید با تاخیر اعلام خواهد شد تا کارگران و بازنشستگان نتوانند واکنشی نشان دهند. امسال اتاق بازرگانی با همراهی دولت این بازی را به پیش می‌برند. شوربختانه هنوز تا این تاریخ مبلغ سبد معیشت تصویب نشده است و گروه کارگری فقط به اظهارنظرهای مبهم اکتفا کرده و مشخص است که آن‌ها هم هنوز نمی‌دانند چه میزان افزایش را با این گرانی ۳۰۰ درصدیِ تحمیل شده در تابستان، باید به میز مذاکره ببرند و چطور افزایش‌های ۳۰ یا ۴۰ درصدی می‌تواند «افزایش قانونی» یا «عادلانه» تلقی شود؟!

او با بیان اینکه اولین هدف در مذاکرات مزدی باید «بازسازی قدرت خرید کارگران» باشد، ادامه می‌دهد: ۵۷ درصد افزایش حداقل حقوق که اعضای مذاکره کننده کارگری در روزهای پایانی سال گذشته آن را یک «موفقیت» می‌دانستند با افزایش ۳۰۰ درصدیِ ناشی از آزادسازی قیمت‌ها مانند یک حباب ترکید و خانواده‌های کارگری فقط با یک دستور در تابستان امسال، ۲.۵ برابر قدرت خرید خود را از دست دادند؛ دلار ۲۶ هزار تومانی ۲۸ اسفند سال ۱۴۰۰ امروز به مرز ۴۷ هزار تومان رسیده؛ در واقع دلار ۸۰ درصد گران شده؛ می‌دانیم که قیمت‌ همه‌ی کالاها و خدمات با قیمت دلار رشد می‌کند، بنابراین برای اینکه قدرت خرید حداقل به اسفند سال قبل برگردد، باید دستمزد کارگران حداقل ۸۰ درصد زیاد شود.

به گفته وی، مصرف گوشت به کمترین میزان در چهار دهه گذشته رسیده، مصرف میوه و سبزیجات در خانواده‌های کارگری به پایین‌ترین میزان ممکن کاهش یافته و در این شرایط، دولت بیشتر از هر سال برای برگزاری جلسات مزدی این دست و آن دست می‌کند و کار را عقب می‌اندازد.

تقریباً یک ماه تا پایان سال زمان داریم؛ آیا در این یک ماه با این شاکله‌ی تشکل‌یابی کارگران و با توجه به دست بالا داشتن دولت و کارفرمایان، حقوق مزدی کارگران قابل استیفاست؛ آیا سبد معیشت که بدون تردید امروز نرخ آن بیش از ۲۰ میلیون تومان است، در تعیین دستمزد ۱۴۰۲ مبنا قرار می‌گیرد؟

گزارش: نسرین هزاره مقدم

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، ١٠٠٠ کارگر کارخانه فولاد آریای اردستان در اعتراض به پرداخت نشدن حقوق ها از آبان ماه، از شنبه در محوطه شرکت اعتصاب نشسته کرده اند. از روز شنبه تا کنون ٢ بهمن، کارگران به جای حرف حساب فقط تهدید به اخراج شده اند. آنان به مدیریت می گویند:« شما که می گویید ما پول نداریم پس محصولات را به کجا می فرستید؟»

در طی این ماهها مدیریت از پرداخت بیمه کارگران هم شانه خالی کرده است. این در حالی است که اداره کار که با شکایت کارگران روبرو شده است واکنشی نشان نداده است.

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا،

١- در مجتمع گاز پارس جنوبی در طی ٢ ماه اخیر برای سومین بار نمایندگان کارگران پروژه ای با مقامات قضایی بوشهر دیدار داشتند تا وضعیت حقوق ها و بیمه ها را طبق مقررات کمپین ٢٠/١٠ سر و سامانی بدهند. در آخرین دیدار نمایندگان کارگران به مقامات قضایی اعلام کردند از اول اسفند برای دستیابی به خواسته های خود دست به اعتصاب می زنند. روز ٢٨ بهمن ٥ تن از نمایندگان کارگران پروژه ای را در مجتمع گاز پارس جنوبی دستگیر کردند که کارگران به محض اطلاع دست به اعتصاب زدند. متاسفانه با دخالت نیروهای امنیتی که به زد و خورد با کارگران منجر شده است تعدادی به زور به سرکار رفته و مابقی هم با کم کاری پاسخ این هجوم را می دهند.

٢- از امروز ٢ اسفند ٢٠٠ کارگران پروژه ای شرکت گاما در ترمینال نفتی جاسک به دلیل واریز نشدن حقوق خود از آذر ماه تاکنون دست به اعتصاب نشسته زده اند. …بیشتر

به گزارش خبرنگار ایلنا، مدیران سازمان تأمین اجتماعی بارها در مصاحبه‌هایشان اعلام کرده‌اند که چنانچه اصلاحاتی در صندوق بازنشستگی اتفاق نیفتاد، این صندوق دچار بحران شده و برای اجرای تعهداتِ خود در آینده با مشکل مواجه خواهد شد. آن‌ها افزایش سن امید به زندگی و به تبع آن، افزایش مستمری‌بگیران و در مقابل کاهشِ ورودی‎های صندوق‌ها را تهدیدی برای صندوق‌های بازنشستگی می‌دانند و برای حل این بحران به دنبال افزایش سن بازنشستگی هستند.

افزایش سن بازنشستگی در حالی به عنوان مهم‌ترین راه‌حل از سوی دولت و مدیرانِ مطرح می‌شود که بدهیِ دولت به این صندوق چیزی حدود ۶۰۰هزار میلیارد تومان است.

مازیار گیلانی نژاد (فعال کارگری) در انتقاد از تأکید دولت و سازمان تأمین اجتماعی بر افزایش سن بازنشستگی گفت: طرفداران افزایش سن بازنشستگی، افزایش سن امید به زندگی را مهم‌ترین دلیلِ ضرورتِ انجام این کار می‌دانند که این تصمیم محل مناقشه‌ی بسیار دارد. اولین نکته این است که این آمار، سراسری است و معیارهای متفاوتی را دربرمی‌گیرد، بنابراین نمی‌توان افزایش سن امید به زندگی را مساوی با افزایش سن امید به زندگی کارگران دانست. اگر قرار است این مؤلفه مد نظر قرار بگیرد باید در ابتدا سن امید به زندگی را در طبقه‎ی کارگر اندازه گرفت و بعد به سراغِ تصمیم‌گیری بر مبنای آن رفت. سازمان تأمین اجتماعی باید آمار دقیقی در این مورد ارائه بدهد و بگوید که افراد بعد از بازنشستگی چند سال عمر می‌کنند؟ با توجه به دشواریِ زندگیِ کارگران به نظر نمی‌رسد سن امید به زندگی در این طبقه تغییر محسوسی داشته باشد. …بیشتر

بسیار شنیده ایم که دولت به سازمان تامین اجتماعی بدهکار است اما نمی دانیم چرا؟ دولت به دلیل عمل نکردن به تعهداتش به سازمان تامین اجتماعی سالهاست به عنوان بزرگترین بدهکار تامین اجتماعی شناخته شده است. این بدهی ها اینگونه ایجاد شده است:

١- دولت متعهد است حق بیمه کارگاههای زیر ٥ نفر را که تعدادشان ١ میلیون ٣٠٠ هزار نفر بود را به تامین اجتماعی پرداخت کند، که نمی کند.

٢- با بازنشسته کردن اجباری کارگران کارخانه هایی که بر طبق ماده ١٠ نوسازی صنایع جهت بهسازی محیط زیست تعطیل و دست به اخراج کارگران خود می زنند، دولت متعهد شده است که ٥ سال حق بیمه آنان را بدهد تا بازنشسته شوند، که نمی دهد.

٣- ٧٦٠ هزار رانندگان تاکسی که با ٥/١٣ درصد پرداخت حق بیمه در سازمان تامین اجتماعی شناخته می شوند، دولت می بایست ٥/١٣ درصد باقی مانده حق بیمه این رانندگان را به سازمان پرداخت کند، که نمی کند. …بیشتر