به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، با عدم اطلاع رسانی و بررسی تحلیلی حوادث کاری اتفاق افتاده در ذوب آهن نمی توان از بروز بعدی این حوادث جلوگیری کرد. اینکه کارگران چرا قبل از بازنشستگی و یا کمتر ١٠ دهسال بعد از بازنشستگی می میرند، مسایلی است که باید توسط بخش بهداشتی و درمانی ذوب آهن تحلیل و پیشگیری شود، که نمی شود.
غلامعباس معتمدی بیست روز مانده به بازنشستگی دچار حمله قلبی شد ایشان جوشکار مهندسی نت است.
جوادحسـین زاده از بخش مدیریت راه آهن و ترابری ذوب آهن از ناحیه ســتون فقـرات دچار آسیب دیدگی شده و تحت درمان قرار دارند.
جان باختن علی سلیمانی آتشکار ارشد کوره بلند ذوب آهن در حادثه کار در کوره بلند.
اینها کمترین اماری است که ما داریم و فقط مربوط به یک ماه خرداد است. اما چرا این موارد پیشگیری نمی شود را باید در تعلل در بهسازی و تعمیرات دوره ای دانست. …بیشتر

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا نامه ای از سوی کارگران پروژه ای پتروشیمی سایت ۱بوشهر از شرکت جهانپارس برای سندیکا ارسال شده که دغلکاری پیمانکاران را افشا می کند:
«سلام وقت بخیر ما حدود شصد نفر جوشکار، فیتر، کمکی و فورمن بودیم که برای اقای سرورکیانپور در پتروشیمی سایت ۱بوشهر شرکت جهانپارس کار می کردیم. اول برج ۳ کار را تحویل داد و همه را اخراج کرد. قرار بود ۱۵ خرداد کل پول ما را بدهد. همه به ایشان اعتماد کردیم و اقای زوارقربانی رییس کارگاه قول شرف دادند که پرداخت خواهد شد، که نشده. این راهم بگویم که شرکت جهانپارس واقعا بی در و پیکره. رییس کارگاه شرکت اقای ایرجی واقعا ادم بی شخصیت که حتا به خودش اجازه نمیدهد بیاید و با کارگران حرف بزند. کارگر را افغانی خطاب میکند. ما هم نه برج یک و نه برج دو یک ریال نگرفتیم»
این گوشه کوچکی از ظلمی است که به کارگران می شود و شرافت رییس کارگاه را هم معلوم می کند. کارگران باید قبل از خروج از کارگاه حداقل چک تسویه خود را بگیرند و یا اینکه تسویه حساب نقدی کرده کارگاه را ترک کنند. در حال حاضر با نوشتن نامه و جمع آوری امضا و ارسال آن به بازرسی منطقه ویژه آقای حاجیان می توانند پیگیر حقوق قانونی خود باشند.

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، شرکت اوکسین که در تلمبه خانه شماره 3 مشغول فعالیت است هنوز حقوق اسفندماه کارگرانش را نپرداخته و به جز وعده های دروغین به کارگران کار دیگر نکرده است. این شرکت که زیر نظر شرکت خاتم الانبیا است به سرپرست کارگاهی آقای راکیان می باشد. به کارگران توصیه می کنیم از کار کردن برای چنین شرکت هایی خودداری کنند.

با اطلاعاتی که خانواده های زندانیان صنفی جعفر ابراهیمی، آنیشا اسداللهی، رسول بداقی، محمد حبیبی، حسن سعیدی، رضا شهابی، اسکندر لطفی، شعبان محمدی، کیوان مهتدی، مسعود نیکخواه منتشر کرده اند مدتهاست از این فعالین خبری در دست نیست و رضا شهابی و حسن سعیدی هم به دلیل فشارهای وارده در بازجویی ها برای پذیرفتن اتهامات بی اساس دست به اعتصاب غذا زده اند. اتهاماتی که این افراد با آن روبرویند هیچ سنخیتی با تلاش های آنان برای بهبودی وضعیت زحمتکشان ندارد. متاسفانه به دلیل قطع ارتباط زندانیان با خانواده های خود ما نمی دانیم چند نفر دیگر از این عزیزان در حال اعتصاب غذا هستند.
این افراد چه به لحاظ کارهای صنفی و چه به لحاظ مراوده هایی که داشته اند نمی توانستند اطلاعاتی را کسب کنند که دارای اهمیتی امنیتی باشد. در دبیرستان و یا در شرکت واحد اتوبوسرانی چه اطلاعاتی می توانست باشد که دارای بُعد امنیتی است؟ …بیشتر

عنوان: کمپین گروه رنگ وعایق پروژه

با عرض سلام و خسته نباشید خدمت تمامی کارگران عزیز و همکاران گرامی:
متاسفانه در بسیاری از شرکتها و پروژه ها کارگران شاغل رنگ وعایق مورد بی مهری و بی توجهی کارفرماها و پیمانکاران قرار گرفته اند، و با توجه به بخشنامه اداره کار مبنی برافزایش حقوقها و همچنین اعمال قانون کمپین 20/10 برای بسیاری از مشاغل پروژه، مانند گروه پایپینگ، جوشکارها و فیترها، اما همچنان میبینیم که نقاش وسند بلاست کار و عایق کارو دیگر مشاغل گروه رنگ وعایق همچنان با حقوق بسیار کم و برهمان مبنای 24/6 یا 23/7 باید برای کارفرمایان کارکنند و با اینهمه خطر و عوارضی که مواد شیمیایی بر بدن کارگر می گذارد همچنان به حرفه و شغلمان بی توجهی میشود و کمترین حقوقها را برایمان در نظر گرفته اند، بنابر این از این تاریخ اعلام کمپین گروه رنگ وعایق می گردد و از تمامی کارگران گروه رنگ و عایق پروژه ها می خواهیم که برای تحقق خواسته های قانونی خودمان که اعمال قانون 20/10 و افزایش حقوق کارگران شاغل در بخش رنگ وعایق ، (طبق نرخنامه شورای رنگ و عایق که براساس حقوق سال قبل و بخشنامه افزایش 58درصدی سال جدید تنظیم شده)، همگی دست از کار کشیده و در حالت اعتصاب قرار بگیریم. یادمان باشد اتحاد ما رمز پیروزی ماست، و از تاریخ 1401/04/08 هیچکس حق رفتن برسرکار را ندارد و همه در محل درب ورودی شرکتها اعتصاب خواهیم کرد و کسانی که بخواهند از آب گل آلود ماهی بگیرند و بجای کارگران اعتصاب کرده سرکارها بروند بدانند که اسامی تمامی آنها درتمام پروژه ها به مدیران گروههای کمپین داده شده و اسامیشان بعنوان خائن گزارش و پخش خواهد شد. …بیشتر

به گزارش خبرنگاران پیام سندیکا، با توجه به اعتصاب چند روزه تست من های پالایشگاه آبادان پیمانکاری کرامت سلحشور، متاسفانه اعتصاب شکن هایی به جای برادران خود سرکار رفته اند.
کرامت سلحشور گفته:« آقا من کار تست ندارم برین کار فیتر انجام بدین» کارگران هم پاسخ داده اند:«حقوق فیتری می خواهیم» ناگفته نماند که ایشان پیمانکار نیست و فقط نیرورسان هستند که از حقوق کارگران کسر می کند.
به اعتصاب شکن ها می گوییم اگر کارگاه را ترک نکنند نامشان را در گروهها و شهرشان به عنوان خائن به برادران خود پخش خواهیم کرد.

کارگران می دانند برنده ترین سلاح طبقه کارگر در مقابل ظلم کارفرمایان اعتصاب و همبستگی کارگری است.

کارگران شرکت ایران افق دهلران (پایدار غرب آبان و تعمیرات چشمه خوش) در اعتراض به عدم پرداخت حقوق دست از کار کشیده و اعتصاب کردند. حقوق کارگران 3 ماه عقب افتاده است و حقوق رانندگان هم 5 ماه است پرداخت نشده است.
کارگران می دانند برنده ترین سلاح طبقه کارگر در مقابل ظلم کارفرمایان اعتصاب و همبستگی کارگری است.

به گزارش خبرنگاران پیام سندیکا، با توجه به اعتصاب چند روزه تست من های پالایشگاه آبادان پیمانکاری کرامت سلحشور، متاسفانه اعتصاب شکن هایی به جای برادران خود سرکار رفته اند.
کرامت سلحشور گفته:« آقا من کار تست ندارم برین کار فیتر انجام بدین» کارگران هم پاسخ داده اند:«حقوق فیتری می خواهیم» ناگفته نماند که ایشان پیمانکار نیست و فقط نیرورسان هستند که از حقوق کارگران کسر می کند.
به اعتصاب شکن ها می گوییم اگر کارگاه را ترک نکنند نامشان را در گروهها و شهرشان به عنوان خائن به برادران خود پخش خواهیم کرد.

کارگران می دانند برنده ترین سلاح طبقه کارگر در مقابل ظلم کارفرمایان اعتصاب و همبستگی کارگری است.

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، امروز 6 تیرماه کارگران اورهال پالایشگاه تهران به دلیل افزایش ساعت کاری و همچنین کمی دستمزد دست به اعتصاب در محوطه پالایشگاه زدند. این کارگران روزی 500 هزار تومان دستمزدشان است در حالی که دستمزد کارگر اورهال از 5/1 میلیون تومان به بالاست.
متاسفانه کارگران پروژه ای که در کرج، تهران، ساوه کار می کنند تلاشی برای اجرای مقررات کمپین 20/10 تاکنون نکرده اند و با این دستمزدهای پایین کار می کنند.

بعد از اجرایی شدن کمپین سال ١٣٩٩ از اواخر این سال با اطلاعیه های بی نام و نشانی که با لجن پراکنی علیه سندیکا و رهبران آن از جمله ارصلان امینی طراح کمپین و مازیار گیلانی نژاد مسوول سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران شدیم که به دنبال کم اثر جلوه دادن دستاوردهای کمپین و به نوعی ترور شخصیت کمپین ١٣٩٩ بود. در نهایت افرادی با فعالان سندیکایی در پروژه ها تماس گرفته و خواهان اعلام کمپین دیگری در فروردین ١٤٠٠ بودند که با درایت سندیکا اعلام گردید:« باید دستاوردهای کمپین افزایش حقوق و عقب نیفتادن دستمزدها را تثبیت کرد بعد به دنبال اعتصابی دیگر بود»
با نظر سنجی هایی که صورت گرفت کارگران پروژه ای هنوز هم از حقوق خود ناراضی بودند به ویژه روزهای استراحت خود را که با ترفند کارفرمایان به کمتر از 4 روز در ماه به ٢٤/٦ می رسید. موضوع روزهای استراحت و افزایش دستمزدها خواسته غالب کارگران بود. متاسفانه عده ای برای آنکه شهرتی بهم بزنند پیش دستی کرده کمپین ٢٠/١٠ را در اول تیرماه کلید زدند. در حالی که رهبران کمپین و سندیکا روز اول تیرماه را نامناسب می دانستند چون انتخابات ریاست جمهوری در پیش بود و همه مسوولین درگیر این اتفاق سیاسی شده بودند و کسی پاسخگو نبود. اکثر شرکت ها هم خواهان رکود در پروژه های نفتی برای تعیین تکلیف وزیر نفت و معاونین آن شده بودند. با اعلام زود هنگام کمپین ٢٠/١٠ رهبران سندیکایی حاضر در پروژه ها به سرعت موضوع را با سندیکا در میان گذاشته و سندیکا دستور همراهی با اعتصاب را اعلام کرد. با هماهنگی و اطلاع رسانی تا آخر تیرماه حدود ١١٠ هزار کارگر در اعتصاب شرکت کرده بودند. پیمانکاران و شرکت های نفتی که در کمپین قبلی غافلگیر شده بودند این بار به سرعت با بخشی از کارگران وارد مذاکره شده جوشکاران و فیترها را از دیگر رشته ها جدا نموده با آنان به مذاکره نشستند که از طرف نادانان به «مجامع عمومی کارگران» نامگذاری می شد. با آنکه رهبران سندیکایی متذکر می شدند که همه رشته های کاری باید در این مذاکرات شرکت داشته باشند و منافع همه کارگران در یک کارگاه باید لحاظ شود، اما مذاکرات با پیمانکاران و شرکت های زرنگ!! به آنجا ختم شد که اکثر جوشکاران و فیترها با حقوق های مصوب کمپین از ٢٥ میلیون به بالا سرکار رفته و حتا از کارگران کمکی خود نیز حمایت نکردند چه رسد به دیگر رشته ها. با مقاومت کارگران دیگر رشته ها از جمله کمکی ها، داربست بندها، ساپورت،… و بخش کوچکی از کارکنان اداری پروژه ها، این کارفرمایان مجبور شدند افزایش حقوق نیم بندی را هم به دیگر رشته ها بدهند. البته این پیمانکاران در حد ٥٠ کارگر و کمتر نیرو داشته و آغاز به بستن قراردادها کردند. …بیشتر