ساعت ١٠ شب ٢١ بهمن ١٤٠٢ در محله کارگری حسین آباد مهرشهر کرج بعد از کارهای روزمره به دیدار نبی اله معروفی از سرداران گمنام جنبش کارگری، رفتم. گپ و گفت همیشگی و نگرانی از وضعیت جنبش سندیکایی و بویژه سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران، تعاونی مصرف کارگران فلزکارمکانیک و تعاونی مسکن کارگران صنعت فلزکارمکانیک، داشت. هرچند که از حال روز جنبش آزادیخواهی با خبر بود اما پی جوی وضعیت کارگران زندانی سندیکای کارگران فلزکارمکانیک، سندیکای کارگران شرکت واحد، آموزگاران زندانی، فعالین مدنی و زنان و ناراحت از اعدام های انجام شده هفته گذشته و در شرف وقوع بود.
نبی اله معروفی ٨٨ ساله از تاکستان قزوین، کارگر بنا و از کوشندگان و موسسین به نام سندیکای کارگران بنایان تهران بعد از کودتای ٢٨ مرداد سال ٣٢ است. او از زمره کارگرانی است که در سال ١٣٣٠ و در شانزده سالگی توسط عمویش به سندیکای کارگران منبع آب پیوست و از آموزش های شورای متحده مرکزی زحمتکشان ایران آموخت.
آنچه مرا وا داشت تا در ٤٥ مین سال سالگشت انقلاب بهمن به سراغ او بروم و از تلاش های او در این روزهای توفانی قدردانی کنم به دلیل نقش او و سندیکای کارگران بنایان تهران در پیروزی انقلاب ضد دیکتاتوری، ضد آمریکایی و ضد امپریالیستی و خواهان عدالت و آزادی است.
« از اواخر سال ٥٦ و با شروع حرکت های اعتراضی، هیات مدیره تصمیم گرفت به طور فعال در این حرکت اعتراضی شرکت نماید. این تصمیم به بدنه سندیکا نیز منتقل شد و هر چه این حرکت اعتراضی تندتر می شد سندیکا نیز با آن همراهی بیشتری نشان می داد. سندیکا برای سرنگونی رژیم دیکتاتوری شاه خیلی تلاش می کرد. واقعا در سال ٥٧ شعار مرگ بر شاه شعار سندیکا شده بود. اعضای سندیکا در تمام راهپیمایی ها شرکت فعال داشته و این با تصمیم جمعی هیات مدیره سندیکا بود. با آمدن روزهای توفانی انقلاب هیات مدیره و اعضای فعال و در یک کلام تمام کارگران سندیکای بنایان تهران و حومه بطور جمعی تصمیم گرفتند در انقلاب شرکت موثر داشته باشند. در این زمان کلیه کارگران فعال و استادکاران ماهر که در دهه چهل سعی در مقاطعه کاری داشتند نیز به گرد سندیکای خود جمع شده و هر روز بر تعداد کارگران بنا در سندیکا افزوده می شد در آخرین جلسات هیات مدیره در قبل از انقلاب بحث و تصمیم نهایی درباره انقلاب و پیشبرد آن مطرح بود از جمله شرکت در همه حرکت های اعتراضی، زنده کردن جنبش های صنوف و هم زمان کمک به پخش اطلاعیه هایی سندیکاهای نقاش و بتون ریز و سندیکای شرکت های ساختمانی. همچنین دیگر سندیکاها نیز همراهی نشان داده آنها نیز اطلاعیه هایی در جهت تائید انقلاب و راهپیمایی ها صادر می کردند از جمله سندیکای کارکنان سینماها و سندیکای کارگران کوره پز خانه ها. این حرکت ها از پاییز ٥٧ شروع به رشد و هم نوایی با انقلاب کرد. کارگران فعالی که ٢٨ مرداد ٣٢ را تجربه کرده بودند دیگر نمی خواستند ٢٨ مرداد دیگری تکرار شود، به همین دلیل در هیات مدیره سندیکاهای خود، سازماندهی و آمادگی های لازم برای حادتر شدن اوضاع و امکان بروز هر اتفاقی را پیش بینی کرده بودند. در روزهای توفانی ٢١ و ٢٢ و ٢٣ بهمن این سازماندهی نتایج خود را نشان داد. اعضای هیات مدیره و اعضای فعال سندیکای بنایان که در گروه های مختلف سازماندهی شده بودند در روزهای انقلاب با آمادگی بهتری در انقلاب شرکت کردند و به دستور سندیکای بنا ٣ روز در خیابان های تهران به مبارزه نهایی با رژیم کودتا برخاستند. شعبان اکبری و تعدادی از اعضای سندیکا در تسخیر مسلسل سازی خیابان ژاله شرکت فعال داشتند. رحمان محمدنژاد و تعدادی از اعضای سندیکا در درگیری های نیروی هوایی خیابان ژاله، مسن آبادی در نظام آباد، استاد مختار واحدی در تسخیر کلانتری نارمک، ولی اله مظاهری در تسخیر کلانتری نازی آباد، حسین رحیمی و فرزندانش، حیدر صالحی و برادر زاده هایش و ابوالفتح معروفی در تسخیر شهربانی مرکز و کلانتری ١١ و درگیری های سلطنت آباد تلاش بی اندازه ای از خود نشان دادند. در تسخیر پادگان جی، نبی اله معروفی و آقای مقدم در خط اول مبارزه حضور فعالی داشتند. قبل از درگیری، خیابان جی را سنگربندی کرده که نبی معروفی مسئول حفاری و سنگربندی بود. با کمک مردم وسط بلوار خیابان جی را کنده دور تا دور کسیه گونی پر از خاک چیده و تحویل انقلابیون مسلح می دادند. سنگرها یکی پس از دیگری آماده و هجوم به پادگان هر زمان بیشتر می شد تا این که پادگان جی، خلع سلاح و به دست مردم افتاد. در این درگیری ها ٢ نفر از اعضای سندیکا به نام های علی اکبر و هاشم زخمی شدند. نبی معروفی که هم مسئول پخش آذوقه در بین انقلابیون بود، در روز ٢٢ بهمن از چهار راه لشگر تا میدان پاستور را نیز در حفاظت کامل قرار داده به طوریکه به جز انقلابیون مسلح که به کمک مردم می شتافتند اجازه هیچگونه ترددی را نمی داد.»
(منبع: تاریخچه سندیکای کارگران بنایان تهران نوشته مازیارگیلانی نژاد
نشان داد. اعضای هیات مدیره و اعضای فعال سندیکای بنایان که در گروه های مختلف سازماندهی شده بودند در روزهای انقلاب با آمادگی بهتری در انقلاب شرکت کردند و به دستور سندیکای بنا ٣ روز در خیابان های تهران به مبارزه نهایی با رژیم کودتا برخاستند. شعبان اکبری و تعدادی از اعضای سندیکا در تسخیر مسلسل سازی خیابان ژاله شرکت فعال داشتند. رحمان محمدنژاد و تعدادی از اعضای سندیکا در درگیری های نیروی هوایی خیابان ژاله، مسن آبادی در نظام آباد، استاد مختار واحدی در تسخیر کلانتری نارمک، ولی اله مظاهری در تسخیر کلانتری نازی آباد، حسین رحیمی و فرزندانش، حیدر صالحی و برادر زاده هایش و ابوالفتح معروفی در تسخیر شهربانی مرکز و کلانتری ١١ و درگیری های سلطنت آباد تلاش بی اندازه ای از خود نشان دادند. در تسخیر پادگان جی، نبی اله معروفی و آقای مقدم در خط اول مبارزه حضور فعالی داشتند. قبل از درگیری، خیابان جی را سنگربندی کرده که نبی معروفی مسئول حفاری و سنگربندی بود. با کمک مردم وسط بلوار خیابان جی را کنده دور تا دور کسیه گونی پر از خاک چیده و تحویل انقلابیون مسلح می دادند. سنگرها یکی پس از دیگری آماده و هجوم به پادگان هر زمان بیشتر می شد تا این که پادگان جی، خلع سلاح و به دست مردم افتاد. در این درگیری ها ٢ نفر از اعضای سندیکا به نام های علی اکبر و هاشم زخمی شدند. نبی معروفی که هم مسئول پخش آذوقه در بین انقلابیون بود، در روز ٢٢ بهمن از چهار راه لشگر تا میدان پاستور را نیز در حفاظت کامل قرار داده به طوریکه به جز انقلابیون مسلح که به کمک مردم می شتافتند اجازه هیچگونه ترددی را نمی داد.»
(منبع: تاریخچه سندیکای کارگران بنایان تهران نوشته مازیارگیلانی نژاد ٢٠/٥/١٣٨٦)
در گره گاههای اجتماعی و سیاسی این تشکل ها هستند که می توانند به دلیل داشتن تشکیلات، نقش موثری در تحولات ایفا کنند. سندیکاهای کارگری با آموزش و پرورش اعضا، آنان را به کادرهای با ارزشی برای دوران تحولات اجتماعی تبدیل می کنند که می توانند حتا رهبران موثری در رخدادهای سیاسی، اجتماعی، فرهنگی شوند.
نبی معروفی از زمره کوشندگانی است که هیچگاه پرچم عدالت خواهی، آزادیخواهی و انسان دوستی را حتا در ٨٨ سالگی نیز به زمین نگذاشته است و همچنان نگران فرزندان کارگرش و سندیکاهای کارگری است. او همچنان اعتقاد دارد سرمایه داری برای شکستن کمر طبقه زحمتکش از هیچ ترفندی از جمله ارایه لایحه ضد کارگری هفتم توسعه، فروگذار نیست. برایش تندرستی و عمری با عزت را خواهانیم.
مازیار گیلانی نژاد ٢٢ بهمن ١٤٠٢
عضو سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران