محمد قادری رییس سازمان بهزیستی می گوید:« در طول ٤٠ سال اخیر جمعیت سالمندی ایران ٢ برابر شده و نرخ رشد جمعیت سالمندی از ٥ درصد امروز به ١٠ درصد افزایش یافته است» یعنی بیش از ٩ میلیون سالمند در کشور وجود دارد. این در حالی است که جمعیت سالمندان حداقل تا ٢٠ سال آینده به ٢٠ میلیون افزایش خواهد یافت. انفجار رشد بی سابقه جمعیت در دهه ٦٠ موجب پیدایش این سالمندان است. پیر شدن جمعیت و ناهمگونی ترازوی جوانی و پیری جمعیت کشور، بحران های بهداشتی، اسکان، درمانی، افزایش مرگ و میر، کوچه خواب ها و رفتارهای غیرانسانی با این سالمندان را بیشتر خواهد کرد.
با توجه به نبود زیر ساخت هایی چون سراهای سالمندان چه خصوصی و چه دولتی، متخصصین طب سالمندی، آموزش نگهداری و برخورد با سالمندان و همچنین ورشکستگی عمدی صندوق های بازنشستگی، مشکلات سالمندان را هرچه بیشتر و وضعیت زیست این انسانها را دچار خلل و رنج بار خواهد کرد.
در حال حاضر سراهای سالمندان چه دولتی و چه غیردولتی همگی اتاق های انتظار مرگ برای سالمندان هستند و فقط به نگهداری و دادن غذا و تا حدودی به بهداشت و درمان سالمند فکر می کنند و هیچ برنامه مدون برای زندگی انسانی این عزیزان سالمند شده، ندارند. سالمندانی که فقط باید بخورند و بخوابند تا مرگ سراغشان بیاید. از زندگی واقعی در این سراهای سالمندی خبری نیست.
در کوچه و خیابان سالمندان کوچه خواب، گدا، دستفروش بسیار زیاد شده اند. مردم هر روزه سالمندان کوچه خواب که به حال خود رها شده اند را می بینند که بدون سر پناه، بدون دارو و درمان، گرسنه و ویلان در خیابان ها می گردندد و کم کم به این پدیده عادت می کنند.
متاسفانه بودجه های نازل اختصاص یافته بسیار حقیرانه به سالمندان هم در نهادهایی چون بهزیستی، تامین اجتماعی، صندوق های بازنشستگی، شهرداری ها، استانداری ها…. نه تنها در مجرای اصلی خود هزینه نمی شود بلکه دستاویزی است برای سایر بخش ها که به این بودجه ها دست اندازی کنند.
شوربختانه سازمان های مردم نهادی هم که وجود دارند به جای مطالبه گری و تلاش برای بهبود وضعیت کنونی سالمندان، خود را درگیر جلسات و کارهای نمایشی کرده اند.
این دستان که امروز می نویسند اگر برای فردای خود، امروز چاره ای نکند به خیل بی پناهان و بی غذایان خواهد پیوست.
امروز که امکان مان هست برای فردا چاره ای کنیم.
دبیرخانه انجمن کنشگران سالمندی ایران
١٨ آبان ١٤٠٢