سیاست های ضد کارگری که از سال گذشته با شیب تندتری آغاز شده است همچنان پیش می تازد. دولت بر تصاحب همه آن چیزی که متعلق به زحمتکشان است عزم خود را جزم نموده تا آنجا که وزارت کار به دلال خانه ای برای پیشبرد این سیاست ها تبدیل شده است.

مرگ کارگران در این آشفته بازار سیاست های ضد کارگری به امری عادی تبدیل شده است. محبوس شدن 6 کارگر معدن طرزه شاهرود در عمق 700 متری و سپس مرگ فجیع آنان که بی تردید از سر سودجویی اتفاق افتاده است در جامعه ای که هر روز درگیر سیاست های نئولیبرالیستی است به ویژه در وزارت کار، واکنشی را برنینگیخت.

هسته سخت قدرت برای این آشفته بازاری که راه انداخته است با برنامه ریزی تلاش می کند تا بهداشت روانی جامعه بهم ریخته شود تا او بتواند برای روزهای آینده آماده باشد.

اخراج اساتید، دستگیری های فله ای زنان، احضار کوشندگان کارگری و بازنشستگی، پرونده سازی برای هر آن کس که خوشایند این هسته قدرت نیست، جابجایی زندانیان، دیگر وقتی نمی گذارد تا به اعتصاب کارگران ماشین سازی اراک، خودکشی سریالی کارگران پتروشیمی چوار ایلام، جان باختن روزانه 5/5 کارگر در حوادث کاری بپردازند.

در سال گذشته 1900 کارگر در حوادث شغلی جان باختند که به دلیل رعایت نکردن موارد ایمنی و سودجویی کارفرمایان رقم خورده است. در ذوب آهن، فولاد، نفت و گاز، کارخانه های خودرو سازی، آمار جانباختگان و حادثه دیدگان محرمانه است. به اینها باید خودکشی های کارگران بیکار، اخراجی را نیز علاوه کرد.

سیاست های ضد کارگری نئولیبرالیستی تنها با اتحاد زحمتکشان به شکست خواهد انجامید و کارگران را از کشتار روزانه نجات خواهد داد.

با همدردی برای خانواده های جانباختگان و متشکل شدن هرچه بیشتر کارگران در سندیکاهای کارگری باید به مقابله با این سیاست های خانمانسوز رفت.

سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران

14 شهریور 1402