به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، با افزایش ورود کارگران افغانستانی به پروژه ها به ویژه در بخش های ساختمانی همچون بنایی، سنگ کاری، داربست، رنگ و عایق، سیویل، دیوارچینی، پلاستر، کف سازی و قالب، کارگران ایرانی در این رشته ها شغل خود را از دست داده به خیل پیمانکاران می پیوندند. بطور نمونه در شرکت مشعل پویا در پالایشگاه اصفهان ١٥٠ کارگر افغانستانی را در رشته های سیویل، دیوارچینی، پلاستر، کف سازی و قالب استخدام نموده است و پیمانکارشان هم افغانی است.

دوستان کارگر،

اکثر این کارگران از موضوعاتی چون ایمنی، گرمازدگی، داشتن لباس کار مناسب و کفش ایمنی، ٨ ساعت کار بی خبر بوده و فقط خوشحالند که مشغول به کار شده برای خانواده خود پول خواهند فرستاد. کارگر ناآگاه چه ایرانی چه افغانستانی هم بلای جان خودش است و هم بلای جان دیگر کارگران. به آنان آموزش بدهیم که بدون کفش کار و لباس کار مناسب چه بیماری های پوستی و گوارشی در دمای بالای ٥٠ درجه در انتظارشان است. به آنان بگوییم نداشتن کمربند ایمنی و کلاه ایمنی مرگ را به خود نزدیک کرده اند. به آنان بگوییم که همانطوری که دستمزدهای ما با تاخیر پرداخت می شود و حتا خورده می شود وای به حال شما که دستتان به جایی بند نیست و دست از پا درازتر از پروژه ها خواهید رفت.

این آموزش ها باعث خواهد شد کارگر افغانی خواهان تضمین پرداخت حقوق، ایمنی و وسایل ایمنی شود و هزینه های پیمانکار و شرکت مادر بالا رود. غذای خوب، مایع دستشویی، میوه، حمام و دستشویی پاکیزه، وسایل ایمنی یعنی بالا رفتن هزینه ها برای پیمانکاران یعنی سود کمتر و در نتیجه بیرون رفتن افغانی ها از پروژه ها.

کارگر همیشه متحد کارگر است