به گزارش خبرنگاران پیام سندیکا، امروز پنجم شهریور مانند تمام یکشنبه های اعتراضی، بازنشستگان سازمان تامین اجتماعی در شهرهای تهران، اهواز، شوش، شوشتر، کرمانشاه، بابل، دزفول، رشت تجمع اعتراضی خود را برگزار کردند. در شوش نزدیک به ١٠٠ نفر بازنشسته شعار« پيام ما به دولت، خجالت خجالت-از خوزستان تا گیلان، ننگ بر این مدیران» احمد خنیفر هم در مورد دست اندازی دولت به بانک رفاه و مسدود کردن سودهای واریزی آن به سازمان تامین اجتماعی حرف زد.
در کرمانشاه بازنشستگان با شعارهای«حقوقتو داد بزن، افتاده دست راهزن-نه وعده نه بازی، اجرای همسان سازی-نه دولت نه مجلس نیستند بفکرملت» سرداده از مسئولین خواستند جهت معیشت و درمان بازنشستگان تصمیم عاجل بگیرند که تورم و گرانی باعث ضربه خوردن به عزت و آبروی بازنشسته شده است. سخنرانان از بی اهمیتی مسئولان نظام به وضعیت معیشت بازنشستگان داد سخن داده و از آنها خواستند تدبیری بیاندیشند و از این بن بست فقر و فلاکت خارج شوند. بازنشستگان تاکید کردند برای همبستگی فردا به بازنشستگان مخابرات خواهند پیوست.
هشت تن از بازنشستگان بابلی که کنار تامین اجتماعی آمده بودند هرچند با تعداد کم اما با فریادی رسا خواسته های صنفی خود را مطرح نمودند:« درمان رایگان حق مسلم ماست -اجرای همسان سازی ،بدون حقه بازی» و تاکید کردند تا زمانیکه به حق وحقوق خود نرسیدند به تجمع ادامه خواهند داد .این تجمع کوچک و قانونی و مسالمت آمیز با ورود نیروی انتظامی و یک لباس شخصی همراه با دستبند و با تهدید به دستگیری و بردن بازنشستگان به آرامی خاتمه یافت. بازنشستگان با صبر و شکیبایی و با گفتگو با ماموران بر نبود یک حقوق مناسب و یک زندگی معمولی تاکید کردند و بیان نمودند که ما متفرق می شویم و خواهان درگیری نیستم . نه توان فیزیکی آنرا داریم و نه اعتقاد به درگیری برای خواسته خود در عین حال تاکید کردند تا حق خود نگیریم از پای نمی نشینیم.
در اهواز بازنشستگان ضمن راهپیمایی شعار «لشگری کشوری تامین اجتماعی اتحاد اتحاد» را دادند. در شوشتر هم شعار «حقوق نصفه نیمه، سکوت کنی همینه-مدعی عدالت خجالت خجالت» داده شد. بازنشستگان صنایع فولاد البرز غربی رودبار و فولاد اصفهان در تجمع در مقابل کانون بازنشستگی خواستار بیمه درمانی کامل، تضمین اجرای تعهدات درمانی مطابق آیین نامه فولاد، اجرای کامل همسان سازی و دریافت مطالبات معوقه و افزایش حقوق ١٤٠٢ بر حسب تورم شعار دادند. در اصفهان نقش زنان بسیار برجسته بود.
در رشت ١٥٠ بازنشسته با مواجهه تدابیر شدید امنیتی و حتا تحریک توسط معاون نیروی انتظامی که برای مرعوب کردن در وسط جمعیت ایستاده بود و از ٧٠ متری تجمع کنندگان هرکسی که گوشی دستش بود را دستگیر می کردند. اما آنچه متوقف شدنی نیست تجمعات این بازنشستگان است.
در تهران نیز در اعتراض به بی عملی و بی عرضگی اعضای هیات مدیره کانون بازنشستگان تهران با یکدیگر دیدار و به گفتگو پرداختند. بازنشستگان با طرح این سوال، که چرا« دو ماه هست که دولت حقوق ما بازنشستگان تامین اجتماعی را دو، سه روز دیرتر پرداخت میکنند؟ یعنی اینها نمی‌دانند که ما بازنشستگان زندگی خودمان را با وام و قرض و خرید قسطی در این سالها پیش فروش کرده ایم؟ و اگر بخواهیم با چند روز تاخیر آن را بپردازیم، کلی جریمه به آن تعلق میگیرد؟ با این کار دولت چرا با اعصاب و روان ما بازنشستگان بازی میکند؟ بازنشسته دیگر در اعتراض به بسته شدن سایت وام بیست میلیونی و این که صاحب خانه اش پول پیش و اجاره را زیاد کرده، و دچار مشکل شده، دیگری از عدم پرداخت عقب افتادگی ۲۵ درصد همسان سازی سال های گذشته دیگر بازنشسته می گفت این پدرسوخته ها(هیات مدیره کانون) برای ما بازنشسته ها چه کار کرده اند که خودمان خبر نداریم؟ با این افزایش ناچیز حقوق ها، تورم واقعی بالای صددرصد، تورم اعلام شده بانک مرکزی ۴۶/۵ درصد، افزایش حقوق ۲۱ درصد، نتیجه عملکردشان چیست؟ چرا برای شش ماهه دوم سال با این تورم نامتعارف هیچ فکری به حال ما بازنشستگان نمیکنند؟ چرا مواد ۹۶ و ۱۱۱ قانونی تامین اجتماعی بطور صحیح اجرا نمیشود؟ چرا دولت بدهی خودش را به سازمان پرداخت نمیکند؟ چرا دولت هردم در جهت ورشکستگی سازمان تلاش میکنند؟ و…»
سمت و سوی اعتراضات بازنشستگان هر دفعه به سمت اعتراض به دولت گرایش دارد. همچنین احساس همبستگی با بازنشستگان مخابرات فزونی بیشتری گرفته است.