به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، امروز ١٥ مرداد طبق روال همه هفته بازنشستگان در شهرهای تهران، اهواز، اصفهان، شوش، کرمانشاه، رشت، شوشتر، دزفول به خیابان آمده و مطالبات خود را فریاد زدند. در شوشتر که بیش از ٥٠ بازنشسته به تجمع آمده بودند شعار:« تا کی سرافکندگی، یا مرگ یا زندگی» را فریاد کردند. در دزفول بیش از ٤٠ نفر بازنشسته در مقابل فرمانداری گرد آمده بودند و در مورد مستمری های حقیرانه و درمان نازل مطالبات خود را اعلام کردند. در اهواز بیش از ١٠٠ بازنشسته در میدان کارگر شعار:« گرانی ساعتی، کمر ما رو شکسته – مجلس سرسپرده، گرونی رو آورده» را طی راهپیمایی تکرار می کردند. در شوش بیش از ٨٠ نفر بازنشسته طی راهپیمایی و سخنرانی خواسته های خود را اعلام کردند. سخنران می گفت:« مرتب به ما زنگ میزنند که چرا تجمع می کنید ما می گوییم دلیل این تجمعات را باید از وزیر کار و نمایندگان بپرسید که چرا ما کف خیابان هستیم». در اصفهان و تهران بازنشستگان فولاد در مقابل صندوق فولاد تجمع کرده شعار می دادند.

در کرمانشاه بازنشستگان تامین اجتماعی برای احقاق حقوق قانونی از دست رفته شان تجمع خود را در مقابل درب سازمان تامین اجتماعی استان کرمانشاه برگزار کردند و سخنرانان در خصوص مشکلات معیشتی و درمان بازنشستگان داد سخن دادند و خواستار اجرای مواد ٨٤، ١١١ ، ٩٦ سازمان شدند و در امتداد شعارهایی مبنی بر«بازنشسته داد بزن، حقتو فریاد بزن – خط فقر سی میلیون، حقوق ما هفت میلیون» و دیگر شعارهای مطالبه گرایانه سردادند و در آخر شعار« لشکری کشوری تامین اجتماعی، اتحاد اتحاد» سردادند. همچنین از بازنشستگان خواسته شد در راستای همبستگی همه بازنشستگان، برای تجمع روز سه شنبه بازنشستگان کشوری بازنشستگان تامین اجتماعی هم شرکت کنند.

در رشت بیش از ١٥٠ نفر بازنشسته در مقابل اداره کل سازمان تامین اجتماعی جمع شده بودند. هر چند از دو هفته پیش که درگیری بین رییس پلیس حافظی و بازنشستگان روی داد به جز احضارهای هر روزه تعدادی از بازنشستگان، جمعی دیگر نیز از سوی بازپرسی رشت شماره پرونده بایگانی دریافت کرده اند. امروز نیز متاسفانه تا لحظه نگارش این خبر از یکی که از دستگیرشان تجمع خبری نیست.

در تهران نیز تعداد کثیری از بازنشستگان متحد در کانون تهران حاضر شدند که با اعضای هیات مدیره کانون درباره مشکلات بازنشستگان و به خصوص اعتراض به «برنامه هفتم توسعه» که توسط دولت به مجلس از طرف رئیس جمهور ارایه گردیده بود، با آنان به گفتگو بنشینند. طبق معمول اعضای هیات مدیره بی کفایت برای فرار از پاسخگویی به بازنشستگان، ساعتها برای خودشان به اصطلاح جلسه ای در پشت درهای بسته می گذارند. که هیچوقت هم پاسخگو نیستند. در این بین بازنشستگان نامه اعتراضی به رئیس جمهور را با همین مضمون امضا میکردند. بازنشستگان متحد مستقل درباره اشکالات ضد کارگری «برنامه هفتم توسعه» با مراجعه کنندگان کانون به گفتگو نشستند. چیزی که توجه ما بازنشستگان متحد مستقل را جلب کرده بود این بود که اکثر مراجعه کنندگان به کانون با ناراحتی از بی پاسخ ماندن سوالاتشان به اعضای هیات مدیره فحش میدادند. در انتها نکته ای که توجه دیگر بازنشستگان را جلب کرده بود این بود که یکی از بازماندگان بازنشستگان که خانمی بود درخواست کارت عضویت از کانون میکرد. و آقای منصور موسوی یکی از اعضای هیات مدیره با پررویی به آن خانم می‌گفت که بزودی مستمری شما بازماندگان بکلی قطع خواهد شد. که آن خانم بازمانده گفت:« که تو میخواهی قطع کنی؟ ، غلط می‌کنی» که این مشاجره بالا گرفت. در بیرون کانون بولتن داخلی بازنشستگان، امید در بین بازنشستگان توزیع گردید که به بازنشستگان گفته میشد بعد از خواندن به دیگر بازنشستگان بدهید که بخوانند…این گفتگو در ساعت ۱۲:۳۰ دقیقه پایان یافت.