چه کسانی راهها را به روی کارفرمایان کارگر ستیز گشوده اند که اینچنین گستاخ و سرمست به سفره های کارگران یورش برده اند؟ در این آشفته بازار دلالی و دزدی کسی یا کسانی نیستند که بر دزدان سرزمین اهورایی مhن لجام زند و آنان را به فرمانبرداری از قوانین فراموش شده کار وادار نمایند؟
اگر فرمانروایان ما به دنبال ارزش های دینی و اجتماعی هستند پس چرا از مردم داری و رفاه و آسایش مردمی و پاسخ به درخواست های آنان و نهادهای مدنی سرباز می زنند ؟
آیا دیده شدن موی زن ایرانی نابهنجاری اجتماعی است یا بیمه رد نکردن کارگران و دیر پرداخت نمودن دستمزدهای حقوقی آنان؟
آیا اینهمه ستم هایی که سیستم دلالی و پیمانکاری بر سر مردم آورده است و ناداری و تنگدستی را برای فرودستان به ارمغان آورده است غیرت دینی شما را به جوش نمی آورد تا این سیستم سراپا فاسد و نابکار دلالی را ناکار نمایید و به خانواده های کارگران ارج بگذارید؟
دختران سرزمینمان که بیرون انداختن تار مویشان شما را به وامصیبتا واداشته است دختران همین کارگرانی هستند که شما پاسخ های دادخواهی آنان را با پرونده سازی و زندان و تسویه و بلک لیست و شلاق می دهید.
شما به جای اینکه با دزدان سفره های مردم برخورد نمایید نیروی تان را به جایی کم هزینه تر در راستای طرح حجاب و عفاف برده اید؛.چون توان ایستادگی در برابر دلال بازی ها و دزدی های مافیا را که خود بر سرکار آورده اید، را ندارید و چون همه کارخانجات صنعتی در انحصار گرفته اید و آن ها را از ملی کردن بیرون در آورده اید همدست چپاول گران شده اید. اگر شما راست می گویید و به دنبال از بین بردن آسیب های اجتماعی و نابهنجاری های اجتماعی هستید از آقازاده هایتان آغاز نمایید و به داد دل مردمان برسید.
به جای رو در رویی برابر مردم سرزمینمان و به جای چند قطبی نمودن جامعه، حق مردم را بدهید تا هم خودتان و هم جامعه را از فروپاشی نجات دهید. شما نمی توانید در برابر اراده های مردمی مقاومت نمایید و بهتر است به خواسته های به حق و قانونی مردم با فرهنگ سرزمینمان پاسخی در خور و شایسته دهید.
خوشبختانه گذشت زمان توان بی مانند خرد و اراده جمعی را به شما فرمانروایان نشان داده و بهتر است که به زورمداری خودتان غره نشوید. تاریخ درس سختی به زورگویان می دهد.
شما نمی توانید روبروی مردم و خانواده های آنان بایستید و قدرت نمایی کنید؛ چرا که این مردم بهترین پشتیبان کشور در همه هنگامه های سخت می باشند. اگر شما امروز توان دفاعی و رزمی خودتان را به رخ ابرقدرت های جهان می کشید تنها و تنها به شوند آن هست که کارگران این سرزمین و خانواده هایشان با همه وجود در برابر سختی ها ایستادند تا پروژه های صنعتی سرزمینمان را آباد نمایند.
کارگرانی که در پارس جنوبی عسلویه با همه سختی های کار و بدی آب و هوا و نابسامانی های حقوقی و رفاهی همچنان برای پیشبرد اهداف پروژه می دویدند و کار می کردند و می گفتند ما می دویم و کار می کنیم؛ چرا که مرز مشترک گازی ما با قطر را، قطر سال هاست بیشتر از ما برداشت کرده است.
امروز آن کارگران می بینند که شور میهنی آنان تنها ابزاری برای پرکردن حساب های بانکی دلالان و دزدان بوده است و مملکت ما که گل و بلبل و گلستان نشد و بلکه مردم سفره هایشان کوچکتر و کوچکتر شده است و جدایی عاطفی و جسمی در بین خانواده ها بیشتر شده است.
کسی نیست بپرسد سرمایه های این سرزمین کجا می روند و چرا و چگونه شده است که سردمداران سرزمینمان مردم را به پشیزی نمی بینند و پیوسته در نگاه تند و غضب آلود و پارانوییدی خودشان آنان را دید می زنند؟
آیا دولت وظیفه ای جز اجرای رفاه و آسایش عمومی و حقوق شهروندی مردم دارد؟ یا دخترانی که تار مویشان بیرون است مورد هتک حرمت قرار دهند و غیرت و تعصب دینی و ایرانی ما را در جهان و در پیش خانواده هایمان به ریشخند بگیرند؟
در سندیکاهای کارگری جمع شویم و حق خود را بستانیم و مافیای نفوذ کرده در جای جای میهن را رسوا و به بهبودی وضعیت جامعه کمک کنیم. با سپاس
وارتان خرمدین عضو سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران
31 تیرماه 1402