امپراتوری دروغ برای آنکه به حاکمیت خود تحکیم بخشد روی به خشونت آورده است. احکام صادره علیه 3 عضو سندیکای کارگران شرکت واحد، 8 فعال صنفی استان فارس، بازخرید کردن اجباری معلمان با 25 سال سابقه، بازداشت 9 ماهه خبرنگارانی که مرگ مهسا امینی را پوشش دادند، پرونده سازی و نگهداری غیرقانونی اسماعیل عبدی کنشگر معروف آموزگاران در زندان، دستگیری مردم در نماز جمعه زاهدان، دستگیری و به زندان افکندن کارگران پروژه ای عسلویه در کمپین 20/10، پرونده سازی و فشار امنیتی به تلاشگران بازنشسته ی یکشنبه های اعتراض، فشار و ممنوع الکار کردن وکلای آزادیخواه، فشار بر روی سندیکالیست های کارگری در کارخانه ها هیچکدام نتوانسته جنبش اعتراضی را مهار کند که هیچ، بلکه اعتراضات به عمیق ترین لایه های محروم جامعه نیز کشیده شده است.

مجریان نئولیبرالیسم هار هیچ اعتراضی را بر خود نمی تابند و از دست اندازی و چپاول اندوخته های مردم در صندوق های بازنشستگی تامین اجتماعی، فولاد، مس سرچشمه، فرهنگیان ابایی ندارند. این چپاول آن چنان زیر زبانشان مزه کرده است که حتا در شستا برای شنا و غواصی کردن و هر پدرسوخته بازی از جیب کارگران و بازنشستگان هزینه می کنند. موقوفه خوران اموال وقف شده کیلومتر در کیلومتر را به دخترانشان با ماهی یک میلیون تومان اجاره می دهند. قبر پدر نماینده مجلس امامزاده می گردد تا جهل، کمک به تاراج مملکت کند.

وقاحت این مجریان سرسپرده صندوق بین المللی پول به آنجا رسیده که عاملان فساد را از زندان آزاد می کنند اما به آزادیخواهان انواع تضیقات را روا می دارند. اکبر طبری که اموال مردم در قوه قضاییه را به تاراج برده و به 31 سال زندان محکوم شده روانه حج می گردد، شهردار همسر کُش در زندان نیست و حتا روسای زندانها هم نمی دانند کجاست، مهدی هاشمی سردسته مافیا که با رانت پدر فساد می کرد به مرخصی نزد خانواده است. همه این عوامل برای آن است که مافیا احساس امنیت کند.

بی شرمی مجریان سیاست های خانمان برانداز نئولیبرالیستی تا بدانجا گسترده شده که لایحه هفتم توسعه می نویسند و قوانین کشور را دور زده و خواهان بکارگیری زندانیان، معلولان و جوانان بیکار برای 3 سال هستند تا آنان با نصف دستمزد و حتا کمتر برایشان بردگی کنند. مافیا دهان گشاد و کثیفش را برای بلعیدن آنچه اموال دولتی و غیردولتی است گشوده است. آری مافیا سهم خود را از خیانت به انقلاب 57 به جیب می زند تا خون جوانانی که عکس هایشان به در و دیوار زده شده پایمال و چپاول گردد. گورستان ها از جوانان ناراضی پر شود سنگ قبرهایشان شکسته شود تا خانواده و جامعه بی رحمی آنان را لمس کنند و به کنج خانه ها بروند.

ما به مافیا می گوییم که بارها در پروژه های نفت و گاز، ذوب آهن، فولاد، نیشکرهفت تپه، اتوبوسرانی شرکت واحد، آموزگاران، از زحمتکشان تودهنی های محکمی خورده ای و باز هم خواهی خورد. اما این بار بستری آماده شده برای زدودن مافیا از فرهنگ، اقتصاد، سیاست.

متحد و یکپارچه برای اهداف انسانی انقلاب 57 زندانیان نمان را نجات خواهیم داد و به این چپاول نقطه پایان خواهیم گذاشت. آری مهار جنبش اعتراضی غیر ممکن است!

سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران

11 تیرماه 1402