در یکسال اخیر هجوم بر فعالین صنفی و مدنی افزایشی گسترده یافته است. از دستگیری کارگران سندیکایی، آموزگاران، فعالین مدنی تا هجوم بر مردمی که خواسته های انباشته شده در ٤٣ سال اخیر را خواهانند.

نه تنها آزادی به محاق رفته و از عدالت جز کورسویی نمانده و وعده های اوایل انقلاب به فراموشی سپرده شده است بلکه هر روز با داغ از دست دادن جوانی، کشور عزیزمان ایران از خواب بیدار می شود.

فقط طی چند ماهه اخیر بیش از 50 کوشنده بازنشستگی به پلیس امنیت احضار شده اند. 8 کارگر پروژه ای که نمی خواهند با دستمزدهای حقیرانه کار کنند بازداشت می شوند. برای کارگران اعتصابی پروژه های نفت و گاز پرونده سازی می شود. آموزگارانی که به رتبه بندی و فشارهای امنیتی معترضند دستگیر و با وثیقه های میلیاردی آزاد می شوند.

وکلایی که غم مردم دارند زندانی و از وکالت محروم می شوند که آخرین مورد فرزانه زیلابی وکیل پیشین کارگران هفت تپه و بازنشستگان تأمین اجتماعی استان خوزستان و برخی معلمان عضو کانون صنفی معلمان خوزستان است که به یک سال و شش ماه حبس محکوم گردیده است.

فرزندان ما که رشد یافته سیستم فرهنگی و اقتصادی حاکمیت هستند از این وضعیت ناراضی بوده و اعتراض خود را با شیوه های گوناگون اعلام می کنند، پاسخی جز گلوله و زندان نیافته و هر صبح با خبر اعدام جوانان معترض از خواب برمی خیزند.

کسانی که فکر می کنند راه حلی جز گلوله نیست، تاریخ را نخوانده اند. بازتاب خشونت، خشونت خواهد بود و این دور باطل باید پایان یابد.

ما ضمن محکوم کردن شیوه های خشونت آمیز از فعالیت های کارگری و مدنی دست برنداشته و خواستار حقوق انسانی خود از جمله آزادی و عدالت اجتماعی هستیم.

سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران

بازنشستگان سندیکای بافنده سوزنی

بازنشستگان صنعت چاپ

بازنشستگان شهاب خودرو

بازنشستگان مستقل بابل

بازنشستگان مستقل رامهرمز

بازنشستگان مستقل قزوین

٣٠ اردیبهشت ١٤٠٢