شماره 39 تیرماه 1394
سرپیام
توافق هسته ای و کارگران
توافق هسته ای بیم ها و امید هایی را در میان کارگران برانگیخته است. آنچه مسلم است سندیکاهای کارگری خواهان ارتباط برابر با همه کشورها بصورت انسانی و نه با شیوه های استعماری و جنگ طلبانه است. ما از همه گفتگوهای ضد جنگ و صلح طلبانه در منطقه حمایت می کنیم. اما برای زحمتکشان ایران سوال هایی مطرح است که با گذشت زمان و فرو نشستن گرد و خاک تبلیغاتی توافق عیان خواهد شد.
آیا این توافق تاثیر ملموسی در زندگی مردم خواهد داشت؟ و باعث رونق اقتصادی خواهد شد؟ آیا پول های بلوکه شده به سر سفره های مردم آورده خواهد شد یا اینکه اختلاس ها سرعت بیشتری خواهد گرفت؟ آیا حقوق های عقب افتاده درعسلویه که بیش از سه ماه آن می گذرد، پرداخت خواهد شد؟ آیا صنایع به کار خواهد افتاد و کارگران از بیکاری نجات پیدا خواهند کرد؟ آیا گرانی و تورم از زندگی کارگران حذف خواهد شد؟ اقتصاد وارداتی،به اقتصادی مبتنی بر صنایع شکوفا و مستقل تبدیل خواهند شد؟ آیا اصول قانون اساسی از جمله بهداشت رایگان و آموزش رایگان و مسکن های مناسب و ارزان قیمت توسط دولت در اختیار مردم گذاشته خواهد شد؟ یا اینکه بازهم اجاره خانه و مسکن سیر صعودی پیدا کرده و بانک ها با دادن وام های کلان به سرمایه داران،به گرانی مسکن دامن خواهند زد؟
معیار سنجش منافع حاصل از این توافق برای اکثر مردم و طبقه کارگر حرف و کاغذ و وعده و وعید نیست. سنجش منافع حاصل از این توافق در رفع بیکاری، رفع گرانی از زندگی مردم، راه اندازی کارخانه های ورشکسته و رشد تولیدات داخلی هم سنگ با نمونه خارجی آن و از همه مهمتر تجدید نظر در سیاست های وارداتی و کوتاه کردن دست دلالان دولتی و غیر دولتی از بازرگانی خارجی است.
جنبش کارگری پس از توافق
مدتی است برنامه‌های برای مهار جنبش کارگری و متوقف ساختن آن را شاهدیم. هدف اساسی این برنامه، به تحلیل بردن و سرانجام ایجاد تفرقه و تجزیه در صف جنبش کارگری و سندیکاهای مستقل موجود است. علاوه بر ادامهٔ سیاست دستگیری و بازداشت کوشندگان کارگری و کارگران سندیکایی شرافتمندی که خواهان برخورداریِ طبقهٔ کارگر و دیگر زحمتکشان از حقوق سندیکایی خودند، طرح‌های دیگری را نیز شاهدیم که باید نسبت به آن‌ها با دقت و هوشیاری برخورد کرده و محتوای آن‌ها را در ارتباط با منافع و حقوق طبقهٔ کارگر و مبارزات حال و آینده جنبش کارگری و سندیکایی مورد تحلیل قرار داد. در هفته‌های گذشته وزارت کار، جزییات طرح تغییرِ ساختار تشکل‌های کارگری را منتشر کرد.
این طرح، که ربیعی وزیر کار بر اجرای آن اصرار خاص دارد، در ظاهر و بصورتِ تبلیغاتی “انطباق قوانین و ساختارهای موجود تشکل‌های رسمی کارگری با مقاوله‌های سازمان بین‌المللی کار” معرفی می‌شود. درواقع، وزارت کار- که پس از روی کار آمدن دولت روحانی- از زبان وزیر آن، یعنی علی ربیعی، قول داده بود: “به باغبانی تشکل‌های کارگری” بپردازد، اینک در عمل محتوا و شکل و قالب “جدیدی” را برای فعالیت صنفی– سندیکایی طراحی کرده است که با برنامه های تقویت همکاری با سرمایه‌داری جهانی و مناسبات با امپریالیسم، انطباق دارد. باتوجه به سیاست جلب و جذب سرمایهٔ خارجی و حضورِ شرکت های چندملیتی در بازار ایران، وزارت کار به صرافت افتاده است که باید جنبش کارگری و سندیکایی را کنترل کرد و امکان تحرک و فعالیت آن را محدود و هدایت‌شده ساخت. تا با قانونیت بخشیدن به قراردادهای موقت و شفاهی و قانون زادیی از محیط کارگری امکان کارگر ارزان و بی قانون در اختیار شرکت های سرمایه داری خارجی بوجود آید. آمدن مدیران بنز و پژو به ایران از جمله این حرکت هاست. دبیرکل کانون عالی شوراهای اسلامی کار چندی پیش گفت : “در سال جاری با معاون روابط کار وزارت کار گفتگو شد و در موضوع ساماندهی قراردادهای کارگری، طرحی تهیه و پیگیری می‌شود.” یعنی خانه کارگر هم با این طرح هماهنگ شده است.با دقت و تأملی بیشتر، می‌توان فهمید که موضوع این طرح کدام بخش از محورهای مبارزاتی طبقهٔ کارگر و دیگر زحمتکشان را نشانه گرفته است: الف – حق تشکل‌یابی و احیاوایجاد سندیکاهای واقعی و به طورکلی احیای حقوق سندیکایی، ب – لغو قراردادهای موقت و تأمین امنیت شغلی.
امروزضرورت اتحادِعمل درصف جنبش کارگری و سندیکایی و پرهیز از تفرقه ، عاملی است که باید بر آن تأکید کرد.
تقویت اتحادِعمل درجنبش کارگری و سندیکایی، گره زدن مبارزهٔ صنفی با مبارزهٔ اجتماعی، با هدفِ بازسازی و تحکیم موقعیت جنبش کارگری در صحنهٔ سیاسی کشور، پیوند زدنِ خواست‌های فوری‌ای مانند افزایش دستمزدها، لغوِ قراردادهای موقت، حقِ اعتصاب و حقِ برپایی سندیکا با مبارزه بر ضد برنامه‌های ضد مردمی، به خصوص سیاست‌های اقتصادی‌ای مانند خصوصی‌سازی و هدفمندیِ یارانه‌ها، واردات بی رویه از جمله برنامه های طبقه کارگر باید باشد. این وظیفه‌ی بی‌درنگِ پیشِ رویْ همهٔ کارگران سندیکایی و اجتماعی است که در راه سعادت زحمتکشان می کوشند.
اتحاد ما رمز پیروزی ماست و مرگ سرمایه داری است!
متحد شویم! تحریریه پیام سندیکا