سرپیام
میهن کارگری ما این روزها از طرف نیروهای سرمایه داری مورد هجوم قرار گرفته است. صندوق بین المللی پول، سازمان تجارت جهانی، همگام با طرفداران سرمایه داری در داخل کشوردست به تهاجمی همه جانبه زده اند. عملکرد سرمایه داری جهانی نشان داده است که به هیچ قانون کاری پایبند نیست و سندیکاهای کارگری را هم سد راه خویش می داند. سرمایه داری چه از نوع خارجی اش و چه از نوع داخلی اش تشخیص داده است که خطر بزرگ برای غارت کشور، سندیکاهای کارگری هستند پس برای غارت دسترنج کارگران، باید نابودی و خنثا سازی سندیکاهای کارگری در دستور کار قرار گیرد.
از برآمدن دولت جدید، برخورد با کارگران در دستورکار قرار گرفت و کارگران پلی اکریل اصفهان، کارگران معادن چادرملو و سنگرود، دراعتراض های خود نه با کارکنان وزارت کار بلکه با نیروهای امنیتی روبرو شدند و پس از آن به شلاق و زندان هم محکوم شدند. به این خبرها توجه کنیم:
به گزارش خبرگزاری ایلنا در تاریخ 23/2/94 « سه کارگر لوله سازی خوزستان با شکایت کارفرما به اتهام ایجاد اختلال در تولید کارخانه به دادگاه رفتند و کارفرمای بخش خصوصی با چند مامور لباس شخصی وارد کارخانه شده و با تهدید و توهین 80 کارگر با سابقه رااز این کارخانه بیرون کرده است»
«شناسایی بیکاران شرکت کننده در تجمع عسلویه از روی عکس و بازخواست آنان» این کارگران فقط خواستار این بودند که در منطقه از بیکاران بومی استفاده شود.
«در قراردادهای کارگران فاز 15 و 16 عسلویه قید شده است که در صورت اعتصاب از هیچگونه حق و حقوقی برخوردار نیستند.»
« دفاع از کارگران در محاکم به تشکل های رسمی ضد کارگری محدود شد در صورتی که قبلن بازنشسته ها و کارگران فعال در این محاکم برای دفاع از کارگران حضور پیدا می کردند.»
« رد صلاحیت اعضای ارشد خانه پرستار بدلیل اعتراضات صنفی »
«محرومیت کارگران روز مزد رامپکو در پتروشیمی از مزایای سایر کارگران که مصوب شرکت نفت است. »
و به اینها اضافه کنیم دستگیری های شبانه کوشندگان سندیکایی داوود رضوی، ابراهیم مددی، جعفر عظیم زاده ، شاپور احسانی، محمود صالحی،عثمان اسماعیلی، و به زندان افکندن رییس و نایب رییس کانون صنفی معلمان ایران آقایان علی اکبرباغانی و اسماعیل عبدی به دلیل سازمان دادن اعتراضات آموزگاران و دستور علنی سانسور اخبار کارگری به سرویس خبرگزاری ایلنا و سرپیچی از این دستور و اخراج کارکنان سرویس کارگری ایلنا.
آقای روحانی در یکی از سخنرانی‌های انتخاباتی‌اش، در ۲۲ مردادماه ۹۲، با وعده دادن تعیین حداقل مزد بر اساس نرخ تورم، گفت:« ماده ۴۱ قانون کار صراحت دارد حداقل مزد کارگران بایستی بر اساس نرخ تورم اعلام شده از سوی بانک مرکزی تعیین شود و به‌گونه‌ای باشد که معاش یک خانوار ۴ نفره کارگری را تأمین کند.» در دو نوبت تعیینِ دستمزد کارگران در دولت ،با نقش آفرینی علی ربیعی وزیرکار که با تهدید و تطمیع و جهت دادن به عملکردِ “نمایندگان” تشکیلات زردِ کارگری، توانست دستمزدِکارگران را از یک سوم خط فقر در اسفند ۹۲ به یک پنجمِ خطِ فقر در اسفند ۹۳ کاهش دهد. این حرکت ضد کارگری از آنجا ناشی شد که کارفرمایان وزیرکار را نماینده خود در تعیین دستمزد انتخاب کردند و در جلسه شبانه تعیین دستمزد بارها نماینده خیانتکار به کارگران علیرضا محجوب، به تعیین کنندگان دستمزد تلفنی گفت که تا 15 درصد هم می توانید عقب نشینی کنید. این همسویی با کارفرمایان به چه دلیل است؟ گرسنه نگه داشتن خانواده های کارگری از کجا نشات می گیرد؟ ترس از سندیکاهای کارگری و تهدید دایمی کوشندگان کارگری خدمت به مردم است یا سرمایه داران؟ آیا این همان دستورات صندوق بین المللی پول نیست؟
در جایی که باید اختلاس کنندگان و نابود کنندگان اقتصاد بازداشت شوند چرا حتا قوه قضاییه جرات بازداشت آنان را ندارد. به این خبر توجه کنید:
سخنگوی قوه قضائیه، ۲۹ اردیبهشت ۹۳، « تعداد افراد با معوقات بالای ۱۰ میلیارد تومان را ۹۸۰ نفر اعلام کرد و در جواب این سئوال که :” آیا بانک‌ها واقعاً مایل هستند هیچ معوقه‌ای نداشته باشند”، اژه‌ای گفت:” آن‌ها رسمن به ما می‌گفتند که شما چرا وارد این مسائل می‌شوید.بانک ها می‌توانند بدهکاران خود را ممنوع الخروج کنند… نه اعتبار سنجی صورت گرفته و نه از فرد وام گیرند ضمانت لازم اخذ شده است.”» یعنی اختلاس کنندگان به راحتی به دزدی های خود ادامه دهند .اگر هر روز بانک جدیدی برای دزدی و غارت اموال مردم مثل قارچ از زمین سبز می شود ، دسته دسته کارخانه ها تعطیل می شوند.
خبرگزاری مهر، ۳۰ اردیبهشت ماه، گزارش داد: “از زمان آغاز به کار دولت جدید دستکم ۳۰۰ هزار شغل نابود شده و دولت نه تنها پروژه جدیدی برای اشتغال‌زایی نداشته، بلکه سیاست گذاری‌ها حتا نتوانسته منجر به حفظ مشاغل موجود شود…»
بیکاری، اختلاس ، نادیده گرفتن قانون کار ومقررات زادیی از محیط های کارگری و برخورد با کوشندگان کارگری از دستورات صندوق بین المللی پول است.
زحمتکشان،
کوشندگان کارگری،
سندیکاهای کارگری،
نمایندگان واقعی کارگران در انجمن های صنفی کارگری ،به هوش باشید !
سرمایه داری برای چنگ انداختن به ثروت ملی و نان کارگری ما خود را آماده می کند. آنان ما را گرسنه ، کودکانمان رادر خیابان، دختران و زنان مان را غرق در فساد، جوانانمان را معتاد می خواهند تا بتوانند اقتصاد ما را نابود و جامعه را به تباهی و تشکل های کارگری را ضعیف و متفرق کنند. برای خنثا کردن این توطئه باید متحد شویم .
زحمتکشان وکوشندگان کارگری، در هر کجا که هستید گردهم بیایید و با پخش پیام سندیکا و ارتباط با ما به دریای جوشان سندیکاهای کارگری بپیوندید تا بتوانیم از حقوق کارگریمان بصورت متحد دفاع کنیم.
سندیکاهای کارگری، با نشست های مشترک و خردجمعی به مقابله با این ترفند سرمایه داری برخیزیم.
کوشندگان کارگری در انجمن های صنفی مدافع حقوق کارگران، با برادران سندیکایی خود تماس گرفته با هم اندیشی این مشکلات کارگری را چاره کنیم. سرمایه داری برای ما، خواب برده های آرام و سر بزیر را دیده است. آنان آینده فرزندانمان را نشانه گرفته اند.
دست در دست هم نهیم به مهر
میهن خویش را کنیم آباد
تحریریه پیام سندیکا