سوق دادن تامین اجتماعی به فعالیت هایی از نوع خرید و فروش و یا ورود در بازار بورس ‌و مشابه آنها چه معنی دارد؟!

تا آنجا که به بخش بهداشت درمان و دارو مربوط می شود‌ دولت ها و شهرداری ها بعد از انقلاب می توانستند بجای فروش زمین های دولتی بی ارزش به بنیادها و سرمایه داران زمین خوار و دامن زدن به بورس بازی در زمینه مسکن، بخشی از این زمین ها را بطور رایگان در اختیار سازمان تامین اجتماعی قرار دهند و با پرداخت بدهی ها و افزایش سهم مشارکتی خود، این سازمان را در سوق دادن به سرمایه گذاری در احداث کارخانه های تولید دارو و تجهیزات پزشکی، اصلاح نظام توزیع دارو و درمان و نیز احداث بیمارستان ها و مراکز درمانی در سراسر کشور یاری دهند. بی تردید چنین سیاستی می توانست به هسته مرکزی نظام فراگیر درمان و سلامت همگانی تبدیل شده و در جذب بسیاری از تحصیل کردگان بیکار کشور در رشته های پزشکی موثر افتد!

پس چرا بجای استفاده از این توان تخصصی، سازمان تامین اجتماعی را وارد بازارهای بورس و فعالیت های غیرتخصصی سوق دادند و در عوض این نوع فعالیت های تخصصی را به دلالان دختر، پسر، داماد، وزیر و مافیای حکومتی سپرده اند؟ دولت می توانست و می بایست بجای فروش ارز به نرخ دولتی به دلالان مافیایی برای ورود دارو و توزیع سودورزانه این نیاز مردمی کشور، واردات کالا و توزیع آن را به نرخ دولتی و در مراکز تامین اجتماعی به رایگان واگذارد. روشن است که در این صورت تامین اجتماعی می توانست در بهداشت و درمان یکی از پیشرفته ترین شبکه بهداشت و درمان برای مردم ایران را به نمایش گذارد. واگذاری این نوع سهام به تامین اجتماعی به نوعی هدایت منابع مالی آن به سوی دلالی است. منابعی که متعلق به کارگران و بیمه شوندگان این سازمان است و باید درخدمت بهبود زندگی آنان قرار گیرد، زیرا کارگران خود از نابسامانی های موجود مطلع ترند و با گوشت و پوست خود آن را حس می کنند. هرچند کارگزاران دولتی نیز از همه مطلع ترند اما خود را به جاهلیت می زنند .

بدون حضور سندیکا و سازمان های سندیکایی مستقل نمی توان از گشایش و پیشرفت سازمان تامین اجتماعی سخن گفت .

پیش به سوی احیای سندیکاهای کارگری

با هدف ارتقا بخشیدن به سطح زندگی عموم مردم و ریشه کن کردن فقر و نابرابری

بازنشستگان سندیکای بافنده سوزنی تهران

بازنشستگان فلزکارمکانیک

بازنشستگان صنعت چاپ

بازنشستگان شهاب خودرو

١٩ دیماه ١٤٠٠