ترس از اخراج، زبان کارگران را بند می‌آورد! / کارگران چگونه به حقوق قانونیِ خود برسند؟!

تاریخ مصاحبه ١٢ آبان ١٤٠٠

به گزارش خبرنگار ایلنا، کارگران زیادی با «ایلنا» تماس می‌گیرند و از ما می‌خواهند اخبار مربوط به وضعیتِ کارگاه آن‌ها را پوشش بدهیم. برخی از آن‌ها هویتشان کاملا مشخص است؛ آن‌هایی که رو در رو مقابل کارفرمایان می‌ایستند و حقشان را می‌خواهند. اما تعدادی از این کارگران در اولین تماسشان با ما، حتی نام خود را هم نمی‌گویند. آن‌ها در طول مدتی که با ما در تماس هستند بارها یادآوری می‌کنند که «اگر کارفرما بفهمد ما خبر را به شما رسانده‌ایم حتما اخراج‌مان می‌کند…». کارگرانی که نه دیگر تاب تحمل فشار سنگینی که در کار بر آن‌ها وارد می‌شود را دارند و نه می‌توانند کار را ترک کنند. شاید برخی از این گروه کاری به معنای واقعی کلمه در وضعیت استیصال مطلق قرار گرفته‌اند.

با قاطعیت می‌توان گفت که نمی‌توان به مسیری که قانون در مقابل کارگران برای رسیدن به مطالباتشان گذاشته امیدوار بود. چراکه ضمانت اجرایی قانون کار سالهاست که به واسطه‌ی دادنامه‌ی ۱۷۹ و رشد قراردادهای موقت زیر سوال رفته است.

مازیار گیلانی‌نژاد (فعال کارگری) در پاسخ به این سوال که چرا کارگران تا این حد نگران هستند، به ایلنا می‌گوید: اولین دلیل، ترس از بیکار شدن است. بسیاری از کارگرانی که با ما در تماس هستند این ترس را دارند. کارگران برای اینکه شغل خود را از دست ندهند خیلی از اوقات اعتراض نمی‌کنند و حتا به ما هم به عنوان نماینده کارگری اجازه نمی‌دهند از حقوق آن‌ها دفاع کنیم. بسیاری از کارگران خود را بی‌پناه احساس می‌کنند. آن‌ها به این فکر می‌کنند که کارفرما پول دارد و می‌تواند هر کاری که می‌خواهد انجام دهد. بنابراین اصلا بعید نیست که در این مبارزه آنکه قدرتمندتر است پیروز شود.

این فعال کارگری می‌گوید: برای خود من پیش آمده که کارفرما از من شکایت کرده و مثلا به وکیل ما پیشنهاد پرداختِ پول بیشتر را داده تا به قول خودش روی ما را کم کند. وقتی کارگر با همچین نیروی قدرتمندی روبه‌رو می‌شود مشخص است که می‌ترسد.

گیلانی‌نژاد همچنین به آیین‌نامه‌ها و بخشنامه‌هایی اشاره می‌کند که جای قوانین اصلی را گرفته‌اند و می‌گوید: قانون کار به دلیل همین بخشنامه‌ها و قوانین از اعتبار افتاده است و کارگران از هر طرف در تنگنا هستند.

وی می‌گوید: کارگری که به نان شب خود محتاج است ترجیح می‌دهد بدون اینکه اعتراض کند، کار کند.