اولین شب آرامش پدرام پارسایی کارگر پروژه ای سازه پاد تهران پتروشیمی بوشهر سایت یک در حالی رقم می خورد که همچنان نگران و پیگیر کمپین ٢٠/١٠ تا آخرین لحظه بود. رفیق جان، تو آرام بخواب که ما پیگیر تلاش هایت هستیم. او امروز ساعت یک بعدازظهر در بیمارستان بهارلوی تهران به خواب ابدی رفت.
پدرام پارسایی عضو سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران و از تلاشگران کمپین ٢٠/١٠ در پتروشیمی بوشهر از اولین روزهای این کمپین بود. او ورزشکاری توانا و کارگری با فرهنگ و بسیار زنده دل و شاد بود.
متاسفانه بیماری کرونا و سهل انگاری مسوولان این جوان برومند را از خانواده و سندیکایش ربود. او مانند همه کارگران میهنش تنها کار را می شناخت و حتا روزهای مرخصی ش را هم استفاده نمی کرد. او که در دفتر فنی ساپورت سایت یک پتروشیمی بوشهر مشغول به کار بود با توجه به اینکه کارفرما از او خواسته بود تا با حقوق بالاتر به کار برگردد اعلام کرد:« برای حقوق خود اعتصاب نکرده و دغدغه و ایمانش پیروزی کمپین است»، و به کار برنگشت و حقوقش همچنان در گرو کارفرما ماند.
او چندین تحلیل از حوادث کار در پروژه های نفت از جمله مطلب «چرا در پروژه ها حادثه رخ می دهد؟» را برایمان نوشت و همچنین ترجمه هایی از مطالب سایت کنفدراسیون جهانی اینداستریال برای سندیکا ترجمه کرده بود. کارگری فعال و ذهنی مبتکر داشت.
بی تردید نبود او برای خانواده و دوستانش و به ویژه سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران بسیار سخت و اندوه بار است.
پدرام جان با تو پیمان می بندیم که برای بهروزی زحمتکشان آنچه در توان داریم خواهیم کوشید.