تلاش برای به انحراف کشیدن اهداف کمپین ٢٠ – ١٠ مدتی است آغاز شده است. اتفاقات چند روز اخیر حاکی از این است که عده ای می خواهند با نفوذ داخل کارگران پروژه ای اعتراض و خواسته هایمان را به بیراهه ببرند. از دیدار عده ای از کارگران بی نام نشان به اصطلاح پروژه ای با آقای جلیلی در تهران تا دیدار عده ای از کارگران پروژه ای در حال کار با مسوولان وزارت کار که به صورت نمایشی به بوشهر رفته بودند.

به اینها اضافه کنیم دستور مسوول منطقه ویژه به کارفرمایان برای:« رفع مشکلات رفاهی کارگران از جمله نظافت خوابگاهها، تمیز کردن سرویس های بهداشتی، آوردن سرویس های کولردار» و در کنار این حقوقی که حق کارگر است به کارفرما دستور می دهد:« تحریک کنندگان را به دستگاههای امنیتی معرفی کنند» یعنی سیاست هویج و چماق. از سوی دیگر به اداره کار و فرمانداران مناطق عسلویه دستور می دهد اعتصاب شکنان را برای کار به پتروشیمی ها و پالایشگاهها بفرستند. این حرکت های چند سویه که از سوی مسوولان و به اصطلاح کارگران پروژه ای در حال انجام است، به دنبال به شکست کشاندن کمپین هستند.

تاکید ما به کارگران این است که، به این خبرها و دستورات توجه ای نکرده تا زمانی که کارفرمایان همه شروط کمپین ٢٠ -١٠ را قبول نکرده اند از کنار خانواده شان تکان نخورند. هیچ نیرویی نمی تواند در حال حاضر حداقل ١٠ هزار کارگر جایگزین ما پیدا کند. برادران بیکار ما به این پیشنهادهای هوس انگیز کارفرمایان نه گفته اند. پس خیالمان جمع باشد.

کارفرمایان اگر عقل داشتند به جای اینکه این همه ضرر کنند، می توانستند این ضرر را سرشکن مزد کارگر کرده و او را راضی کنند و با رعایت مسایل درست رفاهی و با ارسال لیست بیمه با حقوق پرداختی به کارگر، نه کارگر را اذیت کنند و نه خودشان را.

پیشنهاد ما به اداره کار بوشهر این است که به شکایت ما به شماره ۱۴۲۸۹۵/۸ به تاریخ ۹۹٫۱۰٫۱۵ در آن اداره همچنان معطل مانده به سرعت رسیدگی و درب پالایشگاهها و پتروشیمی ها را باز کرده تا کثافتکاری ها را ببینند و به وظایف قانونی خود که نظارت بر عملکرد کارفرما و پیمانکاران است، انجام وظیفه کنند.

متحد هستیم و متحد می مانیم

کارگر برادر کارگر.