آنچه برای طبقه کارگر ایران امروزه بسیار حیاتی و مبرم است دستیابی به دو اصل مهم طبقه کارگر یعنی اول دستمزدهایی برای گذران زندگی و دوم داشتن سندیکاهای کارگری است، تا بتوانند ازاین نان کارگری دفاع بکنند. در حال حاضر پس از توافق هایی که در عرصه هسته ای صورت گرفته و دولت قول داده تا طبق دستورات صندوق بین المللی پول آن را اجرایی کند، نابودی همه آن امتیازاتی است که کارگران طی یکصد سال از کارفرمایان گرفته اند ،در دستورکار کارفرمایان قرارگرفته است. برای این منظور ما می بینیم که قانون کارتوسط خودفروختگان به اصطلاح کارگری در مجلس تغییر داده و موادی را به آن اضافه کنند که سرمایه داری جهانی خواهان آن است. کارگران ارزان و مطیع. و این با پایین آمدن قیمت نفت همسویی کامل دارد. نفت باید ارزان شود تا دولت ایران با دستمزدی مناسب برای زندگی شرافت مندانه مخالفت کند، چرا که بودجه اش را با نفت 70 دلاری بسته و با نفت 43 دلاری کم خواهد آورد پس باید از نان طبقه کارگر بُرید و در سفره سرمایه داری گذاشت.