در روز پنجشنبه ٢٢ آبان ماه رفیق سندیکایی مان منوچهر سراج با گذاشتن وثیقه ای ٥٠٠ میلیونی از زندان اوین آزاد شد. هرچند این آزادی خوشحال مان کرد اما وثیقه گرفتن از کارگری که هیج در بساط ندارد کاممان را تلخ تر از همیشه نمود.

گرفتن وثیقه از بی گناهانی چون سراج در حقیقت محدودتر کردن اینگونه فعالان از وظایف اجتماعی خود است. چرا که وثیقه گذار که خود نیز اندوخته ای به جز این ملک ندارد حالا در معرض فشارهای گوناگون قرار خواهد گرفت. با گرفتن وثیقه دو نفر محدود می شوند.

اینگونه آزاد کردن ها به معنای این است که واقعن این زندانیان جرمی مرتکب نشده اند و فقط برای ترساندن این کوشندگان و خانواده هایشان روانه زندان می شوند.

ما همچنان خواستار آزادی همه زندانیان کارگری از جمله اسماعیل عبدی، جعفرعظیم زاده و دیگر دوستداران زحمتکشان از زندان ها هستیم. بیکار کردن و اخراج کوشندگان سندیکاهای کارگری ترفندهای رنگ و رو رفته ای است که در آرمان های کارگریمان خللی ایجاد نمی کند.

سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران

٢٣ آبان ١٣٩٩