سوق دادن تامین اجتماعی به فعالیت هایی از نوع خرید و فروش و یا ورود در بازار بورس و مشابه انها چه معنی دارد؟ تا انجا که به بخش بهداشت درمان و دارو مربوط میشود دولت ها و شهرداری ها بعد از انقلاب می توانستند بجای فروش زمین های دولتی
بی ارزش به بنیادها و کلان سرمایه داران زمین خوار و دامن زدن به بورس بازی در زمین و مسکن، بخشی از این زمین ها را بطور رایگان در اختیار تامین اجتماعی قرار دهند و با پرداخت بدهی ها و افزایش سهم مشارکتی خود این سازمان را در سوق دادن به سرمایه گذاری در احداث کارخانه های تولید دارو و تجهیزات پزشکی، اصلاح نظام توزیع دارو و درمان و نیز احداث بیمارستان ها و مراکز درمانی در سراسر کشور یاری دهند. بی تردید چنین سیاستی می توانست به هسته مرکزی نظام فراگیر درمان و سلامت همگانی تبدیل شود و در جذب بسیاری از تحصیل کردگان بیکار کشور در رشته های پزشکی موثر افتد! پس چرا بجای استفاده از این توان تخصصی، سازمان تامین اجتماعی را در بازارهای بورس و فعالیت های غیر تخصصی سوق دادند؟ و در عوض این نوع فعالیت های تخصصی را به کلان سرمایه داران و دلالان دختر، پسر، داماد، وزیر و مافیای حکومتی سپرده اند.
دولت می توانست و می بایست بجای فروش ارز به نرخ دولتی به دلالان و کلان سرمایه داران برای ورود دارو و توزیع سودورزانه این نیاز مردمی کشور، واردات کالا و توزیع آن را به نرخ دولتی و در مراکز تامین اجتماعی به رایگان واگذارد، روشن است که در این صورت تامین اجتماعی می توانست در بهداشت و درمان یکی از پیشرفته ترین شبکه بهداشت و درمان برای مردم ایران را به نمایش گذارد. واگذاری این نوع سهام به تامین اجتماعی به نوعی هدایت منابع مالی آن به سوی کلان سرمایه داری و دلالی است. منابعی که متعلق به کارگران و بیمه شوندگان این سازمان است و باید درخدمت بهبود زندگی آنان قرار گیرد .
زیرا کارگران خود از نابسامانی های موجود مطلع ترند و با گوشت و پوست خود آن را حس می کنند، کارگزاران حکومت نیز از همه مطلع تر، اما خود را به جاهلیت می زنند.
بدون حضور سندیکا و سازمان های سندیکایی مستقل نمی توان از گشایش و پیشرفت سازمان تامین اجتماعی سخن گفت.
پیش به سوی احیای سندیکاها و اتحادیه کارگری
با هدف ارتقا بخشیدن به سطح زندگی عموم مردم و ریشه کن کردن فقر و نابرابری!
بازنشستگان سندیکای بافنده سوزنی تهران
بازنشستگان فلزکارمکانیک
مرداد ماه ۹۹