به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، طی دهسال گذشته هر روز وضعیت صنعت فرش دستباف نامناسب تر از روز قبل می گردد. این فقط سیاست های تحریمی دولت های ستمگر نیست که به این صنعت ضربه زده است بلکه سیاست های مخرب اقتصادی، قاچاق و رقیبی قدرتمند که از دهه شصت با بردن استادکاران فرشباف تبریزی به کشور چین به رقیبی برای صنعت فرش دستباف ایران در جهان تبدیل شده است و حتا تا بدانجا پیش رفته اند که شهری به نام کاشان و مخصوص تولید فرش ساخته اند. هر چند که ذوق و ابتکار در میان کارگران فرشباف هنوز در مواردی می تواند این قدرت را به تعجب وا دارد اما به هر حال روزگار صنعت فرش دستباف ایرانی خوب نیست

١- با کمتر شدن هر ساله صادرات فرش به خارج (اروپا و آمریکا) صنعت فرش دستباف با عدم تقاضا روبرو گشت. سیاست های سیاسی که منجر به تحریم های گسترده گشته است صادرات فرش دستباف به خارج از کشور را دستخوش رکود و صنعت فرش را به ورشکستگی کشانده است.

٢- سیاست های سازمان صنایع دستی از جمله متوقف کردن وام و قطع بیمه های کارگران، این صنعت را به مرز نابودی و فاجعه وضعیت معیشتی کارگران کشانده است. سوبسید هایشان را در این رشته قطع کرده اند.

٣- قاچاق فرش دستباف از مبادی خروجی آذربایجان شرقی آن مقدار نیست که بتواند جان بی رمق صنعت فرش را نجات دهد و فقط شامل فرش های دستباف ابریشم با متراژ کم می شود.

٤- فروش داخلی به دلیل گران شدن مواد اولیه و گران تر شدن فرش دستباف طبقه متوسط را از خرید آن منصرف کرده که ضربه دیگری به این صنعت بوده است.

٥- کارخانه های بزرگ فرش بافی دستباف مجبور به محدود کردن تولیدات خود شده اند که باعث بیرون رفتن از صحنه تجارت بین المللی شده و بازار خود را از دست خواهند داد.

٦- بسیاری از کارگاههای کوچک فرش دستباف بسته شده و کارگرانش به پیک موتوری و کارهای خدماتی و دست فروشی برای گذران زندگی رفته اند.

٧- کارگرانی هم که دستمایه ای دارند تلاش نموده اند که در خانه دار فرش را به پا کرده و مشغول کار شوند که این مورد هم به دلیل سودجویی دلالان فرش و خریداران فرش بیشتر به زیان این کارگران تمام شده به ویژه اینکه از مزایایی چون حق بیمه و عیدی هم محروم گشته اند.

٨- کارخانه های بزرگ فرشبافی مانند عالی نسب که ٢٠٠ کارگر دارد، امسال نه تنها دستمزدها را بالا نبرده اند بلکه به کاهش دستمزدها دست زده اند. برای یک قابال (١٤٠٠٠ گره) فقط ٥٠ هزار تومان دستمزد میدهند. در این کارخانه ها مزایای کارگری و حقوق قانونی همچون بیمه، پاداش، عیدی، سنوات، ساعت کار، مسایل رفاهی محل کار خبری نیست. فقط صبحانه و نهار بی کیفیتی را به کارگرانشان می دهند.

٩- با آمدن کرونا، در کارخانه های بزرگ فرش دستباف به هیچوجه رعایت نکات بهداشتی برای مقابله با کرونا انجام نمی شود و از ضد عفونی کردن محل کار کارگران و زدن اجباری ماسک، رعایت فاصله گذاری اجتماعی و اصول بهداشتی در دستشویی ها خبری نیست. کارگران غذای خود را روی تخت فرش بافی میخورند.