چهل روز از اعتصاب پر توان کارگران نیشکر هفت تپه گذشت. کارگرانی که در دفاع از معیشت خود و حقوق های عقب افتاده و بیرون کردن مدیران اختلاسگر و بازگشت مجتمع نیشکر هفت تپه به روال قبل از خصوصی سازی اعتصاب کرده اند. چهل روز است که هم زمان با محاکمه مدیران بی عرضه و فاسد، کارگران هفت تپه نیز به اعتصاب خود ادامه داده اند. چهل روزی که معلوم گشته چه مدیران فاسدی را دولت برای این مجتمع کشاورزی بی نظیر در خاورمیانه انتخاب کرده است.

اما چرا صدای کارگران اعتصابی هفت تپه به عمد شنیده نمی شود؟ چرا مسولین استانی و کشوری هیچ اقدامی برای کم کردن مشکلات این کارگران به ویژه پرداخت دستمزد و حق بیمه ی عقب افتاده ی آنها نمی کنند؟ از گرسنگی دادن به خانواده های برادران هفت تپه ای ما چه منظوری را دنبال می کنند؟

این بی اعتنایی ٢ پیام در دل خود دارد:

١- به حق بودن خواسته های کارگران اعتصابی که هیچ جوابی برایش ندارند

٢- فرسایشی کردن موضوع اعتصاب تا کارگران خسته شده به خانه هایشان بازگردند

در این بین کارگران با هوشیاری اجازه ندادند تا عوامل تفرقه افکن، اتحاد کارگران را بر هم زنند و همچنین چون فصل آبیاری مزارع نیشکر است کارگران سموم و دفع آفات و آبیار در عین همبستگی با برادران خود وظایف شان را به نحو احسن برای زنده نگه داشتن مجتمع هفت تپه بکار می برند.

سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران همچنان که از روز اول با این اعتصاب همراه و حامی اعتصاب و خواسته هایش بود و به ویژه در روز ٢٥ تیرماه در تجمع بازنشستگان در سالن سازمان تامین اجتماعی درود خود را بر شرف کارگران هفت تپه ای با صدایی بلند نثار کرد، امروز نیز همچنان پشتیبان برادران و خانواده های کارگری هفت تپه ای بوده و از همه امکانات خود برای پیروزی این اعتصاب و نایل شدن کارگران هفت تپه ای به خواست اصلی شان که لغو خصوصی سازی است دریغ نمی کند.

گسترده تر باد همبستگی کارگری

سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران

٣ مرداد ١٣٩٩