متاسفانه به دلیل عدم آگاهی کارگران و همچنین روشنگری ضعیف طبقه کارگر در مورد پروژه ها و پیمانکاران دغکار، کارگران بعد از مدتها کار تازه متوجه می شوند که با چه شیادانی سروکار دارند. در جفیر از بیمه و مزایای کارگری خبری نیست و کارگری که در اینجا کار کند بخشی از پولش را نخواهند داد. برای مثال پیمانکاران آقای اوسیوند و آقای ملک محمدی برای تسویه حساب با کارگران جان می دهند اما پول نمی دهند. کارگرانی که برایشان کار کرده اند بعد از کلی درگیری و هربار کلی هزینه با کمک کلانتری و شکایت و درگیری بخشی از طلبشان را گرفتند. شب عید مساعده ٢٠٠ هزار تومانی به کارگری که چند ماه حقوقش عقب افتاده دادند.
البته این در شرایطی است پیمانکاران در جفیر از شرکت مادر طلب هایشان را گرفته ولی پول کارگر را نمی دهند.