تجربه یکی از کوشندگان کارگری را که با تحریم کارگری باعث بهبود شرایط زیستی کارگران گردید را در اینجا نقل می کنیم:

با سلام

با توجه به اینکه من ارتباطات گسترده ای با کارگران دارم و برایشان در حد توانم کار پیدا می کنم لذا بسیاری از شرکت ها برای استخدام کارگران با تجربه و حرفه ای با من تماس می گیرند.

چندی قبل رییس یکی از کارگاههای عسلویه از من درخواست نیرو کرد. تعدادی کارگر معرفی کردم. کارگران همان شب زنگ زده و اعلام کردند که ما داخل خوابگاه نمیرویم. وضعیت خوابگاه نامساعدی است. همان شب به کارگران گفتم وسایلشان را برداشته به شرکت پتروپالایش بروند.

چند روز بعد بازدیدی از خوابگاه کردم، واقعن وضعیت بدی داشت یه خانه با ۲۰کارگر و ۲تا دستشویی. وضعیت به قدری اسفناک بود که کارگران ملافه زده در راهرو می خوابیدند. چندی نگذشت که دوباره رییس کارگاه مذکور دوباره درخواست کارگر کرد. گفتم با شما حرف دارم. چندروز بعد وارد کارگاه شان شده مسئول خدمات را. به او گفتم خوابگاه بدی دارید. ایشان گفت اینها ناشکر هستند. من کارگری را دارم که ۲ ساله در آشپزخانه می خوابد. رو به او کردم و گفتم هیچ استادکاری برایتان کار نخواهد کرد. و منهم کارگران را با این شرایط کاری معرفی نمی کنم.

از آنجایی که این شرکت کارش ساختمانی و تخریب هست و متاسفانه ۹۰ درصد کارگرنش ساده هستند و نا آگاه از شرایطکاری و مستاصل و بیکار به این شرایط تن می دهند. به رییس کارگاهش خیلی محکم حرف زده و گفتم گویا تجربه کار با کارگران پارس جنوبی ندارید و کارگر متخصص را با افغانی های بینوا اشتباهی گرفته اید. بعد از چند روز تماس گرفت که خوابگاه با کلیه امکانات در نخل تقی گرفته ام برایم کارگر بفرست و به دوستان کارگر زنگ زدم که شرایط درست شده برای کار مراجعه کنید.

متاسفانه شرایط در بیشتر پروژه های نفتی و پالایشگاهی بسیار اسفناک بوده و کارگران هم به دلیل بیکاری زیاد مجبور به تحمل چنین شرایطی هستند اما می توان یک ماه بیشتر بیکار بود اما کارفرما را وادار به رعایت حقوق کارگری کرد.

امضا محفوظ