در این روزها که پرستاران بیش از ٩٠ روز است برای مهار و نابودی بیماری کرونا با تمام توان به میدان آمده اند، متاسفانه نه تنها زحمات این قهرمانان در تبلیغاتی پر سروصدا دیده نشد، بلکه وضعیت شغلی و تندرستی شان نیز به خطر افتاد. اخراج دستجمعی پرستاران بیمارستان آتیه، عقب افتادن حقوق پرستاران به مدت چند ماه، عدم دریافت اضافه کاری و پاداشی در خور، از مصایب این روزهای پرستاران است. به گفته دبیرکل خانه پرستار: حقوق پرستاران ٢٠ برابر کمتر از پزشکان بوده و اجرا نشدن قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری که در سال ٨٦ مصوب شده و از همه مهمتر اینکه کشور با کمبود ١٠٠ هزار پرستار در کشور مواجه است و کار این ١٠٠ هزار نفر بر دوش پرستاران سنگینی کرده و درصد خطای آنان را بالا می برد، از اهم خواسته های پرستاران است. فشار کاری که می توانست با استخدام پرستاران بیکار از آن کاسته شود و حتا با دعوت از پرستاران بازنشسته شده می توانست یاریگر این روزهای پرستاران گردد که شوربختانه با بی توجهی وزارت بهداشت روبرو شد.
خستگی های مفرط، دوری از خانواده، دغدغه عقب افتادن دستمزدها، همگی به سلامت روانی و جسمی این پیکارگران صدمه ای مهلک زده است.
آیا با چند کلیپ و آفرین گفتن موضوع حقوق، کارانه، اضافه کاری، کمبود پرستار، صدمات روحی و جسمی بهبود خواهد یافت؟
سیاست های نئولیبرالیستی، از فداکاری انسانها هم سود خود را می خواهد.
هیات تحریریه پیام سندیکا