بحث روز کارگران این روزها ،تغییر قانون کار به نفع کارفرمایان و دستبرد به تامین اجتماعی و حذف بیمه کارگران ساختمانی است. از زمان اجرای تعدیل اقتصادی در دولت رفسنجانی و باز کردن درهای اقتصاد به روی سرمایه داری جهانی ، حمله به دستاوردهای طبقه کارگر آغاز شد.این حمله با خصوصی سازی و ناکارآمدی دستگاه دولتی و مدیریت بی لیاقت دولتی توجیه شد. این روزها با ثمربخشی مذاکرات اتمی واجرای دستورات صندوقِ بین‌المللی پول و بانکِ جهانی توسط دولت و آزاد سازیِ قیمت‌ها از طریق اجرایِ قانونِ هدفمندی یارانه‌ها (حذفِ یارانه‌ها) وگرانی بیشترومصوب کردن دستمزدی 4 برابر زیرخط فقر و 11 درصد کمتر از تورم از قبل اجرایی شد. حال با نابودی قانون کار و دستبرد به اندوخته های کارگران در سازمان تامین اجتماعی با هدف برچیده شدن هرگونه بیمه و بازنشستگی، تکمیل خواهد شد. موضوع اصلاح قانون کار و فرمول تعیین دستمزد براساس بهره وری و دادن حق اخراج کارگران و تعیین مبلغ دستمزد به کارفرمایان در به اصطلاح قانون کارجدید،برای تکمیل کردن بی قانونی و زیرپاگذاشتن اصول 3،19، 20،26،29، 43، 44 قانون اساسی که به نفع کارگران است، می باشد.
چرا هم در دولت آقای احمدی نژاد و آقای روحانی اصلاح قانون کار این قدر مورد توجه است؟ آیا با توافقات اتمی با 1+5 جز این است که سرمایه داران خارجی به ایران خواهند آمد و باید دولت ما بازار کار ارزان و بی قانونی را برای این سرمایه داران تدارک ببینند؟ آیا حذف اصل 29 قانون اساسی و خصوصی کردن بیمه برای کارگران جزاین است که سرمایه داری خارجی و ایرانی دیگر ملزم به بیمه نمودن کارگران خود نباشند؟ چرا باید بیمه کارگران ساختمانی در مجلس حذف شود ؟ آیا سرمایه داری خارجی در ساختمان سازی هم فعال خواهد بود؟ دراین بین آنچه بسیار مورد توجه است آتش بیاری وزیرکار ربیعی و تشکل مجمع عالی نمایندگان کارگری ، تشکلی که رشوه گیری هایشان از مرتضوی هنوز هم زبانزد کارگران است به چشم می خورد. مجمع عالی نمایندگان کارگری واقعا طرفدار چه کسانی است، کارفرمایان یا کارگران؟ علی ربیعی که خود عضو هیات مدیره خانه کارگر است چطور به اساسنامه تشکل خود پشت می کند؟ آیا او صدای اعتراض نمایندگان خانه کارگر در مخالفت با اصلاح کار را نمی شنود؟ تلاش برای اجرایی کردنِ طرحِ ضدکارگری “استاد- شاگردی”،تلاش برای لغو دریافت حقِ بیمه از بُن نقدیِ کارگران، واگذاری وظایفِ “هیأت‌های تشخیص و حل اختلاف وزارت کار” در مواقع اعتصاب به قوهٔ قضائیه”، افزایشِ ترفندآمیز سنواتِ ۹۳ کارگران به‌جایِ افزایشِ منصفانۀ مزدِ ۹۴ ،چه معنایی دارد؟ چرا باید خانواده های کارگری که 95 درصد جامعه را تشکیل می دهند با این حیله ها نابود شوند و 5 درصد سرمایه دار، آباد؟ دولت و وزیرکار چه نقشه ای برای خالی کردن سفره های خانواده های زحمتکشان دارند؟
یکی از دلایل اصلاح قانون کار ، هزینه کارگری در صنایع عنوان شده و بحث تعیین دستمزد هم به آن ربط داده اند. ما می گوییم دستمزد کارگران شاید 2 یا 3 درصد هزینه یک کارخانه یا واحد تولیدی باشد اما بالا بودن هزینه کارخانه ها،به دلیل وجود دلالانی است که مواد خام به این کارخانه ها می فروشند. ما به کارفرمایان و دولت می گوییم مواد خام کارخانه ها را با حذف واسطه ها به کارخانه برسانید تا سودتان بیشتر شود.
آقای روحانی (۲۲ مهرماه) از “پیروزیِ بزرگ اقتصادی” سخن به میان آورد و با اشاره به “طرح‌هایی که در بخش صنعت تا پایان امسال راه‌اندازی” خواهد شد، ایجاد ۹۷ هزار شغلِ جدید را به مردم وعده داد و افزود: “کشور ما به سمت صنعتی شدن در حال حرکت است” آقای روحانی مثل اینکه اخبار را نمی خواند و یا به ایشان نمی رسانند.فقط در یک ماه بیش از 1200 کارگر اخراج و بیش از صد واحد تولیدی بسته شده اند.اگر ما به سمت صنعتی شدن می رویم چرادر گزارش ویژهٔ وزارت‌کار از وضعیت امنیتِ شغلی،آمده است: « وضعیتِ بیش از ۹۳ درصدِ قراردادهای کار کشور به موقتِ یکماهه، ۳ ماهه و بعضاً یکساله تغییر یافته است.» دولت و کارفرمایان از چه می ترسند که هر روز مدت قرار دادها را کمتر وکمتر می کنند؟ اگر قرار است کشور صنعتی بشود چرا نباید قانون اساسی و اصول 98 و 87 سازمان جهانی کار رعایت شود؟ آیا موضوع چیز دیگری است که به کارگران نمی گویید؟
آنچه به کارگران و سندیکاهای کارگری مربوط است حفاظت از دستمزدهای عادلانه طبق قانون کار و وادار کردن دولت به رعایت قوانین کار و کارگری است. از یکسال پیش و با آمدن دولت جدید حمله و دستگیری و به زندان بردن فعالان کارگری افزایش یافته است. دولت حتا اختلافات کارگری را هم به وزارت اطلاعات حواله داده و فعالان کارگری را به شلاق و زندان محکوم کرده است. برخورد شدید با کارگران برای چیست؟ مگر ما به جز رعایت قوانین و زندگیی انسانی برای خانواده هایمان چیز دیگری می خواهیم؟
ما هشدار می دهیم !
اگراصلاح قانون کار را به چماقی بر علیه کارگران تبدیل کنید،
اگر اندوخته ما در تامین اجتماعی که توسط مرتضوی به یغما رفته وبدهی 95 هزار میلیارد تومانی دولت به تامین اجتماعی را نپردازید و بخواهید بیمه و بازنشستگی راهم از بین ببرید،
اگر بخواهید با تصویب حقوق 17 درصدی و گران کردن کالاها، به خانواده های ما گرسنگی بدهید،
با اعتصابات کارگری فراگیر به آن پاسخ خواهیم داد.
دوستان کارگر ! خواهران و برادران زحمتکش
اگر در مقابل این حرکت های ضد کارگری سکوت کنیم ، آینده فرزندان و خانواده هایمان را به خطر انداخته ایم. کارفرمایان قصد نابودی دستاوردهای کارگری ازقبیل بیمه وبازنشستگی و 8 ساعت کار و دستمزدی انسانی را دارند. هوشیار باشیم و در هر واحد تولیدی با ارسال طومار به مجلس و وزارت کار، به مخالفت با این بی قانونی ها برخیزیم.
تحریریه پیام سندیکا