این تیتر پیام وزیرکار طی یاداشتی است که منتشر شده است. ایشان اعلام کرده اند که:«کرونا تبعاتش بر زندگی فقرا و محرومین خواهد بود و کمک به فقرا باید به یک رزمایش تبدیل شود و از همه ارگانها خواست برای حمایت از فقرا و محرومین بسیج شوند»
وزیرکار نمی گوید که چرا پس از ٤٠ سال بیش از ٧٠ درصد مردم ایران زیر خط فقرند؟ نمی گوید که قبل از آمدن کرونا چرا به داد محرومین و فقرا نرسیده است؟ و چرا باید حقوق یکماه کارگران امسال را که به زور به خورد جامعه کارگری داده، کمتر از خرج تو جیبی ماهانه نوه اش باشد؟ آقای وزیر نمی گوید چه سیاستی باعث فقیر شدن ٧٠ درصد جامعه گشته و چرا در کنار این ٧٠ درصد يك جمعيت یک درصدی افسانه ای زندگی می کنند؟ آقای وزیر از بسیج گداپروری سخن می گوید اما برای حذف فقر از جامعه برنامه ای ارایه نمی کند؟
در اندیشه وزیران کار فقر بوده، هست و باید باشد تا آقازاده ها همچنان یکه تاز غارت ثروت بمانند. ایشان و بسیاری همچون ایشان در مسوولیت های جورواجور به این جمله اعتقادی ندارند:« تا کوخی شکسته نشود، کاخی برپا نمی گردد» وگرنه تاکنون برای از بین بردن فقر برنامه ای ارایه می دادند.