بیش از ١٣٠ سال از جنبش ٨ ساعت کار و اعتصاب زنان و مردان کارگر در شیکاگوی آمریکا می گذرد و طبقه کارگر جهانی هنوز در پی تثبیت ٨ ساعت کار و دستمزدی متناسب با آن است. ١٠٠ سال پیش نیز در ایران نخستین جشن روز کارگر توسط کارگران عضو حزب سوسیال دمکرات ارمنی بر پا گردید. آن کارگران هیچ ذهنیتی از امروز ما نداشتند اما ایمان داشتند که ٨ ساعت کار و مزدی متناسب با آن شدنی است.
امروز پس از یکصد سال هنوز هم بهداشت، آموزش، مسکن و دستمزدی در خور شان زحمتکشان محقق نگردیده است. زحمتکشان ایران امسال با دو رویکرد جدید از سوی دولت مواجه شدند: ١- تصویب دستمزدی نصف نرخ تورم ٢- فروش اندوخته هایش در تامین اجتماعی، تا مسجل شود که وزارت کار شعبه ای از دکان کارفرمایان ایرانی است.
آنچه که از ثروت رانتخوران باید به خزانه دولت برود، از جیب خالی زحمتکشان به بهای گرسنگی بیشتر مهیا شد. اگر در سال ٩٧ دستمزدی ٢٣٢ دلاری داشتیم، با شعبده آزاد سازی دلار در سال ٩٨ به ١٣٤ دلار رسید و امسال هم به کمتر از ١٠٠ دلار رسیده است.
کنشگران کارگری و مدنی در زندان و یا با حبس های سنگین در بیرون، شرکت کنندگان جشن اول ماه مه سال ٩٨ همچنان زیر تیغ سنگین حبس های طولانی مدت، فشار بر وکلای طرفدار جنبش سندیکایی روزافزون، سندیکاهای کارگری در محدودیتی خرد کننده. این نمایی از وضعیت ماست. در این بین کارگرانی که برای چانه زنی برای دستمزد رفته بودند امسال مقهور سیاست های کشنده وزارت کار نشده و در یک اقدام بی سابقه از امضای سند مرگ خانواده های کارگری امتناع کرده و دست به شکایتی نامعلوم زدند. چارچوبی که کارفرمایان به نام سه جانبه گرایی و برای نمایش بزک کرده بودند، چهره زشت خود را نمایان ساخت.
کرونا، ستمی دیگر از این چارچوب های سرمایه سالاران، نه تنها ایران بلکه کل کارگران جهان را مورد هجوم قرار داد. بازنشستگان، معلولین، بی خانمان ها و کودکان کار اولین طعمه کرونای نئولیبرالیستی هستند.
فقری کشنده در راه می باشد که بسیاری از قشرهای کشور را مورد تهدید قرار داده است. ما از دولت می خواهیم برای جبران کسری بودجه خود دست در جیب ما نکند و راهکارهای زیر را پیش بگیرد:
١- سیستم دریافت مالیات از ثروتمندان، شرکت های بزرگ و کوچک، بنیادهای رنگارنگ راهرچه زودتر فعال و بطور جدی اعمال کند.
٢- آموزش و درمان برطبق قانون اساسی باید رایگان باشد.
٣- تهیه مسکن ارزان با تمهیدات اقساط بسیار نازل برای راحت شدن از اجاره نشینی کارگران طبق قانون اساسی اجرایی گردد.
٤- پرداخت یارانه ای به روز برای همه یارانه بگیران.
٥- مجازات شرکت ها و نهادهایی که حقوق کارگران را عقب بیاندازند.
٦- رایگان کردن ضدعفونی کننده ها و ماسک در سراسر ایران.
٧- دستان قماربازان و سفته بازان بازار بورس از تامین اجتماعی کوتاه شده و شستا با مدیریت کارگری به جای اول باز گردد.
٨- فعال کردن تعاونی های کارگری و شبکه امکان برای مبارزه با گرانی.
با توجه به اینکه در بند اول راهکار تامین بودجه را نشان دادیم، باید کارگران از دستمزدی متناسب با زندگی آبرومند، برخوردار شوند.
خواهران و برادران زحمتکش!
نان و جان خانواده ها و آینده فرزندانمان بازیچه برنامه های ضدکارگری شده است برای قطع این زنجیر اسارت بار چاره ای جز اعتراض و اتحاد نداریم و دست اتحاد به سوی همه کوشندگان کارگری دراز می کنیم.
زنده باد همبستگی کارگری
زنده باد زندگی و مبارزه
سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران
١١ اردیبهشت ١٣٩٩