زنان اعتصابی کارخانـۀ نساجی کتان در ١٩٠٨ در آمریکا علیه شرایط سخت کاری و دستمزدی شرافتمندانه دست به اعتصاب زدند. صاحب کارخانه به خاطر جلوگیری از همبستگی کارگران بخش های دیگر شهر با اعتصابگران ، این زنان را در محل کارشان محبوس ساخت و ١٢٩ کارگر زن را آتش زد. به پاس این نبرد نابرابر و برخورد غیرانسانی این روز را تمامی زنان جهان گرامی می دارند.

مبارزه زنان ایرانی برای عدالت و برابری با انتشار روزنامه «زبان زنان» توسط صدیقه دولت آبادی در اصفهان در سال ١٢٩٨ رنگ دیگری گرفت. این کار بر مردم عوام متعصب گران افتاد، خانه اش را سنگسار کرده و او به ناچار به تهران آمد. این آغاز جنبش زنان ایران بود. در سال ١٣٢٩ مهری گیلک پور کارگر کارخانه چیت سازی ری نماینده کارگران شد، او برای زنان باردار و بچه دار اتاقی را از کارفرما گرفت و به کودکان شیرخوار اختصاص داد که هر 2 ساعت یکبار برای شیردادن کودکان استفاده شود و همچنین شیر برای مادران شیرده در قسمت بافت کارخانه .

متاسفانه بعد از گذشت ٤١ سال که از انقلاب ضد استبدادی می گذرد در کشور ما هنوز زنان به دلیل اعتراض به پایمال شدن حقوقشان زندانی می شوند. مبارزه برای زندگی مناسب و انسانی، مبارزه برای حق داشتن حضانت فرزندان تا مسافرت به خارج از کشور. چه بسیارند زنانی که برای حقوق زنان هم امروز در زندانند. در همین حال زنان کارگر همدوش برادران خود برای دستمزدی برابر، لغو قرارداد سفید امضا و بدتر از همه سواستفاده جنسی در محیط کار، عدم امنیت شغلی و نبود مهدکودک برای فرزندانشان و سرانجام تاخیر در دادن حقوق چند برابر زیر خط فقر، موجب شده تا زنان ایران پیشتاز مبارزات برای زندگی بهتر شوند . دستمزد بهتر برای زنان به معنای درآمد بیشتر برای کل خانواده است. اگر شغلی برای زنان خطرناک است، برای مردان هم همین گونه است. محیط کاری فارغ از آزار و اذیت و ارعاب ، مطلوب مردان و زنان کارگر است. شرایط مطلوب تر در محیط هایی که زنان کارمی کنند به معنای این است که مردان کارگر هم می توانند این شرایط را خواستار شوند.

تبعیض و خشونت علیه زنان، ابزاری برای سلطه هر چه بیشتر سیستم سرمایه داری است که همه زنان با آن مخالفند. متاسفانه به دلیل محدودیت های اعمال شده علیه سندیکاهای کارگری، شرایط برای پیوستن زنان کارگر به سندیکاهای کارگری و اينكه زنان کارگر به سهم خود و همدوش برادران كارگرشان برعلیه نابرابری ها، دستمزدهای حقیرانه، و شرايط كارى غيرقانونى متحدانه مبارزه کنند، دشوار گردیده است. سندیکاهای کارگری زمانی قدرتمند خواهند شد که بتوانند زنان را نیز در صفوف خود داشته باشند.

امروز پرستاران در صف مقدم مبارزه برای غلبه به کرونا هستند. مرد و زن بدون اغماض مرگ به سراغشان می آید پس چرا باید در رفاه و حقوق مدنی و سیاسی و صنفی برایشان تبعیض قائل شد؟

سنديكاى كارگران فلزكار مكانيك ايران روز جهانی زن را به همه زنان میهنمان از جمله زنان مبارز فعال در عرصه دفاع از حقوق زنان به ویژه آنان که اکنون در زندان هستند، وکلای زن، پرستاران، کارگران و کارمندان زن، زنان کشاورز، زنان تن فروش، دختران قالیباف، آموزگاران، زنان سرپرست خانوار و بدسرپرست، زنان خانه دار، دختران کار و خیابان، زنان کارتن خواب، و مادران فردا، دختران کوچک فال فروش و گل فروش شادباش گفته و کوشش خواهیم کرد که سندیکا را به میان مزدبگیران ببریم.

بیایید دست در دست هم برای تغییر این شرایط غیرانسانی مبارزه کنیم. برابری، آزادی، عدالت، همبستگی و صلح شعار همیشگی جنبش زنان بوده و هست . بدون زنان، هیچ جنبش فراگیر واقعی نمیتواند وجود داشته باشد. این اعتقاد ماست و برای آن می کوشیم.

سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران اسفند ١٣٩٨