به گزارش خبرنگار ایلنا، جلسه سالانه هیات رئیسه فدراسیون جهانی اتحادیه‌های کارگری (WFTU)در آتن یونان تشکیل شد. علیرضا محجوب (نایب رئیس فدراسیون جهانی اتحادیه‌های کارگری) به همراه محمد حمزه‌ای (مسئول امور بین‌الملل خانه کارگر ایران) در این اجلاس سالانه شرکت داشتند.در این جلسه علیرضا محجوب با اشاره به مسائل حقوق بنیادین کار، کار شایسته، مقاوله‌نامه‌های بنیادین سازمان بین المللی کار، از روند خصوصی‌سازی‌ها در جهان و به ویژه ایران انتقاد کرده و عدم پرداخت دستمزدها در برخی کارخانه‌ها را از آثار نامطلوب خصوصی‌سازی دانست.دبیرکل خانه کارگر حمایت این تشکل از کارگران و ملت سوریه در برابر توطئه‌های آمریکا را اعلام داشته و دسیسه‌های استکبار جهانی به رهبری آمریکا در حمایت از تروریسم در سوریه، یمن، عراق و لبنان از آسیا تا اروپا و آمریکای لاتین را محکوم کرد. محجوب همچنین به توطئه‌های امریکا در ونزوئلا با هدف دستیابی به منابع نفت و گاز در این منطقه اشاره کرد. نایب رئیس فدراسیون جهانی اتحادیه‌های کارگری تحریم‌های ناعادلانه آمریکا علیه کارگران و ملت ایران را محکوم کرد. اکثر اعضای هیات رئیسه فدراسیون جهانی اتحادیه‌های کارگری به نمایندگی از صد میلیون کارگر جهان قویاً توطئه‌های امپریالیسم به سر کردگی آمریکا را محکوم کردند.

این تمام آن چیزی است که از این نشست گزارش شده است. آقای محجوب چرا در این اجلاس به افتخار نگفته است که دستمزد کارگر ایرانی از ٢٦٥ دلار به ١٢٦ دلار در سال جاری کاهش پیدا کرده است؟ چرا از حوادث شغلی که هر سال رو به افزایش است و کشتار کارگران با عدم ایمن سازی محیط کار توسط کارفرمایان و با چشم بستن بازرسین وزارت کار هر روز گسترش می یابد، هیچ اشاره ای نکرده است؟

چرا ایشان نگفته اند که اسماعیل بخشی و جعفرعظیم زاده در زندانند و ابراهیم مددی و داود رضوی و علی نجاتی زیر تیغ زندان؟ مگر نشست فدراسیون جهانی سندیکاها نبود؟ چرا نباید از وضعیت سندیکالیست ها با خبر شوند؟ نکند آقای محجوب شرم کرده است؟

چرا گزارشی از اعتراضات ١٥ تیرماه سال گذشته کارگران عسلویه که به پرداخت نشدن ٦ ماهه حقوق خود در یک اعتراض خاموش شرکت کرده بودند و ٤ کارگر معترض هنوز در دادگاههای خوزستان سرگردانند چیزی نگفته است؟ از لیست سیاه کارفرمایان علیه کوشندگان کارگری در پروژه های نفتی و گازی، از رواج اعتیاد در کمپ های کارگری پروژه ها که توسط پیمانکاران دامن زده می شود، از لغو توزیع شیر در ذوب آهن به جز کوره ها، از اعتراضات دو ماهه کارگران فولاد اهواز و دستگیری کارگران فعال، چرا هیچ نگفته است؟

راستی خاصیت شرکت در این اجلاس ها چیست؟ خانه کارگری که هر روز از تعداد اعضایش کاسته شده و حتا روزنامه کار و کارگرش در کارخانه ها توزیع نمی شود و تیراژش به زیر ١٠ هزار نسخه فروکش کرده چه دارد که در میان رهبران کارگران جهان بگوید؟