مهندس منصور ایزدی مدیرعامل جدید ذوب آهن در ماه پیش مصاحبه ای با بولتن داخلی ذوب آهن نموده و مطالبی را عنوان کرده که قابل تعمل است.
ایشان در بخشی از گفتگویش عنوان کرده که« ما همه یک خانواده ایم» آیا واقعن اینگونه است؟ کارگران از ایشان می پرسند این چه خانواده ای است که دریافتی مدیرانش چند ده برابر کارگران و کارکنانشان می باشد؟ حتا وام های ضروری کارگران با تاخیر زیاد مصوب می شود و مبلغش هم نسبت به دوسال قبل افزایشی نداشته در حالی که مدیران ذوب آهن وام های آنچنانی را به سرعت می گیرند. این چه خانوده ای است که در ترمینال آزادگان و مدیریت نورد سرویس های بهداشتی اش باید ماهها خراب باشد اما شما و مهندسین ارشدتان از امکانات خوبی برخوردار باشید. مهندس هنور لباس گرم و کفش هم داده نشده است.
گفته اید « بنده اعتقاد دارم مسوولیت اجتماعی ذوب آهن از درون مجموعه آغاز می شود زمانی که امنیت و ایمنی پرسنلی مورد توجه قرار دارد » در مورد ایمنی کافی است آمار حوادث شرکت را ببینید تا در مورد ایمنی نگاهی عمیق تر داشته باشید به اضافه اینکه چرا کارگران ذوب آهن پس از بازنشستگی کمتر از ١٥ سال عمر می کنند و با عوارض ناشی از کار ٥ سال آخر عمرشان را می گذرانند؟ همچنین کاش به گزارش مشاورین شرکت و گزارش سمینار سلامت که در تابستان ارایه شده نظری بیاندازد.
در مورد امنیت شغلی فقط قدم رنجه کرده و از کارگران بپرسید که با چه دغدغه ای کار می کنند؟ دستمزدها چه مقدار از هزینه های زندگی کارگران ذوب آهنی را پوشش می دهد. حتا در این کارخانه قوانین وزارت کار را هم اجرا نمی کنید و آتش نشان های شما از مزیت سخت و زیان آور بودن شغلشان بهره مند نیستند چرا؟
در مورد آلاینده گی هم فرمودید که: «آلایندگی ذاتی همه صنایع است و باید به نحوه مطلوب کنترل شود زیرا بیشترین زمان زندگی کارکنان در محل کار می گذرد و ابندا این گروه آسیب می بینند» آیا می دانید که مدیرعامل قبلی شیر کارکنان و کارگران را به جز در کوره ها قطع کرده است؟ آیا آلایندگی در سراسر شرکت پخش نیست؟
اگر کارگران برای سودآوری شرکت همت کرده اند و نهایت صرفه جویی و ابتکار را از خود نشان می دهند که در مورد رفع سوراخ پاتیل سرباره ضایعاتی در جریان هستید لازم است نسبت به دستمزدها و طبقه بندی مشاغل و لحاظ کردن مدارک کارکنان در سوابق فورن اقدام کنید.
تحریریه نشریه پیام سندیکا