پس از به میدان آمدن جلیقه زردها در فرانسه بسیاری این پرسش را مطرح کردند که، در کشوری چون فرانسه که در آن احزاب و سندیکاهای کارگری فعالیتی آزادانه دارند و می توانند خواسته های خود را در چارچوب آزادی های لیبرالی مطرح کرده و این خواسته ها را از سوی نمایندگان سندیکایی و حزب طبقه کارگر در مجلس پیگیری کنند چرا اینگونه به میدان آمده اند؟ مگر نمی شود از طریق صندوق های آرا این موارد را پیگیری و به خواسته های خود رسید؟

در فرانسه احزاب طبقه کارگر و سندیکاهای کارگری مبارز مجبورند در میدان بازی که نئولیبرالیسم تعریف کرده است فعالیت کنند. نئولیبرالیسم و ابزار قدرتمندش رسانه ها می توانند با بمباران اطلاعاتی و دادن آدرس غلط به مردم فرانسه و آمریکا و حتا همه مردم دنیا، کسانی را چون مکرون و ترامپ و پوتین را به مردم قالب کنند. اما این رسانه ها قادر نیستند به مردم نان بدهند و مشکلاتشان را حل کنند.

آنچه در فرانسه و هفت تپه و فولاد اهواز مشاهده می کنیم شکست نئولیبرالیسم است و دیگر اینکه ابزارهای نئولیبرالیستی در فرانسه ناکارآمدیشان را نشان داده اند و مردم به جای تکیه بر موازین لیبرالی همگام با سندیکاهای کارگری و احزاب مجبورند به خیابان آمده و نان را فریاد بزنند.

در اهواز و شوش نیز ما این ناکارآمدی را حتا با عدم داشتن سندیکاهایی که بتوانند آزادانه فعالیت بکنند می بینیم و به همین دلیل است که کارگران هفت تپه و فولاد اهواز به خیابان آمده اند.

در فرانسه با آگاهی هایی که احزاب کارگری به همراه سندیکاها توسط روزنامه هایشان و رسانه هایی که در اختیار دارند، می توانند مردم فرانسه را به خوبی از خصوصی سازی و عملکرد مخربش آگاه کنند، در ایران کارگران هپکو و فولاد اهواز و ماشین سازی تبریز و هفت تپه به وضوح می بینند که چگونه خصوصی سازی نان را از سفره شان ربوده است.

چه در فرانسه و چه در ایران خصوصی سازی و برنامه های نئولیبرالیستی اش شکست خورده اند. می توان در فرانسه به روی مردم آب داغ پاشید و آنان را متفرق کرد. می توان در ایران ٤٠ کارگر فولاد را و علی نجاتی را شبانه دستگیر و به زندان برد. می توان روح اسماعیل بخشی را آن چنان آزرد که نتواند از خانه بیرون بیاید. می توان دختران عاشق طبقه کارگر را زندانی کرد، اما با همه اینها نمی توان معضل نان کارگران را حل کرد.

نان آن چیزی است که سیاست های نئولیبرالی در فرانسه و در ایران و در همه جهان آن را از سفره مردم دزدیده است و برای حل این مشکل فقط باید این سیاست ها را به کناری نهاد.

مازیار گیلانی نژاد

٢٧ آذر ١٣٩٧