آنچه در ماه گذشته بر زحمتکشان ایران گذشت برنامه نابودی خانواده های کارگری است.

 اعتصاب سراسری رانندگان کامیون برای کسب مطالبات به حق که به ناچار دست به اعتصاب زده و 17 تن را دستگیر و حتا اعلام حکم قطاع الطریق برآنان بسته اند.

آموزگارانی که از معیشت و بی قانونی در حق همکارانشان دست به اعتصابی مسالمت جویانه در دفاتر مدارس زده اند یک به یک دستگیر می شوند.

از سویی وزارت آقای شریعتمداری آن هم در وزارت کار چه پیامی برای کارگران و زحمتکشان میهن ما دارد؟؟

در حال حاضر صنعت، کشاورزی، دامپروزی و باغداری با سیاست هایی که پرفسور مولانا و موسی غنی نژاد به دستور صندوق بین المللی پول در ایران اجرا کرده اند باعث رکود بی سابقه شده است. گزارشات کارگری ما نشان می دهد بیش از ٦٠ درصد کارگاههای شهرک های صنعتی تعطیل شده اند. هجوم کارگران بیکار برای گرفتن بیمه بیکاری در شعب تامین اجتماعی بی سابقه است که ورشکستگی سازمان تامین اجتماعی را در پی خواهد داشت.

ما می پرسیم آیا با توسل به اهرم قوه قضاییه می توان شکم گرسنه گان را به خاموشی فراخواند؟ آیا با آمدن آقای شریعتمداری قصد سرکوب بیشتر سندیکاهای کارگری و گرسنه تر کردن کارگران در برنامه وزارت کار گنجانده شده است؟؟؟

بی تردید اعتصاب و اعتراض حق کارگران و همه مردم ایران است ! و ما از این حق چشم پوشی نخواهیم کرد.

ما ضمن محکوم کردن این احکام ناعادلانه و غیر منطقی همبستگی خود را با آموزگاران، رانندگان کامیون و کارگران هپکو اعلام کرده و از خواسته هایشان حمایت می کنیم و از هر گونه کمکی دریغ نخواهیم ورزید.

زنده باد همبستگی کارگری

سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران

٨ آبان ١٣٩٧