هر جامعه ای اخلاقش انعکاسی است از روابط اجتماعی و اقتصادی جاری در جامعه آن سرزمین. در کشوری چون ما که روابط اقتصادیش بر مبنای دلالی، دزدی و اختلاس است نمی توان جامعه ای پاکیزه داشت. چون در برابر هر کار مثبتی که مردم انجام می دهند جواب شایسته ای از جامعه و مدیریت کلان دریافت نمی کنند، لذا یاد می گیرند که کار درست فایده و عاقبتی ندارد. خوبی کردن، رعایت کردن حقوق دیگران، منصف بودن، جبران خوبی های دیگران، احترام گذاشتن، توانایی های دیگران را ارزش نهادن، انجام وظیفه نسبت به جامعه و دیگر انسان ها ، رعایت حریم شخصی افراد، سر موقع آمدن و رفتن، پول قرض دادن ….. همگی به نوعی ضد ارزش می گردد.

در روابط اقتصادی حاکم بر کشور ، ارزش هر چیزی را پول تعیین می کند و منجر به این شده که انسانها در چنین جامعه ای یاد بگیرند که تنها خود را ببینند و برای موفقیت خود فردگرا، و منزوی بشوند. چون خودخواهی و خودپرستی را جامعه پول محور به انسانها تزریق می کند. نه تنها انسانیت رشد نمی کند بلکه علم و دانش نیز تحت تاثیر «هرکسی بیشتر خرج کند می تواند مراتب علمی را طی کند» باعث بوجود آمدن تک ستاره هایی خواهد شد که به هیچوجه نمی تواند نشانگر رشد علم و دانش باشد.

تحریریه پیام سندیکا