حال که آنها با تمام مشکلات و سختی ها به حال خود رها شده اند، لااقل برای آنها دعا کنیم شاید مستجاب شد. البته ملت ایران آنچه از دستشان آمد دریغ نورزیدند و در روزهای اول که مردم زلزله زده در شوک عمیقی فرو رفته بودند مردم به دادشان رسیدند و مرزهای قومی، منطقه ای، زبانی و مذهبی را درنوردیدند و ثابت نمودند عرق ملی و احساس مسئولیت در مقابل هم میهنان هنوز رنگ نباخته است. زلزله زدگان نیز قدردان این همه بذل توجه بودند.
با این وجود پس از گذشت سه فصل از زمان زلزله، وقتی به شهرسرپل ذهاب که بیشترین آسیب را دیده بود و یا روستاهای زلزله زده می روی پیشرفت فیزیکی زیادی درخصوص بازسازی مشاهده نمی کنی. خیلی ها خانه های آنها نه کاملن تخریب شده و نه جرأت تعمیر آن را دارند، زیرا می دانند با زلزله های نه چندان شدید جانشان درخطر است و با مبلغ خسارتی که به عنوان تعمیر می گیرند نمی شود خانه را به جای امنی برای سکونت تبدیل نمود. تعداد زیادی هم با اینکه منزل آنها تخریب شده و خسارت بازسازی به آنها تعلق می گیرد اما نه مبلغ خسارت و نه مبلغ وام برای خانه سازی کافی نیست و اکثرمردم هم شغل و کاسبی و کار خود را از دست داده اند و چیزی در چنته ندارند که با آن خانه بسازند.
کسی را می شناسم که با تشخیص کارشناسان خانه اش قابل تعمیراست، اما خانه ی همسایه آنها تخریب شده است که صاحب آن اقدام به گود برداری می نماید و منزل ایشان آسیب بیشتری می بیند و به هر کجا مراجعه می نماید گفته می شود همسایه شما هم خودش زلزله زده است و چیزی برای پرداخت خسارت به شما ندارد. حالا او مانده با حقوق کارمندی جزء و سه جوان بیکار در خانه، همسرخانه دار، یک دانش آموز مدرسه رو و خانه ای که باید تخریب شود و جیب خالی و خسارتی که به او تعلق نمی گیرد. تازه به قول بعضی از زلزله زده ها شرایط پرداخت خسارت نسبت به اوایل سخت گیرانه تر شده وعده ای وعده هایی که به آنها داده شده عملی نگردیده است.
من خودم از روستای ویله بیونیج از توابع شهرستان دالاهو دیدن نمودم، هنوز خانه ای ساخته نشده است و دیواری بالا نرفته است باستثنای دو واحد که آنهم صاحبان آنها در شهرهای اطراف از منبع درآمدی بهره مندند و شخصن اقدام به بازسازی خانه های خود کرده اند. بعضی از ساکنین این روستا برای دومین بار با پیمانکار قرارداد منعقد نموده اند و پیمانکار به بهانه اینکه مصالح گران شده است و با آن شرایط متحمل ضرر می شود به تعهد خود عمل ننموده است. مردم روستا هم میگویند ما چه گناهی داریم؟! آنموقع که مصالح ارزانتر بوده و پیمانکار طبق قرارداد شروع به کار نکرده و قرارداد خود را زیرپا گذاشته است. تمام خانواده هایی که هنوز شروع به بازسازی منزل خود ننموده اند تقریبن با شرایطی این چنینی روبرو هستند.
مشکلاتی که زلزله زدگان با آن روبرو هستند، تیتروار بدین قرارمی باشد:
١- مبلغ ناچیز خسارت و وام برای بازسازی و جیب خالی مردم بیکار
٢- عمل نکردن بعضی پیمانکاران به قراردادهای خودبه بهانه گران شدن مصالح.
٣- پرداخت مبلغی ناچیز در مقابل هزینه های تعمیرات ساختمان و ناایمن بودن خانه های ترک خورده و آسیب دیده در آینده.
٤- درصد بالای بیکاری و بی درآمدی در منطقه که توانایی تغییردر شرایط سختی که با آن روبرو هستند را از آنهاگرفته است.
٥- مشکلات روستائیان مضاعف می باشد، ازجمله تغییرات جوی و کاهش محسوس تولیدات کشاورزی و افزایش آفات، امراض و در نتیجه کاهش درآمد و از طرف دیگر نیار روستاییان به زیربنای بیشتر برای سکونت افراد و محلی برای نگهداری احشام و انباردان و علوفه که در نهایت بدهی و فشار فراوانی را برای آنها به ارمغان می آورد.
٦- تعداد قابل توجه پیمانکاران غیربومی که باعث گردیده کمتر از نیروی کار بومی استفاده نمایند.
٧- مشکلات بهداشتی و رفاهی بر مشکلات دیگر افزوده شده است از جمله گرد و خاک ناشی از خاکبرداری. تخریب خانه ها بعلاوه ریزگردهای موجود در هوای منطقه که این مورد سالیان زیادی است که خود عرصه را بر مردم این مناطق تنگ نموده است و هوای گرم تابستان خصوصن در مناطق گرمسیری مانند سرپل ذهاب و قصرشیرین و روستاهای تابعه. با این اوصاف مردم مناطق زلزله زده با شرایط بسیار سختی دست و پنجه نرم می کنند و نیاز به توجه ویژه دارند و نیاز به مسئولینی که شرایط آنها را درک کنند و اراده ای که در جهت تقلیل آلام آنها عمل نماید. درغیر این صورت آینده ای روشن برای زلزله زدگان کرمانشاهان قابل تصورنیست.
“محمداکبری“