این روزها حال همه ما کارگران خراب است و خشم و نفرت همچنان در چهره هایمان نمودار. برای پایان بخشیدن به دلالی و دزدی های سوداگران باید برنامه ریزی کنیم. همان سوداگرانی که نان از سفره هامان ربوده اند و بجای پاسخ دادن به  درخواستهای کارگران كشور که در صنایع فولاد اهواز در رابطه با پایمال شدن حقوقشان زبان به اعتراض گشوده اند چوب و چماق خویش از نیام برآورده اند تا همانند دوران فئودالیته ارباب رعیتی، چهره کریه خودشان را ابراز دارند و با ژستی طلبکارانه صدایشان بلند نمایند وچوب و چماقشان بر گرده های مردم پیشکش بنمایند

آنها نمی دانند و نمی خواهند بدانند که کارگران نمی خواهند زیر بار دروغ و نکبت ورزیهای مشتی پادو و دلال دزد که هیچ نقشی در تولید و رونق اقتصاد مملکت ندارند سر خم بنمایند. آنها نمی دانند که هر توپ و تشری  به کارگران حواله بنمایند خشم و نفرتی عمیق از جانب آنان به سوی خودشان حواله می نمایند. آنها چگونه به خود اجازه می دهند که کارگران باجسارت و مطالبه گر فولاد اهواز را حکم دستگیری و بازداشت بدهند؟ مگر آنها قضاوت و دادگستری را در جهت منافع چپاولگران می دانند یا در جهت مطالبه گری حقوق مردمان این سرزمین؟ آیا می دانند که با این احکام قضایی که صادر می نمایند چگونه خانواده های کارگران را به غل و زنجیر می کشانند و فقر و تیره روزی بیشتر را برای آنان به ارمغان می آورند؟ آیا به جز این هست که شما حکم صادر کنندگان که ادعای دفاع از امنیت ملی می نمایید با اینگونه کارکرد نابکارتان، امنیت را از خانواده های کارگران سلب می نمایید و تمام قد در خدمت دفاع از کارفرمایان دلال گام برمی دارید تا آنان بیشتر از پیش به سفره های مردم هجوم ببرند؟ شما در واقع جاده صاف کن آنان هستید تا از سود چپاولگریهایشان، انعامی هم به شما خوش خدمتان برسد. اگر سخن تان این هست که شعارهایی دور از مطالبه گری و ساختارشکنانه داده شد باز هم به کارگران صنایع فولاد حق می دهیم که شما را و تمامی دروغها و ادا و اطوارهایتان را به چالش بکشانند، مگر آنها به غیر از درست شدن شرایط حقوقیشان و اینکه بیمه تامین اجتماعی در زمان مناسب خود پرداخت بشود و اینکه دستمزدها سر برج داده بشوند دیگر چه می خواهند؟ دامنه این اعتراضات در اسفند ماه گذشته به اوج خود رسیده بود، اکنون بگویید که چرا و چگونه به خود اجازه می دهید که چنین شرایط ناگواری بوجود بیاید تا کارد به استخوان برسد و کارگر مجبور شود اعتصاب و اعتراض بنماید و شما که نگران از سود سهام خود در بانکهای رباخوار هستید و می ترسید که معادلات حساب و کتابتان بهم بخورد به ناچار بدنبال یافتن راهی برای فرونشاندن اعتراضات کارگری می گردید تا برچسبی با عنوان اغتشاش بر علیه امنیت ملی به آنان بچسبانید.

این شیوه و روشها دیگر کارساز نیست ؛ چرا که کارگران دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند و جسارت آنها روز به روز نمود بیشتری پیدا می نماید و حلقه های اتحاد و همدلی آنان روز بروز گسترده تر و گسترده تر می شود.

زنده باد جسارت و همدلی کارگران صنایع فولاد اهواز

وارتان خرمدین، عضو سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران ۲۶/۳/۱۳۹۷)