صدای ما شنیدنی است و طبق گفته زنده یاد فروغ فرخزاد (تنها صداست که می ماند)….صدای ما ندای دادخواهی ماست که برای رسواگری دزدان سفره هایمان از هیچ کوششی فروگذار نخواهیم کرد. سراپای وجود دزدان سرزمینمان ایران فقط با دروغ بسته شده است که برای رسیدن به آبشخور سودورزی از تمامی صفات نیک انسانی می گذرند و چهره اهریمنی خود را در زمان مناسب به نمایش می گذارند.

پروژه نفت سنگین قشم به کارفرمایی پتروپی، شرکت عمران رهگذر زاگرس که هم اکنون در ابتدای کار خود هست و بعد از عملیات سیویل برای مخزن سازی هم اکنون تجهیز کارگاه نموده است و مشغول ساخت ساپورتهای مخازن هست شوربختانه هیچگونه ارزشی برای نیروی کار انسانی قائل نیست و کمترین نرخ چندرغاز حقوقی را به کارگران تحمیل نموده است و هیچگونه مزایای حقوقی کارگری که شامل عیدی و سنوات و حق مرخصی و حق اولاد و بن کارگری و….است را به کارگران نمی دهد و با چهره ای افاده ای و طلبکارانه می گویند که مزایای کارگری را به همراه حقوق می دهند. این در صورتی هست که هزینه رفت و برگشت کارگران به قشم نزدیک به چهارصد هزار تومان می باشد و هم اکنون در سال ۱۳۹۷ هستیم که به میزان پرداخت دستمزد حقوقها بیست درصد اضافه شده است و تورم لجام گسیخته که حاصل بی خردی مسئولین مملکتی است حد و مرزی در جهت تصاعدی ندارد و تناسب ارز و دلار به فتواها و زد و بند نامیمون سرمایه داران  وابسته است. حرکت بسیار شرم آور دیگر از جانب رئیس کارگاه شرکت عمران رهگذر زاگرس به کارفرمایی پتروپی آن هست که در هنگامی که نیروها زنگ می زنند و شرایط حقوقی را می پرسند ایشان رنج بالای حقوقی به همراه تمام مزایای کارگری را بیان می نمایند و پس از مدتی به نیرو خواهند گفت که هیچگونه مزایای کارگری نداریم و از سخنانی که گفته بود طفره می رود. دیگر اینکه نفراتی از خودشان را بین نیروها می گمارند تا آمار بسیار بالای کارکرد بدهند و  فشار کاری سخت را با دادن آمار بیشتر به نیروها محدود بنمایند تا از این راه اختلاف بین نیروها بیندازند و نیروها را به سبب اینکه آمار کارشان نسبت به کارگر پادوی خودشان کمتر است را رنج حقوقی چندرغاز که مربوط به سه سال پیش است را با بی ارزش کردن کارکرد کارگران به آنها تحمیل بنمایند و با این کارشان عزت نفس را در نیروها بخشکانند که هیچ گونه توجیهی برای دفاع کردن از حقوق خودشان را نداشته باشند. کارگری ادعا میکرد که هنوز بعد از نزدیک به دو ماه هنوز حقوق مرا مشخص نکرده اند و مسئولین شرکت فقط به او قول می دادند که حقوقتان را درست می نماییم و این کارگر دچار خودخوری شده بود که برای رهایی از این سرگردانی و چپاول حقوقی به دنبال چه راهی باشد؟. حقوق کمکی ها را در مدت ۲۴ روز يك میلیون و ٣٠٠ هزار زده بودند که بخاطر اعتراض شدید کارگران کمکی و تسویه کردن بخاطر این مورد، آن را به يك میلیون ٥٠٠ هزار تغییر داده اند. بهتر است بدانید که کارگرانی که بخاطر اعتراض به وضعیت رنج حقوقی تسویه حساب کرده بودند را حتی یک ریال هم مساعده و کرایه راه نداده اند. وضعیت در پروژه های صنعتی بسیار بحرانی است و یکی از دوستان مهندسمان گفته است که از سال ۹۶ به مقدار ۳۰ میلیون تومان طلب دارم و بسیار از وضعیت موجود گله مند و شاکی بوده است. تنها راه نجات از این وضعیت پیش رو آن هست که کارگران پس از یک ماه کارکردن برای گرفتن حقوقهایشان اعتصاب و اعتراض بنمایند و شرایط موجود را نپذیرند. تا پولتان را از شرکت و پیمانکارها نگیرید به هیچوجه سرتان را پایین نیندازید و نروید؛ چرا که با سر پایین نگهداشتن خود ناچار خواهید بود سیخ داغ بی عرضگی و پستی را بر تن خودتان بمالید…تنها راه نجات از این شرایط نکبت حقوقی فقط جسارت و همگامی با افراد خردگرا و نترس برای گرفتن حقوق خودتان خواهد بود…