قادر عظیمی سندیکالیست قدیمی و مربی کوهنوردی در حادثه ای دردناک درگذشت. او یکی از مهندسین مکانیک و برنامه ریزی بود که از اوایل پایه گذاری ذوب آهن در آنجا استخدام شد.

قادر عظیمی از جمله سندیکالیست های ذوب آهن بود که در شکل گیری خدمات رفاهی برای کارگران بسیار فعال بود و به ورزش کارگران اهمیت می داد و گروه کوهنوردی ذوب آهن را به همراه دیگر کارگران بنیان گذاشت. در سالهایی که ورزش برای کارگران یک امر لوکس بود قادر عظیمی ها آن را به یک خواست کارگری تبدیل کرده  و  ورزش را بین کارگران ذوب آهن رواج داد. اگر سندیکالیست آقای معروفی در کوره بلند به دنبال رفاه بیشتر برای کارگران بود عظیمی نیز در بخش مکانیک این کار را دنبال می کرد.

در سال های ٥٤ نشریه ای به نام فولاد در بین کارگران توزیع می شد که به مجله مهندس بخشایش معروف بود که گویای مشکلات کارگران و خواسته های آنان بود و از جمله فعالین این نشریه کارگری قادر عظیمی بود.

او و دیگر کارگران مبارز از جمله اعتصاب کنندگان پرشور سال ٥٧ بودند خواست آنان رفاه هرچه بیشتر برای همه کارگران ایران، رفع بیکاری ، آبادانی کشور و بهبود روند تولید بوده و به همین خاطر شورای کارگران ذوب آهن را بنیان گذاشتند. آنان حذف ساواک از کارخانه و اعتصاب را حق قانونی هر کارگری دانسته چرا که عدم امنیت شغلی کیان خانواده هر کارگری را تهدید و تاثیر مستقیم در اجتماع می دانستند. اخراج یک کارگر بیش از خود او به خانواده اش ضربه می زند و نباید وجود داشته باشد.

قادرعظیمی پس از بازنشستگی نیز گروه کوهنوردی کارگران ذوب آهن را رها نکرد و تا پایان عمر سرمربی گروه کوهنوردی ذوب آهن بود.

قادرعظیمی ٢١ فروردین خانواده و دوستانش را برای همیشه ترک گفت و در قطعه نام آوران فولاد شهر آرام گرفت اما خدماتش به طبقه کارگر ذوب آهن همیشه ماندنی است.

سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران

اردیبهشت ١٣٩٧