با رسیدن به روزهای پایانی سال، جلسات مربوط به تعیین حداقل دستمزد  سال ٩٧ در شورای عالی کار که متشکل از نمایندگان کارفرمایان، کارگران و دولت می باشد، شروع شده و طی سلسله جلسات و تبادل نظر و چانه زنی ها، با توجه به معیارها، شرایط اقتصادی، تورم و…تصمیماتی گرفته خواهد شد.

سندیکای کارگران فلزکارمکانیک در راستای این جلسات و با توجه به شرایط نامساعد حقوق و دستمزد، معیشت و امنیت شغلی و… که جامعه ی کارگری درگیر آن است تذکرات و پیشنهادات خود را ارایه می کند.

پس از به اصطلاح هدفمندی یارانه ها و افزایش ١٢٠٠ درصدی قیمت نان و سایر اقلام خوراکی خانواده های کارگری از جمله شیر، شکر، گوشت، چای، روغن… اختلاف فاحش بین حداقل دستمزد و سبد معیشتی خانوار، زندگی کارگران زحمتکش را تحت الشعاع خود قرار داد، بطوریکه این دره عمیق هرساله عمیق تر و زندگی برای خانواده های کارگری سخت تر می شود. افزایش هر ساله دستمزد بر طبق تورم، ترفندی است که سرمایه داری حاکم بر کشور با افزایش قیمت اقلام خوراکی و مسکن و سوخت …. از قدرت خرید کارگران می کاهد تا جایی که خط فقر به بیش از ٥ میلیون تومان رسیده است. از نظر ما افزایش قدرت خرید و بهتر شدن کیفیت دستمزد می تواند به کاهش فاصله سبد معیشتی و قدرت خرید بیانجامد.

سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران با درک شرایط خاص اقتصادی و رکود و تورم و تحریم ها، یادآور میشود که قرار نیست جور ناکارآمدی اقتصادی، بی برنامگی دولت و…  را کارگران زحمتکش بکشند؛ این شرایط را کارگران ایجاد نکرده اند و دولت خود بایستی چاره ای اساسی بر این کار بیندیشد. از جمله انضباط مالی و جلوگیری از اختلاس ها، حقوق های نجومی، افزایش مالیات از ثروتمندان.

در بحث دستمزد باید به موضوع کمیت و کیفیت دستمزد توجه ویژه داشت چرا که اگر کیفیت دستمزد بهبود یابد قدرت خرید خانواده های کارگری افزایش خواهد یافت.

١-،با توجه به مصوب نمودن سبد معیشت به عنوان کار پایه ای در شورای عالی دستمزد در سال گذشته، باید برای افزایش قدرت خرید کارگران نه تنها نرخ تورم امسال، بلکه نرخ تورم سال بعد نیز در محاسبات مزدی منظور شود تا دستمزدها نه بر پایه تورم ٩٦  بلکه بر پایه تورم سال ٩٧ که کارگران  زندگی خواهند کرد محاسبه و پرداخت شود.

٢- بایستی، بحث کیفیت حقوق و دستمزد را در توانایی کارگران برای اداره یک خانواده های کارگری را مورد توجه قرارداد و به مذاکره گذاشت. از جمله بحث افزایش نیافتن قیمت حمل و نقل شهری، رایگان شدن آموزش، رایگان شدن بهداشت، فعال نمودن تعاونی های کارگری برای مبارزه با گرانی، ساخت واحدهای مسکونی سازمانی توسط کارخانه هایی چون ایران خودرو ، ذوب آهن و دیگر کارخانه های بزرگ تا بخش بزرگی از دستمزد، هزینه مسکن نشود. همچنین اجرای قانون کار در مورد سرویس رفت و آمد کارگران و کمک های غیر نقدی که در کارخانه های بزرگ معمول است به یک قانون تبدیل شود.

٣- حق تشکل یابی و برداشته شدن محدودیت ازفعالیت های کارگری، همانگونه که کارفرمایان سندیکا و تشکل های خود را آزادانه دارند، کارگران نیز باید آزادی عمل در تشکل یابی داشته باشند تا از توانایی لازم در بحث دستمزد و سایر حقوق کارگری پشتوانه لازم را برای چانه زنی دارا باشند.

٥- بی تردید باعقب افتادن چند ماهه دستمزدها در واحدهای تولیدی، کیفت دستمزد از بین رفته و کارگران را با مشکلات بی شمار دست به گریبان می کنند. در ٩٠ درصد پروژه های نفتی و کارخانه ها دیر پرداخت کردن یک ماهه و چندماهه دستمزد به امری عادی بدل شده و به گروگانی در جهت به سکوت واداشتن کارگران تبدیل شده است. حقوق کارگران باید آخر هر ماه پرداخت شود. 

٦- نبود امنیت شغلی رابطه مستقیم با کیفیت دستمزد دارد. یکی از مشکلات عمده بر سر راه دریافت دستمزد موضوع امنیت شغلی و قراردادهای یک ماه و چندماهه است. قراردادهای سفید امضا به کارفرما حق هرگونه اجحاف را می دهد و در بیشتر مواقع با گرفتن سفته از کارگران توام می شود. قراردادهای موقت بدون هیچگونه ملاحظه ای باید برچیده شود و هیچ کارفرمایی حق گرفتن سفته و امضای قرارداد سفید امضا با کارگر را ندارد.

با توجه به موارد بالا می توان تا حدودی اطمینان یافت که اگر موارد فوق در دستور کار شورای عالی دستمزد قرار گیرد و به آن عمل گردد بی تردید به قدرت خرید و چانه زنی کارگران افزوده خواهد شد.

سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران، آماده گی گفتگو و اتحاد عمل در مورد دستمزد با سایر تشکل ها و فعالین کارگری را داشته و از این گفتگوها استقبال می کند.

سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران

٣ اسفند ١٣٩٦