١- پرداخت نکردن به موقع دستمزدها که تا ٧ ماه تاخیر هم دیده شده و همچنین در موقع تسویه حساب تا یکسال هم طول می کشد.

٢- عدم پرداخت بیمه تامین اجتماعی. گاهی هم یک ماه واریز می کنند  دو ماه بدون واریزی تا همیشه دفترچه کارگران اعتبار بخورد

٣- عدم پرداخت عیدی و سنوات و… اکثر پیمانکاران عنوان می کنند که این حقوقی که می گیرید عیدی هر ماهه نیز در آن لحاظ شده است که این یک دزدی آشکار است. و قانونی نیست

٤- وضع نامناسب رفاهی کارگران که و در برخی جاها اسفناک است. مانند محل اسکان آنها و خوابگاه های کارگری که در شان این زحمت کشان نیست. حمام های غیر بهداشتی و دستشویی های کثیف و به تعداد کارگران کم. غذاهای بی کیفیت.

٥- عدم حاشیه امنیت کاری. قراردادهای سفید امضا ٣ ماهه و حتی یکماهه.

٦- میزان دریافتی نامناسب کارگر با ١میلیون ٢٠٠ هزار تومان که نمیدانیم با چه فرمولی این مبلغ را خرج کنیم.

7- ساعت کاری بالا روزانه ١٠ ساعت کار . و روز جمعه تا  ١٢.٣٠.  با مرخصی ٢٤ روز کار ٦ روز مرخصی.

٨- عدم تهیه کفش و لباس مناسب کار. تهیه این لوازم با پیمانکار بوده ولی دیده شده که یا از حساب کارگر کسر کردند و یا دست دوم دادند.

٩- متاسفانه در نبود کار، استاد کاران در اکثر مواقع حاضرند بعنوان نیروی کمکی جذب شوند