!جناب آقای وزیر نفت
آیا نیروهای کاری که جزء به جزء پالایشگاه ها را می سازد و نصب می کند و به بهره وری می رساند ، هیچ حقی ندارد !؟
اطلاعیه شماره ۳۰۲۴/۱ به تاریخ ۲۰/۷/۱۳۹۳ جناب آقای بیژن زنگنه به چهار معاونانش
موضوع حق الزحمه نیروی اول سال ۱۳۹۳ ، معادل ، حداقل ۷میلیون و ۵۰۰ هزار ریال و حد اکثر ۳۰ میلیون ریال برای شش ماه اول سال ۱۳۹۳
آقای وزیر در اطلاعیه فرمودند (( با عنایت به لزوم حمایت از کارکنان متخصص صنعت عظیم نفت و گاز و با توجه به حضور قدرتمند همکاران محترم در عرصه ی تولید و صادرات و تامین نیازهای داخلی ، ترتیبی اتخاذ نمایید که معدل یک ماه حقوق و فوق العاده ها … تحت عنوان موضوع فوق پرداخت گردد . ))این عمل کرد وزیر بیان گر حمایت مالی از نیروی کار ، در صنعت نفت ایران است . ولی این حمایت و قدردانی تنها شامل اقلیتی کوچک از نیروهای کار وابسته به بهره برداری ، یعنی کارکنان پالایشگاه ها و پتروشیمی ها می شود

ولی شامل حال نیروی کار پروژه ای که هم اینک در فازهای ۱۷-۱۸ و ۱۵-۱۶ و ۱۲ پارس جنوبی به دلیل اولویتی که دولت برای آن قائل شده است ، کار با شدت به وسیله ی نیروی کار پروژه ای صورت می گیرد . نیروی کار پروژه ای پالایشگاه ها را تولید می کند ، نه چند بشکه ی نفت . این کارگران و همکارانی که مورد حمایت مالی وزارت نفت قار گرفته اند ، در ساخت و نصب و تولید پالایشگاه ها کوچکترین نقشی ندارند ، اگر چه همگی شایستگی فرارتر از این اقدام شما را دارند . شما آن نیروی کار فنی – صنعتی و پروژه ای را که تولید همه ی پالایشگاه ها و پتروشیمی ها و پالایشگاه های گازی به وسیله ی او صورت می گیرد و هم اینک در حال ساخت و تحویل فازهای ۱۷-۱۸ و ۱۵-۱۶ و ۱۲ می باشند ندیده گرفته اید ، چرا ؟؟
شما سازندگان صنایع نفت ایران را که همه گی ایرانی و متخصص هستند و جزء به جزء صنایع نفت و گاز را با دستان و اندیشه ی پویای خود ساخته اند ندیده می گیرید . برای این عمل کرد چه استدلالی دارید ؟
آیا شما اطلاع دارید ، پیمانکاران دسته دوم و سوم و چهارمی که از نظر دولت به اصطلاح کارآفرینند حقوق این متخصصان را ماهانه پرداخت نمی کنند ؟ و اگر کارگران را بیمه کنند با مبلغ دریافتی اشان آنها را بیمه نمی کنند ، بلکه با حداقل حقوق بیمه می شوند . آیا می دانید به نیروی کار پروژه ای بیمه ی بیکاری پرداخت نمی گردد ، در حالی که تنها شرایط کار پروژه ای ست که امکان بیکاری در آن غیر قابل اجتناب است
آیا می دانید کارگران پروژه ای روزانه ۱۲ ساعت کار می کنند و در ماه ۲۳ روز مداوم ، یعنی هر ماه ۲۷۶ ساعت کار و آیا می دانید این بر خلاف قانون کار است . آیا می دانید خوابگاه های کارگری استانداردشان در حد محل نگه داری گوسفندان هم نیست ، بدون بهداشت ، بدون اوقات فراغت ، آیا می دانید مناطق آزاد تجاری – صنعتی از شمول قانون کار خارج شده اند یعنی در حقیقت از شمول قانون اساسی ایران ، از این رو نیروی کار پروژه ای را هیچ قانونی حمایت نمی کند و این یعنی بربریت
اگرچه با وجود مناسبات تعدیل ساختاری و خصوصی سازی امید به بهبود شرایط امروز کارگران نوعی خام اندیشی است . ولی امیدواریم این مشکلات ما مورد بررسی جناب وزیر و هیئت دولت قرار گیرد

اتحادیه نیروی کار پروژه ای ایران
پارس جنوبی
ناصر آقاجری
۳/ آبان/ ۹۳