همانطوری که می دانید سفره های خالی کارگران موضوع روز، تمام مردم ایران است و اینکه شکاف طبقاتی همچنان سیر صعودی خود را با توجه به دامنه نافرجام بیکاری و تورم ادامه می دهد. در این شرایط ناگوار، کارگران درمانده از اینکه چه راهی را برای زندگی و آسایش خانواده هایشان انتخاب کنند در جستجوی لقمه ای نان، شهر به شهر، کوله بار بر پشت در جستجوی کار می گردند.

همانطور که میدانید چرخهای تولید و اقتصاد از حرکت باز ایستاده اند و جوهره کار و کارگری، که سرمایه ملی است همچنان به تاراج سرمایه داری و دلالی افتاده است. تولید نیروی کار ارزان، همچنان در این بازار سیاه بی انصافی و دلالی خودنمایی می کند. در این شرایط ناگوار معیشتی کارگران، پیدا کردن کار برایشان کیمیا شده است. سوداگران سرمایه داری همچنان از سود سرمایه های ملی برای همدیگر خط و نشان می کشند و میخواهند با ایجاد جنگ و کشتار قدرت نمایی و کشورگشایی خود را در جهت چپاول کارگران و غارت منابع ملی سرزمینها نمایش بدهند. بدون تردید بازنده این خط و نشان کشیدنهای سرمایه داران جهانی، فقط و فقط کارگران بوده و خواهند بود.

بایستی به سوداگرانی که بر طبل جنگ می کوبند بگوییم و از آنها بپرسیم که شماها مگر در دوران صلح و ثبات منطقه ای، چه کارهایی برای کارگران و حقوق آنها انجام داده اید که بخواهید آن آسایش و رفاه جامعه انسانی را با جنگ به دست آورید؟!…

دوران صلح و ثبات، دوران سازندگی و تلاش در جهت رفاه جامعه و نشاندن لبخند بر لبهای کودکان است. دورانی که کار و کارگری شغلی مقدس است و بر دستان کارگر بوسه ها میزنیم؛ چرا که تولید اقتصادی و مناسبات اجتماعی به کار و زحمت کارگر بستگی دارد؛ نه دلالی کار و منپاوری و پیمانکاری و….. که فقط بر مبنای حساب و کتاب سود دهی، سرمایه های مادی و انسانی را تلف می نمایند. شما که ناتوان از مطالبات بر حق کارگری و دستمزد قانونی و حقوقی کارگر می باشید و کوچکترین اعتراض حقوقی را با تسویه و بلک لیست کردن جواب می دهید، شما که قانون اساسی را که مردم بر مبنای آن انتخابتان کرده اند پشت پا می گذارید.، شما که دست چپاولگران را در غارت منابع کشور باز گذاشته اید و اینهمه پروژه های نفت و گاز را که از دل زمین با هزینه های سنگین بیرون می آیند قدر نمی دانید، شما که هیچگاه نخواسته اید صدای کارگران باشید و یا ندای دادخواهی اش را بشنوید؛ دیگر از جان کارگران چه میخواهید ؟!…به خود آیید و بیشتر از این شرمسار کارگران و خانواده هایشان نشوید، ندای دادخواهی کارگران را بشنوید و در جهت اقدامات سازنده تلاش نمایید.

کارگران پروژه های صنعتی ایران را ساختند؛ اینک شما از خودتان بپرسید که در, قبال اینهمه تلاش و بزرگواری کارگران چه کرده اید؟!… میدانم که وجدانتان به شما دروغ نخواهد گفت…

وارتان خرمدین، عضو سندیکای کارگران فلزکارمکانیک