کارگران و خانواده معمولا چهارنفری آنان، که گهگاه بیشتر هم هستند، برای هماهنگی با گرانی ها و تورمی که در بازار کالا ها بوجود می آید، بایستی به ارتقا حقوق و درآمد خود فکر کرده و دست به مبارزه بزنند. افزایش مزد، حق کارگران است، و باید با توجه به مشکلات معیشتی در جامعه، مزد افزایش پیدا کند.

اما در این میان بخاطر سه جانبه گرایی که برای تعیین دستمزد بر پا می شود، نه تنها به خواسته کارگران توجه نمی شود، بلکه به مسئله مهمی باید اشاره نمود. کارفرمایان و دولت معتقدند که درآمد و یا مزد کارگر نباید از حد خاصی بالاتر رود، چرا که با هر گام عقب نشینی کارفرمایان و دولت برای کارگران حقی ایجاد می گردد، که پس از مدتی نهادینه خواهد شد، و به سادگی باز پس گرفتن آن برای کارفرما و دولت، امکان پذیر نخواهد بود. پس دو جانب این سه جانبه گرایی، جانب عدم مزد کافی برای کارگر را مد نظر دارد، و چانه زنی ایشان، برای عدم افزایش مزد است، ولی به علت اصرار و پافشاری کارگران، به حداقلی از افزایش مزد، تن می دهد، که اصلا مورد تایید مزدبگیران نیست.

کارفرماها و دولت معتقدند که این دستمزد زیاد هم است، و پر مسلم کارگران نیز از آن تصمیم ناراضی هستند، و به اعتراض و شکایت دست می زنند. اما به علت عدم توازن قوا، برای پیش برد خواسته بر حق افزایش مزد، راه به جایی نمی برند.

چاره کار برای مزدبگیران قدرت داشتن در شورای دستمزد و به کرسی نشاندن مزد عادلانه مى باشد و اين مهم تنها با فرستادن نمایندگان خود از سندیکاهای کارگری قابلاجراست.

پیش بسوی اتحاد برای مزد عادلانه.

شباهنگ کارگر جوشکار