درود به تمام کارگران سرزمینم.

کارگران برده نیستند و هیچگونه قانونی که او را بنده و برده دیگری بداند وجود ندارد؛چرا که همه انسانها و موجودات آزاد آفریده شده اند و چنین حقی دارند که منش و شخصیت آنان قابل ستایش تمام باشد و کسی را جسارت درشتگویی و بی ادبی نباشد که منش انسانی و وجودی فرد را به چالش بکشاند.

همانگونه که میدانید کارگر کسی است که در ازای فروش کار روزانه خود که برای کارفرما انجام میدهد خواستار دستمزد می باشد و بدون هیچگونه منتی مزد خویش دریافت میدارد.

شوربختانه در سیستم نابسامان اقتصادی و دلالی که در کشور ما حکمفرماست و تولید بیکاری و ایجاد کارگر ارزان و کسب سود و استثمار بی رویه منابع انسانی همچنان در جریان هست. کارگران سرزمینمان به صورت نابهنجار و ناآگاه بطور اوتیستیک در خود فرو میروند و همه گونه بی مهری را از جانب کارفرمایان به نوعی نادیده می انگارند تا بتوانند بدون دغدغه و کشمکش روانی در مسیر نان آوری برای خانواده خود گام بردارند. آنها نان میخواهند و جنگ و درگیری و چانه زدنهای فرسایشی را با کسانی که دچار خودشیفتگی موقعیتی شده اند را تلف انرژی و وقت باارزش خود میدانند.

آنها هر چقدر هم که از ترس بیکارشدن از کنار بی انصافیها، گستاخیها و درشتگوییها می گذرند؛ کاملن پیداست که همیشه کارگر درخود فرو نمی رود و به شرایط موجود تن در نمیدهد. گاه پیش خواهد آمد که قید کار و زندگی را خواهد زد و تازیانه های خشم خویش بر پهلوها و چک و چانه کارفرما و پادوهایش فرود می آورد.

بعنوان نمونه در منطقه پارس جنوبی عسلویه در طول دو هفته پیش که رییس حراست شرکت به کارگران بی احترامی و توهین نمود بناچار در میان مشت و لگدهای کارگران مورد هجوم واقع گشت دیگر به کارگاه بازنگشت . و یا چند روز پیش فورمن یا سرکارگری که به کارگران بددهنی و بی ادبی کرده بود باز هم ضربات مشت را بر پیشانی خود حس کرد و برای نجات خود به دفاتر شرکت و پیش سرپرست اجرایی سایت پناه برد…و یا دو ماه پیش کارگری که از بی ادبی های فورمن خویش به تنگ آمده بود تمام کارهای تسویه حسابش را انجام داده و پولش را گرفت و بلیط مسافرت به شهرستان را آماده کرد و در ابتدای کار و اول صبح که فورمن بددهن به سر کار آمده بود با لوله داربست به جانش افتاده بود و او را نیمه جان رها کرده و فرار کرد و به شهرستان رفت.

همه این موارد نشان از آن دارد که هیچ مسؤول ، سرپرست و یا کارفرمایی حق ندارد که به کارگر بی احترامی و توهین نماید که در اینصورت جسارت هر کدام از کارگران راه توجیه کردن از او بازپس می گیرد و موقعیت خود او را به خطر خواهد انداخت.

با سپااس(وارتان خرمدین،عضو سندیکای فلزکاران مکانیک ایران۲۴/۱۱/۱۳۹۵)