من شاهد بوده ام که چگونه جلوی کمپ کرمانشاهان در سال۱۳۸۲ تا ۱۳۸۶که قالبهای سیمانی بزرگ لب جاده ها بود چطور در تابستان شرجی بدون کولر و مسکن مناسب شب را به صبح می گذراندند. در صورتی که در مناطق پروژه ای شرکت نفت و گاز، شرکتها وظیفه دارند تمام امکانات رفاهی را در اختیار کارگران بگذارند و البته هر چند که خدمات مطلوب ارایه نمی دهند ؛ولی هموطنان بلوچمان از تمام امکانات خوابگاهی و رفاهی محروم بودند.

در بندر نخل تقی که شاید روستایی بیشتر نبود منزل کارگری اجاره می کردند و آنها که به عنوان کارگر کابل کش یا کارگر ایمنی یا کارگر بیل و کلنگ استخدام می شدند. برادران بلوچ ما با لباسهای محلی وکفش شخصی و دمپایی مجبور بودند کار کنند؛ چون به کارگران روزمزد لباس کار داده نمی شود. در صورتیکه رعایت موارد ایمنی و لباس و کفش ایمنی در پروژه های نفتی اجباری خواهد بود و فرار از لباس فرم ایمنی جوابی همراه با خشونت خواهد داشت. برای رد گم کردن اعتراضات و طفره رفتن از چنین اعمال شرم آوری کارفرمایان می گفتند که بلوچها، مواد مخدر پخش می کنند؛ در حالی که ما می بینیم در تمام شهرهای ایران که بلوچها حضور ندارند باز هم قاچاق مواد مخدر هست. یکبار در شرکت سماراه که کارگران بلوچ در سال۱۳۸۲در پتروشیمی جم، پارس جنوبی عسلویه سوار اتوبوس شدند تا به نخل تقی بروند؛ به ناگاه رییس امور اداری که آدم بی شرمی بود با کمال گستاخی به درون اتوبوس دوید و با تندی و الفاظ رکیک آنها را از اتوبوس پیاده نمودتا نشان دهد که این کارگران زحمتکش مواد توزیع می کنند، در حالی که اینطور نبود.

اگر دلواپسان مواد مخدر نگران پخش و وارد کردن مواد مخدر بین کارگران عسلویه هستند بهتر است، وارد کنندگان این مواد را در میان کارفرمایان جستجو کنند نه کارگران. اگر حقوق های ما عقب نیفتد و سر موقع پرداخت شود بی تردید پای مواد مخدر هم از کمپ های کارگری کنده خواهد شد. فقر و ناامنی شغلی و چپاولگری و افسردگی باعث روی آوردن کارگران به مواد مخدر است و ربطی به برادران بلوچ ما ندارد.

متأسفانه دوستان کارگر بلوچمان آنقدر درجه عزت نفس خود را از دست داده اند که هرگاه به بیشتر آنان میگوییم برو و یک شغل فنی انتخاب کن تا استاد کار بشوی، در جواب میگوید که: ما چون بلوچ هستیم چنین حقوقی به ما داده نمی شود.

امیدواریم با تلاش کارگران فعال سندیکایی آگاهی به میان کارگران بلوچ برده شود و حقوق کارگران بلوچ هم در پروژه ها رعایت شود و ترفند کارفرمایان برای تفرقه افکنی میان کارگران بلوچ، کرد، عرب…. جهت سود بردن هرچه بیشتر نقش بر آب شود.

وارتان عضو سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران