همه ما حقوق بگیرها گرانی را با تمام وجودمان حس می کنیم. اقتصاددانان دولتی می گویند تورم تک رقمی شده است. آیا تورم که باعث گرانی و کمتر شدن قدرت خرید ما حقوق بگیرها شده تک رقمی می تواند باشد؟

من اول از هزینه رفت و آمد که دست دولت است شروع می کنم. سال 94 رفت و برگشت به دورترین مسیر با مترو بوده 900 تومان که امسال شده 1200تومان یعنی 33 درصدزیاد شده. همین طور اتوبوس ها. اینها وسیله رفت و آمد همه حقوق بگیرهاست.

کرایه خانه طبق گفته بانک مرکزی 15 درصد اضافه شده که ما می پذیریم در صورتی که اینطور نیست.

برسیم به مواد غذایی . برنج ایرانی سال گذشته بود کیلویی 8500 تومان که امسال شده 12هزار تومان یعنی 41 درصد زیاد شده. گوشت از سال گذشته که 28هزار تومان بوده امسال شده 36 هزار تومان یعنی 29 درصد زیاد شده ، نرخ نان تغییری نکرده اما هر روز از وزنش کم می شود بقیه موارد غذایی هم همینطور.

اما تنها موردی که می شود گفت تورم در آن هر روز کمتر می شود و گران نمی شود دستمزد کارگران هست. با بیکاری دستمزد کارگران هر روز آب می رود. امسال به اصطلاح 15 درصد به حقوق کارگرا اضافه شده اما حق مسکن بعد از دوسال، دولت گفته پرداخت بشه که خیلی ها پرداخت نمی کنند. اما موضوع مهمتر قراردادهایی است که با کارگر بسته میشود و در آن قرارداد کارگر را مجبور می کنند بپذیرد که بیمه نداشته باشد، بیش از 9 ساعت کار کند، سنوات و مزایایی همچون شیر، رستوران، سرویس ایاب ذهاب، دستکش، لباس کار، ماسک، مرخصی جمعه و سالیانه، پاداش آخر سال را نگیرد و حتا کمتر از حقوقی که دولت گفته یعنی 900 تومان بگیرد. این مال کسانی هست که کارفرمایش سروقت پولش را می دهد. اگر کارگرایی که شرکت های پیمانکاری پولشان را برمی دارد و فرار می کند یا در هیات های حل اختلاف با خریدن اعضای هیات، رای به نفع خود می گیرند و کارگرانی که حقوقشان 4 ماه به 4 ماه پرداخت نمی شود مثل کارگران پروژه ای را به همه کارگران سرشکن کنیم می بینیم که دستمزد کارگران بالا که نرفته هیچ، پایین هم آمده است. در اینجا می شود گفت که حرف اقتصادانان دولتی درست است تورم در دستمزدها تک رقمی است

نبی اله معروفی عضو هیات مدیره سابق سندیکای کارگران بنا