مدتی است در صفحه های اجتماعی توهین به عربستان سعودی و عرب ها به طور ناشایستی شدت گرفته است که متاسفانه از سوی مدیران ارشد سیاسی هم به آن دامن می زنند. این پدیده مذموم به صفحات کارگری هم کشیده شده، از جمله صفحه تلگرامی سندیکای کارگران فلزکارمکانیک.
اگر دوستان از دیدگاه کارگری به هر موضوعی نگاه کنند شاید بشود نتیجه ای در خور تامل گرفت. گرچه هیچ انسان آگاه و میهن دوستی نمی تواند با مواضع ارتجاعی و جنگ افروزانه سرمایه داری و سران عربستان سعودی همراهی داشته باشد، ولیکن کارگران از خود می پرسند در این عرب ستیزی و یا «وطن پرستی» کاذب چه چیزی به نفع کارگران تمام خواهد شد؟
آیا عرب ستیزی به جنگ ختم نمی شود؟ آیا برای این جنگ فرزندان کارگران نباید به جنگ بروند؟ آیا مشتی ثروتمند ازاین جنگ بهره نخواهند برد؟ پس چرا زحمتکشان باید بر این طبل که نتیجه ای جز جنگ و درگیری های «حیدری- نعمتی» ندارد، بکوبند؟
وطن برای کارگران مفهومی متفاوت با مفهوم مورد نظر سرمایه داری دارد. طبقه کارگر خواهان نابودی و ویرانی هیچ وطنی نیست. طبقه کارگر خواهان بهروزی همه وطن هاست. چرا که وطن کارگران آنجایی است که در آن به تولید ثروت مشغولند و آن را آباد می خواهند. سرمایه داری وطنش در چمدان هایش است و هرکجا که بتواند سود بیشتری کسب کند آنجا را وطن می داند. بی تردید سودجویانی هم در عربستان و هم در ایران نفعشان را در جنگ و توهین می بینند. کارگران ایران با زحمتکشان و مردم عربستان که همچون ما از سوی سرمایه داری چه عرب باشد چه ایرانی مورد ستم و استثمار قرار می گیرند، نه تنها دشمنی ندارد بلکه باهم رفیق و همسنگر و هم زنجیر هستند. کارگران در همه جا با هم برادرند و نیازی به جنگ و درگیری ندارند. کاش آنهایی که خود بر طبل جنگ می کوبند با خانواده هایشان به جنگ هرکه می خواهند بروند و فرزندان کارگران را گوشت دم توپ منافع خود نکنند. کارگران همواره طرفدار صلح و دوستی بین خلق ها هستند.
مازیار گیلانی نژاد عضو سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران