یک سرمایه گذار ترکیه ای در نظرآباد کرج جهت تولید پرده سرمایه گذاری نموده است. این کارخانه 70 نفر کارگر که بیشترشان زن هستند را به خدمت گرفته است.این کارخانه که کلیه دستگاهایش ترکیه ای است، با تولید پرده و فروش آن در خارج از ایران به سود خوبی دست یافته و برای گسترش کارخانه و افزایش تولید آن تلاش می کند.

این کارفرما تمامی حق و حقوق کارگران را طبق قانون وزارت کار پرداخت می کند و بویژه در خصوص اضافه کاری مبلغی بالاتر از قانون کار به کارگران می دهد. غذا در رستوران کارخانه با کیفیت عالی به کارگران داده می شود.

پرسش اینجاست چگونه سرمایه گذاران داخلی ادعا می کنند تولید به صرفه نیست و باید دستمزد کارگران کمتر شود تا برایشان صرف کند؟ چطور این سرمایه گذار که باید مانند آنها پول آب ، برق، گاز، تلفن، مالیات، بیمه را بدهد برایش سوددهی خوبی دارد اما برای آنان نه؟؟ ما طرفدار سرمایه گذار خارجی نیستیم اما می خواهیم نشان دهیم که با برنامه ریزی و بازاریابی درست می توان هم به کارگران دستمزد خوبی داد و هم سود خوبی برد.

البته سندیکاهای کارگری می دانند که این سرمایه گذار ترک به دلیل اینکه در ایران کارگر ماهانه 250دلار تا 300 دلار دستمز می گیرد به ایران آمده و در ترکیه حداقل حقوق یک کارگر ساده بیش از 1200 دلار با 8 ساعت کار در ماه می باشد . همچنین قیمت آب ، برق، گاز با ترکیه قابل قیاس نیست و در آنجا گرانتر است. سرمایه گذار ترک حداقل در ایران 3 برابر بیشتر از ترکیه سود می برد. ما امیدواریم که دولت مالیات بر درآمد و مالیات استفاده از منابع طبیعی ایران را از ایشان اخذ کند.