درود به تمام کارگران ایران زمین!

دود غلیظ و سیاهی در سرزمین گرم و شرجی  پارس جنوبی عسلویه همچنان در حال بالا آمدن است و ریه های کارگران پرتلاش سرزمینمان، همچنان پذیرای این آلودگی است. انفجار پتروشیمی مبین در مدت چهار روز همچنان به سوختن ادامه می دهد و متاسفانه هنوز قابل کنترل نبوده و دود غلیظ سیاهی که از دهانه های آن خارج میشود که موجب بزرگترین آسیب زیست محیطی را به این منطقه وارد آورده است.

بر اثر انفجاری که در ناحیه تقلیل فشار گاز به وجود آمده فازهای پالایشگاهی1و2و چند تا از پتروشیمی ها تعطیل شدند. این پتروشیمی به عنوان خوراک دهنده پتروشیمی های دیگر عمل می کند و مجبورند که برای کنترل گازها و مواد شیمیایی و اینکه حادثه ناخوشآیندتری پیش نیاید، شیر های گاز را که به خط فلر ختم میشوند را تا آخر باز کنند و آتشی نزدیک به 20الی30متربر بالای  خط فلر همراه با دود غلیظ سیاهی فوران کند و صدای مهیب و ترسناکی به همراه خود دارد و یا اینکه به جای آتش، فقط دود غلیظ بالا می آید. امروز یکی از مهندسین می گفت :شاید این وضعیت، تا یک ماه و یا بیشتر هم طول بکشد و تا وقتی که تعمیرات کامل واحد مربوطه انجام نگیرد این وضعیت همچنان ادامه خواهد داشت. در مورد علت این حادثه با یکی از دوستان که از نزدیک با یکی از مهندسین آن واحد پتروشیمی گفتگو کرده ، میگفت که چون گمرک منطقه پارس جنوبی به واحد خصوصی واگذار شده است؛ در نتیجه بارگیری برای صادرات مواد نفتی و پتروشیمی به سرعت انجام میگیرد و فشار بر روی واحدهای تولیدی زیاد است و به همین خاطر فرصت چندانی برای تعمیرات خرابیهای پایپینگ و ساپورت و…. نمی گذارند و خواهان تولید بیشتر و سریعتر می گردند تا به سود بیشتری دست بیابند. فشار گاز اوره به حدی زیاد بود که تا 2000متر فقط پرتاب میشد و ساپورتهای لوله را از جای کنده بود. و افزایش فشار گاز در همین واحد پتروشیمی باعث چنین حادثه جبران ناپذیری شده است و در این میان طبق گفته کارگران تعداد 6 نفر در این حادثه کشته شدند و چند نفری هم زخمی و ناکار شدند. در اینجا نیز رد پای سیستم خصوصی سازی و پیمانکاری را می بینیم که چگونه برای افزایش سود خویش، به استانداردهای پیش رو دقت نمی کند و با فشار کاری بی جهت، سرمایه های مادی و انسانی سرزمینمان را به باد میدهد. پرسشی که در این میان در اولین مورد در ذهن توده مردم می آید این است که چگونه این گونه آتش سوزی ها در مدت زمان کم و در واحدهای پتروشیمی بوعلی ماهشهر.، کرمانشاه، گچساران، پارس جنوبی عسلویه و… اتفاق می افتند؟! به یاد داشته باشیم که سال گذشته نیز در یکی دیگر از پتروشیمی های ماهشهر، زنده یاد شهرام محمدی با فدا کردن جان خود و بستن لوله های گاز که نشت کرده بودند جان هزاران کارگر پتروشیمی را نجات داده بود. بهتر است مسوولین کشورمان جان انسانها و کارگران و سرمایه های مادی کشور را فدای سود سرمایه داری نکنند و به یاد داشته باشند که فقط در سایه توجه به استانداردهای ایمنی و انسانی است که میتوانیم اقتصاد پویا و مدرن داشته باشیم؛ نه رقابت برای افزایش سود دهی و تلف کردن سرمایه های کشور… با سپاس از تمامی کارگران پرشور سرزمینم

 (وارتان خرمدین، کارگر پارس جنوبی )